بی‌بی‌سی: پس از آنکه رئيس جمهور يمن، ايران و ليبی را به حمايت از شورشيان شيعه مذهب کشور خود متهم کرد، دولت يمن سفيران خود را از تهران و طرابلس، پايتخت ليبی فراخواند، هرچند دليل اين فراخوانی “مشورت” با اين سفيران اعلام شده و هنوز دولت يمن به صورت رسمی کاهش سطح روابط ديپلماتيک خود با ايران و ليبی را اعلام نکرده است.

فراخوانی اين سفيران در شرايطی صورت می گيرد که ارتش يمن حملاتی به روستاهای استان صعده در شمال يمن را آغاز کرده که مرکز فعاليت گروهی از شيعيان زيدی مذهب به نام “جوانان مؤمن” است که تحت رهبری عبدالمالک حوثی قرار دارند.

آن گونه که ارتش يمن اعلام کرده، طی يک هفته گذشته يکصدوپنجاه تن طی درگيری پيروان عبدالمالک حوثی و ارتش يمن در اين منطقه جان باخته اند.

قيام گروه زيدی مذهب جوانان مؤمن چند سال است ادامه دارد اما طی سه ماه گذشته درگيری ميان اين گروه و ارتش يمن به جايی رسيده که در اين مدت حدود سه هزار و پانصد تن جان خود را از دست داده و آن گونه که سران قبائل محلی می گويند، سی هزار نفر نيز بيخانمان شده اند.

مقامات يمنی بارها ايران را به حمايت مالی و تسليحاتی از پيروان عبدالمالک حوثی متهم کرده اند اما معمولاً اين اتهام را متوجه نهادهايی مذهبی در ايران کرده اند، نه دولت ايران.

دو ماه پيش از آنکه سفير يمن از تهران فراخوانده شود، جمعی از طلاب و روحانيون تهران در مقابل سفارت يمن تجمع کردند و با محکوم کردن آنچه کشتار شيعيان يمن می خواندند، خواهان تعطيلی سفارت يمن و اخراج سفير اين کشور از ايران شدند.

شيعيان زيدی مذهب نام خود را از زيد فرزند امام زين العابدين، امام چهارم شيعيان می گيرند و از اين رو به چهار امامی مشهورند و تفاوتهايی در احکام و باورهای خود با شيعيان دوازده امامی دارند.

تا پيش از قرن شانزدهم ميلادی که تحت حکومت صفويان، اکثريت جمعيت ايران به آيين تشيع دوازده امامی بگروند، بخشی از شيعيان ايران، بويژه در شمال اين کشور زيدی مذهب بودند اما اکنون زيدی مذهبان عمدتاً در کشور يمن متمرکزند و امامان زيدی تا اوائل قرن بيستم در اين کشور حکومت می کردند.

ايران که به حمايت از شورشيان شيعه مذهب يمن متهم می شود، کشوری با اکثريت شيعه و حکومتی است که بر آيين تشيع بنيان نهاده شده است.

اما ليبی، ديگر متهم حمايت از شورشيان زيدی يمن، کشوری کاملاً سنی نشين با حکومتی غيرمذهبی است.

هرچند معمر قذافی، رهبر ليبی اخيراً طی سخنرانی جنجال برانگيزی از الگوی تشکيل حکومتی شيعی در جهان اسلام دفاع کرد که به عقيده او می تواند ميان مسلمانان جهان وحدت ايجاد کند.

او حکومت فاطميان اسماعيلی مذهب در شمال آفريقا را مثال زد که بيش از دو قرن بر شمال آفريقا و بخشهايی از شام حکم راندند بی آنکه اکثريت سنی مذهب را به تغيير کيش خود به تشيع اسماعيلی وادارند.