مردمک: هفته گذشته روزنامه اعتماد از روزنامه‌های وابسته به اصلاح‌طلبان در ایران، به همراه دو هفته‌نامه دیگر «ایران‌دخت» و «سینا» توقیف شد.

از زمان انتخابات مناقشه‌برانگیز ریاست‌جمهوری تا کنون، هشت روزنامه در ایران بسته شده و بیش از ۱۰۰ روزنامه‌نگار و وب‌لاگ‌نویس از سوی حکومت بازداشت شده‌اند.

از این تعداد دست‌کم ۶۵ نفر در زندان به سر می‌برند که آمار آن بالاتر از تعداد روزنامه‌نگاران زندانی در تمام کشورها از سال ۱۹۹۶ ارزیابی می‌شود.

از ابتدای فوریه گذشته، کمیته دفاع از روزنامه‌نگاران (CPJ) که در نیویورک مستقر است، متوجه اتهامات مبهمی از قبیل « تبلیغ علیه رژیم» يا « برهم زدن نظم عمومی» و « توهین به مقام‌های نظام» علیه روزنامه‌نگاران زندانی شد.

با این حال روزنامه‌نگاران بازداشت شده، اغلب به زندان، شلاق، تبعید داخلی و نیز محرومیت از فعالیت‌های مطبوعاتی و اجتماعی و سیاسی محکوم شده‌اند.

کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران از جمله سازمان‌های رسانه‌ای است که کمپینی را برای تحت فشارقراردادن حکومت ایران برای آزادی روزنامه‌نگاران زندانی به راه انداخته است.

روزنامه اعتماد با تیراژ بالای ۱۰۰ هزار نسخه و هشت سال سابقه انتشار، یکی از تاثیرگذارترین نشریات به ویژه در میان روشنفکران به شمار می‌رفت.

بهروز بهزادی، سردبیر روزنامه اعتماد به گاردین گفت: هیئت نظارت بر مطبوعات روزنامه ما را توقیف کرد بدون این‌که دلیل مشخصی به ما ارائه کند. این یک تصمیم صدردرصد دلبخواهی است.

گزارش‌ها حاکی است که با بسته شدن روزنامه اعتماد، نزدیک به هزار نفر از کارکنان آن بیکار شدند.

از زمان روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد در سال ۲۰۰۵، سرکوب مطبوعات درایران، شدت بیشتری گرفته است.

مهرداد رحیمی و کوهیار گودرزی که بعد از انتخابات دستگیر و زندانی شدند، اکنون به خاطر فعالیت‌های روزنامه‌نگاری‌شان، برچسب محارب (دشمنی با خدا) به آنها زده شده که طبق قوانین ایران، ارتداد محسوب شده و مجازات آن مرگ است.

براساس این گزارش، در ماه مارس گذشته، امید‌رضا میرصیافی، وبلاگ نویس ایرانی بعد از این‌که به اتهام توهین به رهبر ایران (ولایت فقیه) به 30 ماه زندان محکوم شد، در زندان اوین دست به خودکشی زد.

مسعود جزایری، معاون ستاد کل نیروهای مسلح ایران، گفته است: ایرانی‌هایی که با رسانه‌های خارجی کار کنند (از جمله خودم)، باید به عنوان جاسوس زندانی شوند.

خبرنگار گاردین در این باره می‌نویسد: چه این حرف در قالب قانون ابلاغ شود یا نشود، فضای سیاسی در ایران به گونه‌ای است که روزنامه‌نگارانی مثل من (که نزدیک به چهارسال برای گاردین کار کرده‌ام) باید نگران آزادی مطبوعات در کشورشان باشند.