آینده: پناهیان :یك بچه كه عقلش تا قوزك پایش هم نمی رسد(!) آمده … تو كی هستی …ما در هشت سال جنگ، تو را تحمل كردیم؛ آیا بس نبود؟ مردم تو را نمی خواهند. مگر مردم به امام و دفاع مقدسی كه تو فرمانده اش بودی علاقه ندارند؟ اما دیدی كه تو را نمی خواهند… آقا ما مظلومیم، به خدا ما مظلومیم

شب گذشته حجت الاسلام پناهیان در سخنرانی خود به مناسبت دهه اول محرم به طرح موضوع خاتمه جنگ پرداخته و با اشاراتی تلویحی به محسن رضایی با عباراتی توهین آمیز از وی انتقاد كرد.

به گزارش خبرنگار”آینده” حجت الاسلام پناهیان كه به رسم هر ساله دهه اول محرم را در دانشگاه هنر سخنرانی می كند در سخنان شب گذشته خود با موضوع مظلومیت شیعه گفت: ما مظلومیم. وقتی جنگ را پیروز شدیم هم مظلوم بودیم. امام در بیانیه شان گفتند جام زهر را می نوشند. آیا می دانید جام زهر چیست؟ می دانید چرا جام زهر نوشتند؟ دشمن كه جام زهر به كسی نمی دهد. این یعنی این كار خودی ها بوده است. خودی ها جام زهر را به امام دادند. امام دق مرگ شد.

وی در ادامه با اشاره به علل پذیرش قطعنامه گفت: متاسفانه عده ای كه نمی خواستند جنگ ادامه پیدا كند باعث شدند كه امام با پذیرش قطعنامه جام زهر را بنوشد…اگر جنگ ادامه پیدا می كرد بی شك امروز شاهد دهها پایگاه آمریكایی درشرق و غرب كشور و دو همسایه جنگ زده نبودیم. اكنون ما یك ابرقدرت بالفعل بودیم. مگر امام یك هفته قبل از آن از لزوم ادامه جنگ صحبت نكرده بود؟ پس چرا ناگهان قطعنامه را پذیرفت؟ علت این كه امام به فاصله یك هفته تغییر نظر دادند چه بود؟

وی در ادامه سخنان خود با اشاره تلویحی به مصاحبه دو ماه قبل محسن رضایی گفت: یك بچه كه عقلش تا قوزك پایش هم نمی رسد(!) آمده و می گوید كه امام بعدها فهمید كه قطعنامه جام زهر نبوده است و بعد ها شیرینی آن را چشید. تو كی هستی كه می گویی امام اول نمی فهمید و بعد فهمید؟ یعنی تو فهمیدی و امام نفهمید؟ ما در هشت سال جنگ، تو را تحمل كردیم؛ آیا بس نبود؟ مردم تو را نمی خواهند. خدا محبت هر كسی را به دل مردم نمی اندازد. مگر مردم به امام و دفاع مقدسی كه تو فرمانده اش بودی علاقه ندارند؟ اما دیدی كه تو را نمی خواهند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به نامه به امام اشاره كرده و گفت: به امام نامه نوشتند كه دیگر كسی جنگ نمی آید و مردم از جنگ خسته شده اند. مگر ندیدید بعد از پذیرش قطعنامه هم مردم چگونه عراقی ها را از كشور بیرون كردند؟ مگر نه اینكه امام گفت:”اگر می دانستم مردم اینگونه از جنگ حمایت می كنند قطعنامه را نمی پذیرفتم”. آقا ما مظلومیم، به خدا ما مظلومیم. چرا ما یك فیلم نمی سازیم كه ارزشها و حقایق دفاع مقدس را بسازیم؟ چرا فیلمی نمی سازیم كه در آن نشان دهیم كه شهید باكری با چشم گریان و ناراحت از برخی آقایان به جبهه رفت و شهید شد.

شایان ذكر است محسن رضایی در مصاحبه ای در مهرماه 88 در مورد پذیرش قطعنامه از سوی امام گفته بود: جام زهری كه امام فرمودند مربوط به قطعنامه 598 است؛ یعنی امام در شرایطی آن را پذیرفتند كه شكست‌های ایران شروع شده بود؛ درحالی‌كه این قطعنامه در اوج پیروزی‌های ایران نوشته شده بود؛ لذا امام در واقع جنازه‌ای از 598 را پذیرفتند و مسلما بسیار تلخ بود.

شرایط كشور به گونه‌ای بود كه امام از نظر سیاسی كار بسیار تلخی انجام دادند؛ اما همین كار ایشان موجب یك انقلاب بسیار بزرگ شد؛ یعنی اگر ایشان 598 را نپذیرفته بودند، این انقلاب در جنگ صورت نمی‌گرفت. وقتی امام با آن حالت صادقانه و معصومانه قطعنامه را پذیرفتند، هم دولت و هم مردم به بسیج عمومی كشیده شدند كه تقریبا می‌توان گفت تمام كمبودها و نیازهای جنگ را برطرف كرد. از اسلحه، پول مخارج و هزینه‌ها گرفته تا سایر موارد و ما آماده شدیم دور جدیدی از حملاتمان را آغاز كنیم و شكستهای پی در پی دشمن را سامان دهیم.

در چنین شرایطی صدام اشتباه كرد و 598 را نپذیرفت و به حملات خود ادامه داد و این بار به داخل خاك ایران وارد شد. ما كه به دلیل پذیرش 598 كمبودهایمان را برطرف كرده بودیم نیز، به عراق حمله كردیم و دوباره مناطقی را كه اشغال شده بود آزاد كردیم و عملیات مرصاد را با پیروزی به پایان بردیم و عراق را تا مرزهای بین‌المللی مجبور به عقب‌نشینی كردیم. در حال آماده شدن برای حمله به بصره بودیم كه امام جلوی ما را گرفتند و گفتند سومین عملیات ما با اراده خودمان انجام نمی‌شود. بعد از آن صدام اعلام كرد كه قطعنامه را پذیرفته است. در واقع باید گفت پیروزی‌های پس از پذیرش قطعنامه توسط امام، تلخی جام زهر را از كام ایشان زدود. سند ما هم این است كه امام یك ماه پس از پیروزی‌ها فرمودند من حتی یك لحظه هم از جنگ نادم و پشیمان نیستم و این به معنای خنثی شدن تلخی جام زهر بود.