خودنویس: من، جمهوری اسلامی می کشم، می‌درم و دستگیر می‌کنم. کتک می‌زنم و تو هم کاری نمی‌توانی بکنی. هرچقدر دلت می‌خواهد لینک بگذار کامنت بده. درباره مبارزات بدون خشونت هزار صفحه کتاب بنویس و برنامه رادیو و تلویزیونی درست کن. برای من اصلا مهم نیست. هر روز از صبح تا شام برای زندانیان سیاسی و اعدامی‌ها گریه کن و بر سر و رویت بکوب. آنهم برای من اهمیتی ندارد. برای من فقط مهم این است که تو به خیابان نیایی و من هم روی کار باشم. به هرقیمتی که شده من باید روی کار باشم. مهم نیست چند نفر دستگیر شوند. چند نفر اعدام یا زندانی شوند.مهم نیست به خاطر واردات میلیاردی اقتصاد و جامعه ایران نابود شود. مهم این است که من باید روی کار باشم و تو هم هیچ راه دیگری نداری. نفست را می گیرم. کتکت می‌زنم. زندانی و اعدامت می‌کنم. خیالت از دنیا هم راحت باشد. به چین و روسیه باج می‌دهم. جیب کارخانه‌های اسلحه سازی آمریکا را پر می‌کنم. اروپا هم دنبال پرکردن جیبهایش است . حقوق بشر هم دکان است . خیالت راحت باشد. تا زمانی که من به دنیا باج می دهم دنیا هم من را نگاه خواهد داشت. من شاه وصدام نیستم که گردن کشی کردند و سرنگون شدند. من هروقت قرار باشد سرنگون شوم حواسم هست دوباره مهربان می شوم دوباره می‌روم داخل ویترین و انتخابات آزاد! برگزار می‌کنم تا تو بیشتر فریب بخوری و دوباره بروی رای بدهی و نظام من را تصویب بکنی. حالا تو از صبح تا شب در اینترنت لینک بگذار و کامنت بده و مبارزه بی‌خشونت بکن. هر کاری خواستی بکنی فقط در خیابان‌ها نیا. من هم کار خودم را می‌کنم. من اعدام می‌کنم، پس هستم.