پیک ایران: خبرگزاری «ریا نووستی» : “ماریا یفیمووا” و “ایگور کروچکوف” در مقاله ای که در پایگاه اینترنتی “GTZ.ru” منتشر شد، اشاره می کنند که “آیت الله سید علی خامنه ای ” رهبر انقلاب اسلامی ایران به نفاق میان حکومت اعتراف می کند. فعلا سیاستمداران کلیدی ایران به دعوت رهبر ایران برای حفظ وحدت “لبیک” نگفته اند. “محمود احمدی نژاد” رییس جمهور ایران بیش از گذشته به انتقاد از کسانی می پردازد که چندی پیش طرفدار آنان بود. اگر این نفاق سیاسی عمیق شود ، حکومت ایران به موازات اوضاع نابسامان و سست اقتصادی ممکن است که در مرز سقوط قرار گیرد.

به اعتقاد نگارندگان مقاله، آیت الله خامنه ای در اقدامی بی سابقه از سیاستمداران کلیدی ایران از جمله احمدی نژاد خواست که مبارزه بر سر قدرت را متوقف کنند چرا که چنین مناقشاتی باعث تزلزل رژیم خواهد شد. به نظر می رسد که بعد از آنکه جنبش سبز در راس “میر حسین موسوی” در انتخابات ریاست جمهوری اخیر شکست خورد، اصول گرایانی که موضع خود را مستحکم احساس کرده اند، مبارزه قدرت در میان خود را آغاز کرده اند.

در ماه اوت دو دستگی میان جبهه اصول گرایان در ایران علنی شد. علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی ایران از همقطار قبلی خود احمدی نژاد به خاطر اهمال در اجرای مصوبات مجلس انتقاد کرد. همزمان “اسفندیار رحیم مشائی” رییس دفتر ریاست جمهوری ایران از محافل کلریکال (مذهب سالار) به خاطر اعلامیه های آنها در خصوص ارجحیت مکتب اسلامی ایران ابراز نارضایتی نمود. سخنان وی در خصوص آنکه درک ایران از اسلام باید تنها درک صحیح در کل جهان باشد، با انتقادات شدید “احمد خاتمی” یکی از روحانیون ایرانی مواجه شد. وی اعلام کرد که آموزش های اسلامی را صرفا ایرانی نامیدن نشانه بت پرستی ملی گرایانه است که ملت ایران هیچگاه به آن اعتراف نکرده اند.

به اعتقاد مولفان مقاله، در نتیجه رهبر انقلاب اسلامی ایران تصمیم گرفت که حکم داور را در مناقشه داخلی ایفا کند. آیت الله خامنه ای که اغلب در هر مبحث داخلی جانب احمدی نژاد را داشت اینبار کلیه طرفین را به فراموش کردن اختلاف نظرات فرا خواند. وی اعلام کرد: من جدا مقامات کشور را از سخنانی که می تواند باعث معلوم شدن اختلاف نظرات داخلی شود، بشدت نهی می کنم. به گفته رهبر انقلاب اسلامی ایران، تبدیل کردن سلایق به زخمی لاعلاج، اشتباه بزرگی است. وحدت و یکپارچگی محافل حکومتی در کشور تعهد دینی است و تلاش عمدی برای ایجاد نفاق به ویژه در سطوح عالی حکومتی مخالف تعالیم اسلامی است.

در ادامه نگارندگان مقاله به سخنان “سرگی دمیدنکو” کارشناس انستیتوی ارزیابی و تحلیل های استراتژی اشاره می کنند که معتقد است، درون سیستم سیاسی ایران می توان دو خط متمایز را به وضوح دید. وی در این زمینه توضیح داد که در حال حاضر رجال سیاسی ایران به سه جبهه تقسیم شده اند: اصول گرایان (طرفداران سیاست داخلی خشن و سیاست خارجی ضد غربی)، اصلاح طلبان (طرفداران لیبرالیزه کردن چند بعدی کشور) و عملگرایان.

وی معتقد است: “عملگرایان را می توان حلقه واسط میان دو جبهه سیاسی دیگر ایران نامید. که بعضا بر اساس منافع خود از این و آن حمایت می کنند. مهمترین چهره شاخص این دسته “علی اکبر هاشمی رفسنجانی ” است که نفوذ آن در حدود (آیت الله) خامنه ای و حتی بیشتر از آن می تواند باشد”. رفسنجانی دو ارگان مهم کشور را هدایت می کند، شورای تشخیص مصلحت نظام و شورای نگهبان که تعیین کننده صلاحیت رهبری کشور بوده و در صورت تمایل می توانند رای عدم صلاحیت به وی بدهند.

به اعتقاد دمیدنکو، خاتمی نیز که از اظهارات ملی گرایانی مشائی ناراضی است، به همین گروه وابسته است. وی معتقد است: “امروز عملگرایان به سمت اصلاح طلبان متمایل شده اند و (آیت الله) خامنه ای این مسئله را به خوبی درک می کند”.

این کارشناس روس به خط دیگر تفکیک اشاره می کند که مستقیما از جبهه اصول گرایان عبور می کند که اشخاصی مانند (آیت الله) خامنه ای و احمدی نژاد به آن تعلق دارند. دمیدنکو معتقد است: “اخیرا سیاستمداران جوان و پر انرژی غیر روحانی مانند رییس جمهور کنونی بیش از گذشته ادعای حکومت می کنند. نسل قبلی که (آیت الله) خامنه ای و دیگر روحانیون ایرانی به آن تعلق دارند و از انقلابیون محسوب می شوند، از این بابت چندان راضی نیستند. بعنوان مثال در جریان انتخابات ریاست جمهوری روحانیون به احمدی نژادی که تبلیغات شدیدی علیه رفسنجانی آغاز کرده بود، شدیدا اعتراض کردند. چرا که هم اصول گرایان و هم عملگرایان در این مسئله تهدیدی برای حکومت مذهب سالار ایران می بینند”.

به اعتقاد این کارشناس روس، نفاق سیاسی می تواند به فروپاشی رژیم کنونی در ایران بیانجامد. از طرف دیگر، رژیم به خاطر وضعیت سیاست اقتصادی اصولگرایان حاکم در شرایط خطیری قرار گرفته است. بخش اعظم بودجه به امور نظامی، فضایی و هسته ای تخصیص داده شده است. اما بخش های مانند سوخت-انرژی که رفاه مردم به طور مستقیم به آنها بستگی دارد، بودجه کافی در اختیار ندارند. “کشمکش های سیاسی و مذهبی، ابزار لفظی چنین اولویت های اقتصادی بشمار می روند. اگر اصولگرایان آنها را تغییر ندهند، طی 10 سال حکومت آنها می تواند پایان فاجعه انگیزی داشته باشد”.