سهرابستان:
در حالیکه نمایش 22 بهمن تازه بپایان رسیده و رفتگران زحمتکش شهرداری در حال جارو کردن تصاویر رهبری در میدان آزادی بودند، رهبری ستایش نامه شتابزده خود را صادر نمود که به حضور میلیونی مردم و اعلام بندگی آنها به شخص خودش بالیده بود، بی خبر از آنکه ماهواره IKONOS گوگل، بدون هماهنگی با رهبر و کسب اجازه، تصاویری را از میدان آزادی گرفته که موجب آبروریزی نظام خواهد شد.
رهبر بهتر است بجای آنکه دستور بدهد شعار «مرگ بر گوگل» را به شعارهای رسمی نظام اضافه کنند، سرداران مفتخوری که بودجه میلیاردی برای «جذب و جابجایی جمعیت» از شهرستانها به تهران دریافت کرده اند را احضار نموده و عکسهای گوگل را در کنار صورتحساب میلیاردی نمایش 22 بهمن جلویشان گذاشته و از آنها توضیح بخواهد.
تصاویر ماهواره ای گوگل از میدان خالی آزادی در 22 بهمن و بویژه شمار عجیب اتوبوسها در حاشیه میدان آزادی که “مردم خودجوش” را به آنجا آورده بود، و از همه مهمتر فیلمی که از داخل میدان آزادی در حین سخنرانی ا.ن روی اینترنت قرار گرفته و فضای بشدت خالی را بوضوح نشان می دهد، همگی نشان می دهند که حکومت جمهوری اسلامی چه شکست سختی خورده است. همه میدان آزادی را با دویست هزار نفر می شد پُر کرد، یعنی این تعداد آدم هم نتوانستند بیاورند؟
تصاویر واضح گوگل، جمعیت اندکی را در بخشی از میدان آزادی، روبروی جایگاه مراسم، نشان می دهد که با تعداد کاروان اتوبوسهای در تصویر، در تناسب است.
فیلمی بسیار جالب و مستند نیز که توسط دلاوران سبز از داخل میدان آزادی در حین اجرای نمایش حکومتی گرفته شده، دقیقاً با تصاویر ماهواره ای گوگل انطباق دارد. همان قسمتهایی که در تصاویر ماهواره ای خالی دیده می شود در فیلم مربوط به میدان آزادی نیز خالی از جمعیت است.
در خیابان آزادی نیز برای اولین بار در مراسم مربوط به 22 بهمن معجزه اتفاق افتاده بود و چنانچه در فیلم مربوطه هم مشهود است، جمعیت در هر دو جهت همزمان حرکت می کردند. بسیجیان شهرستانی مأموریت داشتند تا در حدفاصل میدان آزادی و میدان انقلاب، مسیر را رفت و برگشت طی نموده تا خیابان آزادی را مملو از جمعیت نشان دهند. این اولین 22 بهمنی است که جمعیت در خیابان آزادی، همزمان هم بسمت میدان آزادی و هم بسمت میدان انقلاب در حال حرکت است.
دنیا هم متوجه شده که این حکومت پشتوانه مردمی اش را از دست داده و رفتنی است. مردم ایران به استبداد پشت کرده اند و نعره های دیکتاتور نه از سر خوشحالی، بلکه از شدت درماندگی است.

اتوبوسهای خودجوش