پرچم تونس در فیس‌بوک عرب‌ها
خودنویس: بسیاری از عرب‌های عضو در فیس‌بوک این روزها عکس پروفایل خود را تغییر داده‌اند و تصویری از پرچم تونس یا مردم تونسی را به جای آن گذاشته‌اند، حرکتی که نشان می‌دهد نیاز به یک تغییر اساسی تا چه میزان در میان آنان جدی است.
«دلم می خواد به همه دنیا بگویم اینک از عرب بودنم احساس افتخار می‌کنم. تا پیش از این هیچ حرکت جدی مردمی و پیگیری در این وسعت در جهان عرب ندیده‌بودیم.»
مایا عبدالحمید دختر جوان اردنی است که این روزها بیشتر در سازمان‌دهی برنامه‌های مربوط به صلح اعراب و اسرائبل فعال است. او عکس پروفایل فیس‌بوک خود را به پرچم تونس تغیرداده و معتقد است این یک کمپین سراسری برای حمایت از خواهران و برادران تونسی خود است. مایا انقلاب تونس را اولین گام جهان عرب در مبارزه با استبداد واقعی می‌داند و در پاسخ به این سوال که آیا نقش جنبش سبز مردم ایران را در این ماجرا حس می‌کند می‌گوید: «به هر حال مردم جهان جنبش سبز را دیدند و تحسین کردند، هر چند در دنیای عرب تقریبا با سانسور و بی توجهی روبرو شد اما در کل باید گفت جنبش اعراب این روزها رویکردی اقتصادی داشت که توانست مساله سیاسی رانیز درگیر کند اما مشکل در جنبش سبز این بود که طبقه متوسط پرچم‌دار جنبش بودند و در تونس طبقه فرودست. برای همین حس می‌کنم این فرودستان و طبقه پاینن جامعه بودند که طبقه متوسط را بیدار کردند در حالیکه در ایران ماجرا متفاوت بود و به همین دلیل هم نتوانست رشد پیدا کند.»
نهلا داوود دختر جوان سوری است که این و روزها در کشور امارات مشغول کار است. او با وجود فشارهای بسیار در کشور خود عکس پروفایل فیس‌بوک خود را به پرچم تونس تغییر داده‌است «مردم سوریه چیز زیادی از انقلاب تونس نمی‌دانند. آنها که با شبکه‌های عربی در تماسند فقط از یک آشوب و خون ریزی خبر دارند و نمی‌دانند که تونس توانسته ظرف چهار هفته دیکتاور بیست و سه ساله خود را از قدرت ساقط کند اما اوضاع سوریه واقعا متفاوت از اوضاع تونس است. سوریه به بهانه همسایگی با اسرائیل و تهدید مرزی همیشه نوعی فشار نظامی را در کشور به کار گرفته که مانع رشد هرگونه حرکت مسالمت‌امیز و یا حتی اعتراضی شده‌است.شما هرگز نمی‌توانید بفهمید که یک سوری آیا از حکومت بشار اسد راضی است یا نه. تصویر او همه جای شهر ، در هر دکان و مغازه‌ای در هر خانه و موسسه‌ای بیش از هر چیزی سخن می‌گوید و سوری‌ها احترام خاصی برای وی قائل هستند اما آیا این واقعی است یا نه زمان و آگاهی این مردم ثابت می‌کند.»
بها مالیک، سی و دو سال دارد و در بسکره استانی در شمال الجزایر زندگی می‌کند .«شنیدم هفت نفر در الجزایر خودسوزی کرده‌اند ، نمی‌دانم آیا با سقوط حکومت‌های دیکتاتوری در کشورهای عربی وضع بهتر خواهد شد یا نه ؟ ما هنوز هیچ تجربه دموکراسی نداریم و هنوز در مناطقی قبیله بر حکومت ارجحیت دارد. مردم هنوز با هیچ کدام از مبانی جامعه مدنی آشنا نیستند و فقط هیجان‌زده هستند و سرمست از انقلاب تونس.» او این انقلاب را زودرس می‌داند و معتقد است که باید بیشتر و گسترده تر روی مبانی دموکراسی‌خواهی و جامعه مدنی در کشورهای عربی کارشود.
فتوح فعال مدنی اردنی نیز عکس پروفایل خود را به تصویری از پرچم تونس تغییر داده‌است او می‌گوید:«این کار پیام زیادی برای دوستانم دارد. این یعنی تایید حرکتی که مردم تونس آغاز کرده‌اند و نیاز کشورهای عربی به توجه بیشتر به مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی‌شان. اگر تنها و تنها به این مساله توجه کنیم که باید اعتراض کرد و نباید ساده لوحانه پذیرفت این خود می‌تواند قدم بزرگی باشد. ما ملت‌های عرب در خواب غفلتیم و تونس نشان داد می‌شود بیدار شد و حرکتی چنان بزرگ ر ا رقم زد.»
به فتوح می‌گویم «ایرانی‌های بسیاری علاقمند دانستن و حمایت از جنبش تونس هستند و این روزها به مقایسه آن با جنبش سبز می‌گردند، بسیاری از ایرانی‌ها در صفحه فیس‌بوک خود پرچم تونس را گذاشته‌اند آِیا شما چنین حمایتی از جنبش سبز مردم ایران کردید یا خیر؟» او در پاسخ به این سوال فاصله بسیار زیاد میان فعالین عرب و ایرانی را عامل عدم حمایت عرب‌ها از ایرانی‌ها می‌داند: «چه در ایران و چه در کشورهای عربی این مساله رواج پیدا کرده‌است که ایرانی‌ها علاقه‌ای به عرب‌ها ندارند و عرب‌ها هم به ایرانی‌ها. ماجراهای بعد از انقلاب ایران نیز موید این موضوع است. ایرانی‌ها و عرب‌ها با وجود داشتن تاریخ کما بیش مشترک و با وجود مشکلات مشترک همیشه از هم فاصله گرفته‌اند و هیچ گاه به هم اعتماد ندارند، برای همین موضوع است که جنبش سبز ایران فقط در میان طبقه الیت عرب مطرح شد و بسیار زود توجه به آن سلب گردید. رسانه‌های عرب و حس ناسیونالیستی عرب‌ها هم اجازه‌نمی‌دهد عرب‌ها به موضوعات ایران علاقه نشان دهند. الان این احمدی نژاد است که در میان عرب‌ها رجل شجاع خطاب می‌شود و نه موسوی. کسی موسوی را نمی‌شناسدو جنبش سبز دیگر برای عرب‌ها نقشی ندارد.»
شریف معتقد است که مردم مصر بسیار مصمم در حمایت از مردم تونس برخاسته‌اند. «تظاهرات پراکنده در شهرهای مصر، خودسوزی بیش از هفت نفر ظرف روزهای گذشته، دعوت گروه فیس‌بوکی خالد سعید در روز بیست و پنجم ژانویه در فیس‌بوک که بیش از سیصد وهفتاد و هشت هزار حامی دارد و روزانه ده میلیون نفر از آن بازدید می‌کنند علام آمادگی نموده که از این جنبش مدنی مردم تونس حمایت کند اما هنوز و قبل از بیست و پنجم ژانویه قرار نیست حرکت خودسرانه‌ای صورت بگیرد»
شریف معتقد است که باید مبارزه مردم مصر را به تمام مردم کشورهای عربی تعمیم بدهیم و آنها را تحریک کنیم تا برای آینده خود تصمیم بگیرد. شاید هنوز دیدگاه غالب نگاه حکومت عربستان سعودی باشد اما مردم کشورهای عربی متوجه شده‌اند که باید دست به تغییر بزنند و این امر با گسترش وسایل ارتباط جمعی و اینترنت شکلی جدید بخودگرفته است. شریف در پاسخ به این سوال که نقش جنبش سبز را در این آگاهی چطور ارزیابی می‌کنی معتقد است «جنبش سبز نشان داد که با اینترنت، با گسترش شهروند روزنامه نگاری و با گسترش شبکه‌های اجتماعی می‌توان حرکتی مسالمت‌آمیز داشت. در مصر مطمئنم مردم از این جنبش الهام فراوان گرفته‌اند و گروه طرفداران البرادعی به مطالعه این جنبش می‌پردازند اما نمی‌دانم آیا مردم گرسنه تونسی که به خیابان ریختند نیز نامی از جنبش سبز شنیده بودند یا نه؟»
پیام برای این مطلب مسدود شده.