عصرایران: “هر نوزاد یک میلیون تومان” ریشه در دیدگاه تاریخی احمدی نژاد دارد/ آیا این طرح دستپخت مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری است؟
ذاکر اصفهانی ، رییس سابق مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری گفته بود: رییس‌جمهور راجع به این موضوع به دیدگاه تاریخی اعتقاد دارند كه از طریق نفوس، می‌توان قدرتمند شد…چرا موضوع به این مهمی را به شوخی انداخته‌اند؟ این مساله جدی است و موضوعی با این عنوان به تیمی در مركز سپرده شده است كه روی آن كار ‌كنند.
سخنان اخیر رییس جمهور درباره اختصاص یک میلیون تومان به هر فرزند تازه متولد شده در سال 1389 ، بحث ها و حدیث های فراوانی به دنبال داشته است .

به گزارش عصر ایران محمود احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی ایران در سومین سفر استانی خود به آذربایجان غربی و در سخنرانی خود در جمع مردم ارومیه اعلام کرد که دولت در نظر دارد در سال 1389 به هر کودک تازه متولد شده ایرانی ، مبلغ یک میلیون تومان اختصاص دهد .

بنا به اعلام رئیس‌جمهور صندوقی به نام ” صندوق آتیه فرزندان ” برای متولدان سال 1389 تشکیل می شود که سالانه نیز 100 هزار تومان به این مبلغ اضافه می‌شود و به دلیل اینکه نوع حساب آن سرمایه گذاری است سالانه سود تعلق خواهد گرفت.

رئیس‌جمهور از والدین فرزندان نیز درخواست کرده تا والدین نیز ماهیانه حداقل 20 هزار تومان به این حساب فرزندشان واریز نمایند. وی هدف از این اقدام را، در اختیار قرار گرفتن حدود 120 میلیون تومان برای اشتغال و خرید خانه و ازدواج فرزندان‌شان عنوان کرد.

چندی پیش نیز نادعلی الفت پور که پس از عبدالرضا مصری پور به عنوان سرپرست وزارت رفاه از سوی دولت منصوب شده بود از تصویب طرح تامین آتیه مهر رضا برای تامین آینده فرزندان ایرانیان خبر داده و گفته بود : «دولت هنگام افتتاح حساب حداقل 10 میلیون ریال برای هر نوزاد اختصاص خواهد داد و علاوه بر آن ماهانه مبلغی از طرف ولی نوزاد و دولت به این حساب واریز خواهد شد.”

الفت پور در آبان ماه سال گذشته درباره جزئیات این طرح گفت: ” کارگروهی با مسوولیت وزارت رفاه و تامین اجتماعی و با عضویت وزارت امور اقتصادی و دارایی، وزارت مسکن و شهرسازی، معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران وظیفه تدوین دستورالعمل ها و سازوکارهای اجرایی این طرح را برعهده خواهند داشت. ”
وی افزوده بود : ” وجوه این حساب از جانب صندوق مهر امام رضا(ع) از طریق بانک ها، شرکت های بیمه و شرکت های سرمایه گذاری به منظور حفظ و ارتقای ارزش وجوه، سرمایه گذاری خواهد شد.”

با این حال و با وجود تصریح دولت بر این طرح ، برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی اجرای این طرح را نیازمند تصویب مجلس می دانند .

مصطفی کواکبیان نماینده اصلاح طلب سمنان در مجلس شورای اسلامی در این باره به سایت فراکسیون اقلیت مجلس ” پارلمان نیوز ” گفت : ” اجرای طرح پرداخت یک میلیون تومان به نوزادان متولد شده در سال 89 بدون مصوبه قانونی مجلس امکان پذیر نخواهد بود.”

کواکبیان در گفتگو با فارس نیز ، ضمن تشریح ابعاد منفی و تبعات اجرای طرح پرداخت پول نقد به نوزادان متولد شده در سال 89 ، اظهار داشت:” اجرای اینگونه از طرح‌ها که با بودجه و مبالغ کلان سرو کار دارد با مصوبه مجلس امکان پذیر است و اعلام این خبر بدون پشتوانه علمی و کارشناسی انجام شده است.”

در حالی که برخی سایت های نزدیک به دولت نوشته اند که دولت برای اجرای این طرح مبلغ 500 میلیارد تومان بودجه در لایحه بودجه سال 1389 اختصاص داده است ، مخالفان ، عدم تصویب بودجه ای برای این طرح را به عنوان یکی از موانع عمده اجرایی شدن آن ذکر می کنند .

با این حال به نظر می رسد اجرای چنین طرح هایی دارای تبعات و موانع عمده ای است که در زیر به چند مورد از آن اشاره می شود :

1- مهم ترین مشکل این طرح غیر قانونی بودن آن است . قانون اساسی کشور در اصول 52 ، 53 و 55 خود اشعار می دارد که طرح های ملی و بزرگ در کشور نیازمند اخذ مجوز از مجلس است . این در حالی است که رییس جمهور محترم در حالی که بودجه این طرح اساسا در لایحه بودجه سال 1389 به تصویب نرسیده ، در یک سفر استانی به صراحت و با قاطعیت اعلام می کند که برای متولدان سال 1389حسابی با یک میلیون تومان موجودی باز می شود !

2- در سال 1388 بیش از یک میلیون و سیصد و پنجاه هزار موالید داشته ایم و تخمین زده می شود در صورتی که چنین طرح تشویقی به اجرا در آید ، آمار موالید از این رقم هم بالاتر برود و در صورتی که در سال جاری حدود 1 میلیون و پانصد هزار موالید داشته باشیم ( که مورد انتظار است ) اجرای این طرح بیش از 1500 میلیارد تومان بودجه می خواهد . با توجه به اینکه مجلس چنین بودجه ای را تصویب نکرده و دولت نیز با بدهی های هزاران میلیارد تومانی دست و پنجه نرم می کند مشخص نیست که دولت محترم بودجه مورد نیاز برای اجرای این طرح را از کجا تامین خواهد کرد ؟

3- همانطور که همگان می دانیم سیاست کلی توسعه کشور بر اساس ” کنترل موالید ” بنا نهاده شده و این سیاست بیش از دو دهه است که اجرا می شود ، حال مشخص نیست که اجرای این طرح مغایر با سیاست کلی کنترل جمعیت بر چه اساسی و برای پاسخ دادن به چه نیازی پیگیری می شود ؟ آیا کشوری که بیش از 70 درصد جمعیت آن زیر 30 سال دارد و جوان ترین کشور دنیا است ،آمار شد جمعیت متوازن ( و حتی بالایی دارد ) و از سوی دیگر رو به توسعه است ، به چنین طرحی نیاز دارد ؟

4- به نظر می رسد با توجه به اظهارات گذشته رییس جمهور و برخی از همفکران و مدیران دولت های نهم و دهم ، مشی دولتین نهم و دهم در زمینه سیاست های موالید و جمعیتی ، سیاست تشویق موالید است . چرا که پیش از این نیز رییس جمهور دو سال پیش اعلام کرده بود که کشور ایران با پتانسیل های موجود می تواند از عهده پاسخگویی نیاز های جمعیتی 120 میلیون نفر بر آید . وی در عین حال افزوده بود که سیاست کنترل موالید یک سیاست غربی – استعماری و برای کم نگهداشتن جمعیت کشورهای مسلمان است ( نقل به مضمون ) .

در سال 85 محمود احمدی نژاد از بزوم رسیدن به جمعیت 120 میلیونی در ایران سخن گفته بود و در همان زمان علیرضا ذاکر اصفهانی استاندار کنونی اصفهان و رییس سابق مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری نیز در زمان تصدی شغل سابق خود در این زمینه با اشاره به جدی بودن سخنان رییس جمهور درباره نیازمند بودن ایران به جمعیت 120 میلیونی ضمن گلایه شدید از منتقدان گفته بود : ” چرا موضوع به این مهمی را به شوخی انداخته‌اند؟ این مساله جدی است. خیلی نباید با سادگی با آن برخورد كرد. موضوعی با این عنوان به تیمی در مركز سپرده شده است كه روی آن كار ‌كنند. ”

ذاكر اصفهانی در سال 1385 با تاكید بر این كه این طرح هم‌اكنون در مركز بررسی‌های استراتژیك نهاد ریاست ‌جمهوری در حال بررسی است، گفته بود : باید راجع به زوایای كار بحث و بررسی شود كه با این درصد رشد جمعیت در 20 سال آینده به كجا می‌رسیم؟ رییس‌جمهور راجع به این موضوع به دیدگاه تاریخی اعتقاد دارند كه از طریق نفوس، می‌توان قدرتمند شد.”

این سخنان در کنار ارایه چنین طرح هایی نشان می دهد که دولت نهم و دهم اساسا اعتقادی به سیاست های کلی نظام در بحث کنترل جمعیت ندارد ، و از این رو سوال اساسی این است که با محدودیت های موجود در کشور مسئولان محترم دولتی با چه پشتوانه و منابعی در فکر افزایش جمعیت کشور هستند و با افزایش جمعیت در صدد رفع چه مشکلی از مشکلات کشور هستند ؟

آیا ما در ایران به روی شاخص های کیفی جمعیت موجود به اندازه ای کار کرده ایم که مسئولان محترم به فکر توسعه کمی آن افتاده اند ؟ وآیا بهتر انیز چنین طرح ها و چنین بودجه هایی در گام نخست برای رشد ساخص های کیفی جمعیت موجود صرف شود ؟
آیا ما در ایران درآمدهای سرانه سرشار داریم که می توانیم آن را به میزان جمعیتی دو برابر جمعیت کنونی هم تقسیم کنیم و همچنان در رفاه باشیم ؟

آیا ما در کشورمان ظرفیت ها و زیر ساخت های لازم برای رفاه و آسودگی 70 میلیون شهروند خود را ایجاد کرده ایم که حالا می خواهیم این جمعیت را خواسته یا ناخواسته افزایش دهیم ؟

به نظر می رسد دولت محترم باید قبل از ارایه چنین طرح هایی ابتدا به موضوع مجاری قانونی و گرفتن مجوزهای لازم از این مراجع (مجلس) بیندیشند وسپس به تبعات اجرای چنین طرح هایی بر آینده اقتصاد و اجتماع کشورمان فکر کند .
بدیهی است اندیشه کردن درباره آتیه فرزندان ، امری صواب و ضرورتی اجتناب ناپذیر است اما این مهم ، با باز کردن حساب و این قبیل اقدامات تامین نمی شود بلکه اصلاح مسیری که قرار است کودکان امروز در آن طی طریق کنند ، ضرورت کار است ، از جمله بهینه کردن نظام بیمه ای، تسهیل آموزش ، حل ریشه ای مشکل مسکن و نظایر آن.
تردیدی نیست که با بازگشت به سیاست های نادرست جمعیتی در اوائل دهه 60 و تشویق موالید ، نه تنها آیته فرزندان تامین نمی شود بلکه آنها در میانه جامعه ای که دچار انفجار جمعیتی شده ، برای یافتن نان شب نیز دچار مشکل خواهند شد ، مشکلی که این یک میلیون تومان ها از عهده حل آن بر نمی آیند.