سرخط: عبدالکریم سروش در نامه‌ای خطاب به مراجع تقلید، با ابراز ناخرسندی از وضع موجود کشور، گفت که اگر یارای مخالفت ندارید مهاجرت کنید چرا که «توقع محرومان و مظلومان از شما بسی بیش از آن است که افسرده دل و پریشان حال بنشینید.» در این نامه آمده است: «می‌دانیم که شما هم سینه پر آتش خود را به آب صبوری ساکن می‌کنید و زبان بریده به کنجی نشسته زیر لب لاحول می‌گویید و ربٌ یسٌر می‌خوانید… می‌دانیم که چون به خلوت می‌روید با خدا شکوه می‌کنید که خدایا مرجعیت و قطبیت دادی. صد شکر. اما چرا در این عصر و در این احوال؟ که نه مجال انتقاد هست نه نشاط اجتهاد. حتی در نوشتن رساله عملیه هم آزادی نیست و فتوا و فرمان حکومت مقدم است. نه حرمت و اعتباری برای فقه مانده، نه قداست و استقلالی برای حوزه. حجت‌ها آیت و آیت‌ها آلت قدرت گشته اند.» سروش در ادامه با اشاره به اینکه «استبداد دینی، چوب حراج بر اخلاق و ایمان زده است» می‌افزاید: «شکم اقتصاد فربه از حرام است و چهره دین عبوس و جویبار فرهنگ گل آلود و هوای سیاست مرگ زا و آسمان آزادی تیره و چشم هنر گریان و دل دانش بریان و جان و آبرو ارزان است و ریاکاری و رشوه خواری و دروغ زنی و مداحی و دهان دوزی و قلم سوزی و آبروریزی و عالم ستیزی و جاهل پروری و خرافه گستری و قانون شکنی و وحشت افکنی و تهمت پراکنی و تملق و تزویر و تقلب و تبعیض، سکه دارالضرب ولایت و قوت غالب حکومت است.» به گفته‌ی عبدالکریم سروش «دیگر نه در قضا انصاف و عدالتی مانده است، نه در مجلس تدبیر و شجاعتی، نه در دولت توان و لیاقتی. و به تعبیر فصیح پیشوای پارسایان: جاهلان قدر می‌بینند و بر صدر می نشینند و عالمان لجام به دهن دارند.» این استاد دانشگاه و دین‌پژوه خطاب به روحانیون و مراجع افزوده است: «رطب خوردگان ولایت و ثناگویان قدرت نه منزلتی نزد خالق دارند نه محبوبیتی نزد خلق، اما شما حاملان امانت دین و وارثان سنت سید المرسلین بر سر پیمان خود با خلق و خالق بمانید که از شما همین انتظار می‌رود و بس. مطمئن باشد که نه اسلامیت این سرزمین نه استقلالش، هیچکدام در گروی بقاء مشتی طراران حاکم نیست و پشتیبانی از این “طالبان نامطلوب” نه خشنودی ملت را در پی دارد نه آبروی روحانیت را.» سروش با تاکید بر اینکه مهاجرت «راهی پر هزینه و پرمخاطره است» در عین حال می‌افزاید: «مهاجرت چون یک رهنمود دینی و قرآنی و یک شیوه اعتراض مدنی و انسانی و به منزله جستن راهی برای رستن از زندان و رسوا کردن زندانبانان، در سیره عالمان دین ثبت افتاده است و مهاجرت عالمان از ایران به عراق و از عراق به ایران در دوران مشروطه و معاصر سنت نیکو و آزادیخواهانه‌ای بوده است.

“مطمئن باشد که نه اسلامیت این سرزمین نه استقلالش، هیچکدام در گروی بقاء مشتی طراران حاکم نیست و پشتیبانی از این “طالبان نامطلوب” نه خشنودی ملت را در پی دارد نه آبروی روحانیت را.”
» وی در ادامه با اشاره به اینکه «فراشان ولایت گوشها را پر کرده‌اند که اگر خیمه خواجگی خودکامکان فرود آید اجانب خاک ایران را فتح خواهند» گفته است: «این فریبی فرسوده و دروغی کهنه بیش نیست. نظام شقاوت بنیاد استبداد خود بدترین مفسدت و معصیت است و شجره خبیثه‌ای است که بر آن اصناف حشرات رذائل جمع می آیند و فقط بهار فرخنده مردم سالاری‌ست که بر خزان خشک خشونت و رذیلت مهر خاتمت خواهد زد.» سروش در پایان می‌نویسد: «غاصبان حاکم، خود آب و خاک میهن را از عفونت استبداد (که اکبر گناهان کبیره است) انباشته‌اند و سلسله جور بر دست و پای خلایق نهاده اند، آنگاه خطیبان خناس، وسوسه و غلغله در افکنده اند که زلزله در پیش است و “پیراهن چاک ماهرویان” دامن زمین را چاک خواهد کرد. خرقه پوشان هم دام تزویر نهاده اند و سر حقه باز کرده اند و خواب و خرافه می‌پراکنند و دعا و تعویذ تعلیم می‌کنند و بر رونق بازار شیادی می افزایند. زلزله‌ای را که در ارکان ولایت افتاده می‌بینند و می‌پوشند و در عوض برای زلزله طبیعت و گناهان موهوم مردم می‌جوشند و می‌خروشند.» منبع: رادیو زمانه.
سروش: مراجع اگر یارای مخالفت ندارند مهاجرت کنند
رادیو زمانه – ۹ ساعت قبل
سروش: مراجع اگر یارای مخالفت ندارند مهاجرت کنند دکتر عبدالکریم سروش طی نامه‌ای به روحانیون و مراجع از آنان خواست که خاموش ننشینند. و اگر نه رای موافقت دارند و نه یارای مخالفت، مهاجرت کنند. دکتر سروش که این نامه را در آستانه‌ی سالگرد انتخابات ۸۸ نوشته، یادآوری کرده است که: «سالروز قیامت صغرای خلق و نهضت کبرای سبز نزدیکتر می‌شود و انتظار مردم از روحانیان راستین بیشتر.» دکتر سروش با ذکر این مساله که روحانیون و مراجع هم از «مفاسد این حکومت جائر» ناراحت هستند، خطاب به آنان گفته است که «نگذارید بیش ازین نام و ناموستان فدای هوس‌های سیاه سپاهیان شود وناخواسته در زمره حامیان استبداد دینی به قلم روید.» این استاد دانشگاه و دین‌پژوه خطاب به روحانیون و مراجع آورده است که «اکنون نوبت شما خاموشان ناخرسند است.» و گفته است که «توقع محرومان و مظلومان از شما بسی بیش از آن است که افسرده دل وپریشان حال بنشینید یا مخفیانه پیامی بفرستید و جوابی نشنوید.» دکتر سروش با ذکر این مساله که روحانیون و مراجع هم از «مفاسد این حکومت جائر» ناراحت هستند، خطاب به آنان گفته است که «نگذارید بیش ازین نام و ناموستان فدای هوس‌های سیاه سپاهیان شود وناخواسته در زمره حامیان استبداد دینی به قلم روید» عبدالکریم سروش به روحانیون و مراجع نوشته است که «خواهش و سفارش از اثر افتاده است و سکوت در مقابل جباران صدای آنها را بلندتر کرده است. و حال که نه رای موافقت دارید نه یارای مخالفت، مصلحت در مهاجرت است. جهاد اصغر کنید.»