بی‌بی‌سی: دولت نروژ در واکنش به تصمیم ایران به اخراج یک دیپلماتش از تهران، دستور اخراج یک دیپلمات ایرانی از اسلو را صادر کرده است.

علت این تنش اعطای پناهندگی سیاسی توسط دولت نروژ به محمد رضا حیدری، عضو مستعفی سفارت جمهوری اسلامی ایران در اسلو، پایتخت نروژ است.

دولت نروژ در ماه فوریه امسال به این دیپلمات ایرانی و اعضای خانواده اش پناهندگی سیاسی اعطا کرد.

این عضو سفارت جمهوری اسلامی پس از سرکوب معترضان در روز عاشورا در تهران از سمت خود کناره گرفت و بر اساس گزارش ها، از بیم اقدام تلافی جویانه ماموران ایرانی، در اختفا به سر می برد.

خبرگزاری رویتر گزارش داده که وزارت امور خارجه ایران روز ۲۴ فوریه با احضار سفیر نروژ در تهران رسما به اعطای پناهندگی به محمد رضا حیدری اعتراض کرد و از نروژ خواست که یک دیپلماتش را از تهران خارج کند.

وزارت امور خارجه نروژ نیز روز چهارشنبه (۳ مارس) در واکنشی متقابل، از ایران خواست که یک دیپلماتش را از اسلو خارج کند.

نام دیپلمات های ایرانی و نروژی اخراج شده هنوز اعلام نشده است.

یوهانس گیهر ستوره، وزیر امور خارجه نروژ، در بیانیه ای رسمی، درخواست ایران را غیرقابل قبول دانسته زیرا به گفته او، “حق درخواست پناهندگی بر اساس معاهدات بین المللی تاسیس شده است.”

استعفای جنجالی

وزارت امور خارجه ایران ابتدا خبر کناره گیری آقای حیدری را تکذیب کرده و گفته بود که او در پایان دوره خدمت خود در اسلو، به زودی به ایران باز می گردد.

کوتاه مدتی پس از آن، منوچهر متکی، وزیر امور خارجه، گفت که محمد رضا حیدری از سمت خود استعفا داده اما این استعفا پذیرفته نشده و لازم است این کارمند وزارت خارجه به تهران باز گردد اما آقای حیدری این درخواست را رد کرد.

محمدرضا حیدری در مصاحبه ای در ماه ژانویه گفت که شمار دیگری از کارمندان وزارت امور خارجه ایران از شرایط داخلی ناراضی هستند و ممکن است تعدادی از آنان از سمت های خود کناره گیری کنند و به کشورهای خارجی پناهنده شوند.

وی می گوید که در نظر دارد در زمینه مبارزه با نقض حقوق بشر و آزای زندانیان سیاسی در ایران فعالیت کند.

برخی از مقامات وزارت امور خارجه ایران اقدام آقای حیدری برای کناره گیری از شغل او را ناشی از فرصت طلبی قلمداد کردند اما آقای حیدری گفته است که انگیزه او صرفا اعلام حمایت از مردم ایران بوده است و با اقدام خود، در واقع امتیازات شغلی متعددی را از دست داده است.

در جمهوری اسلامی، ارتقای شغلی و دستیابی به مشاغل مهم دولتی و برخورداری از امتیازاتی مانند اعزام به ماموریت های خارج از کشور، عموما مستلزم اثبات وفاداری نسبت به نظام و تعهد به پیشبرد اهداف حکومت است.