نوری‌زاد خطاب به آیت‌الله خامنهای: شما امروز رهبر کدام مردمید؟
رادیوفردا: محمد نوری‌زاد، روزنامه‌گار سابق روزنامه کیهان، که برای نامه نوشتن به رهبر جمهوری اسلامی، هم‌اکنون در زندان به سر می‌برد در نامه‌ای سرگشاده به آیت‌الله خامنهای به وی هشدار داده است که بر کشوری رهبری می‌کند «که مردمش از دست رفته است.»
در این چهارمین نامه سرگشاده، محمد نوری زاد، خطاب به آیت الله خامنهای می‌گوید: «ما و شما؛ مردم خویش را از دست داده‌ایم. اگر سکوت و آرامشی در آنان میبینید به ضرب زور و اسلحه است.»
محمد نوری‌زاد، در فروردین ماه امسال توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام توهین مقامات جمهوری اسلامی و تبلیغ علیه نظام به سه سال و نيم زندان و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شد.
این روزنامه‌نگار پس از برگزاری نخستین نماز جمعه پس از انتخابات، که در آن آیت الله خامنهای به معترضان هشدار داد که مسئول هرگونه خونریزی خودشان هستند، به وی چنین نوشت: «چگونه است که علی-دوستان امروز ما، از شنیدن خبر کشته شدن مردم، بله، مردم، به دست عوامل حکومت، مرگ را از خدا تقاضا نمی کنند ؟…، درنماز جمعه همین هفته گذشته، دیدیم که سخنان شما نگران رفتار بخشی از مردم، بله : مردم است…. سابقا ما برای دشمن خط ونشان می‌کشیدیم، حالا کارمان بجایی رسیده است که باید برای بخشی از مردم خودمان خط ونشان بکشیم.»
محمد نوری‌زاد در آن نامه نخستین، آیت الله خامنهای را مسئول خون‌های ریخته شده دانسته و تصریح کرده بود: «اگر نمی رنجید باید بگویم که حضرت شما درمقام فرماندهی کل قوا، درحوادث بعد از انتخابات، با مردم خود، خوب رفتار نکردید. ماموران شما، به سمت مردم تیراندازی کردند و آنان را کشتند و زدند و اموالشان را سوختند وتخریب کردند. متاسفانه سهم شما دراین حوادث قابل اغماض نیست.»
اکنون محمد نوری‌زاد که از بند ۲۰ زندان اوین نامه تازه ای نوشته است، در آن به رهبر جمهوری اسلامی می‌گوید: «این روزها، نزدیک به چهار ماه است که به خاطر نگارش نامه به حضرتعالی در زندانم. شصت وهشت روز از این مدت را در زندان انفرادی به سربرده ام. توسط بازجوهای خود مورد اهانت و ضرب و شتم قرار گرفته‌ام. درهمه این احوال، از جنابعالی به عنوان رهبری فهیم و آگاه اسم برده‌ام.»
در ادامه این نامه با اشاره به ملاقات رهبران اصلاح‌طلب با خانواده خود می‌افزاید: «در این ماه‌های زندان از آنچه در بیرون گذشت بی‌خبر بودم، اما در دیدار کوتاهی که فقط یکبار، گذرا، با خانواده خویش داشته‌ام، دانستم که در غیاب من آقای مهندس موسوی و حجج الاسلام خاتمی و کروبی با خانواده من دیدار کرده اند. نمیدانم چرا، اما بسیار دوست می‌داشتم خود شما نیز با آن بزرگواری که از شما سراغ دارم، به دیدار خانواده ام قدم رنجه می‌فرمودید.»
محمد نوری‌زاد در ادامه با اشاره به روزهایی که در دفاع از آیت الله خامنهای قلم زده و فعالیت می‌کرد، می‌نویسد: «رهبر گرامی، چشم انتظاری خانواده من، برای تماشای جمال مبارک شما و رویت نماینده شما به جایی نرسید. لابد؛ در این گردونه، آدم‌ها، تاریخ مصرف دارند. که اگر به سر رسیدند، مثل دستمال آلوده، باید به دور انداخته شوند. اما گرایش من و امثال من به شما، گرایش به شخص خامنهای نبوده و نیست.»
وی در ادامه با اشاره به تلاش‌های بی‌ثمر خود برای ملاقات با آیت الله خامنهای جهت شرح اوضاع کشور می‌نویسد: « اکنون اما چرا از زندان برای شما نامه مینویسم؟ برای اینکه هنوز ناباورانه، به شما، آری به شخص شما، امید بسته‌ام. باورم بر این است که شما مگر برای این انشقاق بزرگ مردمان چاره‌ای بیندیشید. شما، امروز رهبر کدام مردمید؟ من مردم فراوانی برای شما نمی‌بینم. رهبری، آن هم بر حداقل مردم، که غرورآفرین نیست.»
محمد نوری‌زاد با بیان اینکه «مبادا من و شما را ازدحام مردمی که به استقبال یک مسئول و یا خود جنابعالی می‌آیند، بفریبد، تصریح می‌کند: «شما اگر به دیگر افراد مشهور هم اجازه سخنرانی و حضور در کشورتان بدهید، غوغای مردمان ما فزونی خواهد گرفت. اجتماع فراوان این مردم، هیچگاه قابل استناد نبوده و نیست.»
محمد نوری‌زاد موقعیت رهبری آیت الله خامنهای را از درون زندان چنین ترسیم می‌کند: «امروز شما بر کشوری رهبری می‌کنید که مردمش از دست رفته است. کشوری که در گردونه چه کنم‌های بسیاری گرفتار است. کشوری که اتحاد و یکپارچگی‌اش، به دست خود شما و اطرافیان شما، به حاشیه رفته است و نگرشی قلیل و تنگ به میدان آمده.»
محمد نوری‌زاد می‌افزاید: «نمیدانم امسال را سال چه نامیده‌اید. شنیده‌ام که به کوشش و تلاش در آن اشاره شده است. این نامگذاری، نشان می‌دهد که بعضاً مشاوران شما، افراد صادق و کارآمدی نیستند. من و همه، آنجا به شما آفرین می گفتیم که امسال را سال آشتی ملی می‌نامیدید و خود برای این پیوند مبارک اما دشوار و سخت، پیشقدم می‌شدید.»
محمد نوری‌زاد با این هشدار که«جامعه ما، در جوار یک انفجار بزرگ است» جامعه ایران را به «دیگ جوشانی» تشبیه کرده «که به بخاطر آزار از خروج پرسروصدای بخار آن، چوب کبریتی در سوپاپ آن فرو کرده‌ایم.»
این روزنامه‌نگار در ادامه می‌نویسد: «با همه اطمینانی که سابقاً در جانبداری از شما می‌نوشتم، اکنون نیز در جانبداری از شما مینویسم: ما، به روزهای پایانی فرصت آزمون خویش رسیده‌ایم.»
محمد نوری‌زاد خطاب به آیت الله خامنهای می‌گوید: «ما و شما؛ مردم خویش را از دست داده‌ایم. اگر سکوت و آرامشی در آنان میبینید به ضرب زور و اسلحه است.»
این نویسنده و فیلساز برای تایید مدعای خود رهبر جمهوری اسلامی را به یک آزمون فرضی دعوت کرده و می‌نویسد: «اگر باور ندارید به یک آزمون خیالی تن در دهید. به دو کشور ایران و مثلاً سوئد یا کانادا یا حتی مالزی اعلام می‌کنیم که مردم این دو کشور، یک روز، فقط یک روز پلیس و بسیج و اسلح‌های بر سر نخواهندداشت و آزادند که هرچه می‌خواهند انجام دهند. فقط طی یک روز. تصور می‌کنید در پایان این یک روز؛ کشور ما و شما چگونه خواهد بود؟ و کشورهای دیگرچطور؟ قصد من از این مقایسه، مجیزگویی از غرب یا سایر کشورها نیست. بلکه می‌خواهم به شکنندگی آرامش و سکوت دروغین جامعه خویش اشاره کنم.»
محمد نوری‌زاد در ادامه رهبر جمهوری اسلامی را به دلیل کسانی که به گرد خود جمع کرده مورد انتقاد قرار داده و تصریح می‌کند: « دوستانی همچون آقای شریعتمداری کیهان، که اطمینان دارم آنگاه که همه از اطراف شما پراکنده شدند و شما و او در یک جزیره تنهایی تنها ماندید، او درجانبداری غلیظ از شما، به مخالفت با خود شما برخواهد خواست.»
وی در پایان آیت الله خامنهای را به تغییر رویه دعوت کرده و می‌گوید: «شما در این روزهای پایانی آزمون الهی‌اند و با شجاعت تمام، شجاعتی که من شخصاً در شما باور دارم، امسال را سال آشتی ملی اعلام کنید و از ملامت هر ملامتگری نهراسید. که خدا شما و ما را کفایت می‌کند. خدایی که دست خود و دست مردم را در دست شما می‌نهد.»
پیام برای این مطلب مسدود شده.