وبلاگ فردای روشن: تذکرة‌الاوليای ِ اين مرد ِ بزرگ ، در کنار ِ مختصر آگاهی‌های ِ مرتبط با تاريخ و تاريخ ِ انديشه (!) ، و معدود پاره‌عبارت‌های ِ درخور ِ تأمّل ، و گاه بسيار زيبا و عميق ، لبريز است از انبوه‌انبوه گُه‌و‌گند ِ دين . همه‌ی ِ اوليای ِ مذکور و موصوف در اين کتاب ( که فعلاً کاری با چند‌و‌چون ِ درست و نادرست ِ روايات و نگره و برداشت‌های ِ عطّار نداريم ) مبلّغان ِ اسلام و ستايندگان ِ محمّد به‌شمار‌می‌روند ؛ و اگر گهگاه مضامين و انديشه‌واره‌هايی انسانی از ايشان سر می‌زند ، در نهايت جز به تأييد ِ شريعت ِ محمّديّه ياری نمی‌رساند . کراماتی که عطّار در تذکره‌ی ِ خود ، به اين بزرگان نسبت داده و نقل نموده ، اوّلاً که همه دروغ ِ محض است ، و از زمره‌ی ِ ياوه‌هايی که مگر مريدان ِ ابله باور کنند ؛ ثانياً به فرض ِ محال که آن را راست بينگاريم ، بايد ديد که از آن چه بهره‌ای به انسان می‌رسد ؟ جز دوری ِ انسان از هشياری و خرد ؟!

کل مطلب را در وبلاگ فردای روشن بخوانید.