شفاف: اقدام نور سلطان نظربایف رئیس جمهوری قزاقستان در اعلام برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری در این کشور در حالیکه پارلمان آن چند روز قبل رای به باقی ماندن نظربایف تا 10 سال دیگر داده بود نشان می دهد که ترس از سرایت انقلاب کشورهای عربی به آسیا نیز رسیده است./ تنش در سودان و موزامبیک رو به افزایش است. در ماداگاسکار اپوزیسیون خود را آماده می ‌کند و در زیمبابوه رئیس ‌جمهور دست پیش را گرفته است.
شفاف : اقدام نور سلطان نظربایف رئیس جمهوری قزاقستان در اعلام برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری در این کشور در حالیکه پارلمان آن چند روز قبل رای به باقی ماندن نظربایف تا 10 سال دیگر داده بود نشان می دهد که ترس از سرایت انقلاب کشورهای عربی به آسیا نیز رسیده است.

البته در این میان فقط نظربایف نیست که حاضر شده از قدرت افسانه ای خود کوتاه بیاید بلکه شاهد هستیم در اردن، ترکمنستان، سودان، موزامبیک، زیمبابوه و حتی در عراق حاکمان مجبور شده اند برای فرار از سقوط امتیازهایی را به مردم بدهند.

آخرین مورد از این کوتاه آمدنها مربوط به عراق است که “نوری مالکی” نخست وزیر این کشور ابتدا از کاهش 50 درصدی حقوق خود خبر داده و بعد اعلام می کند که برای بار سوم نخست وزیر عراق نخواهد شد.

از سوی دیگر آفریقا نیز این روزها شاهد ترس رهبران خود از تکرار وقایع تونس و مصر است.

در آفریقا نیز تحولات تونس و مصر رهبران کشورهای آفریقایی را به هراس انداخته ؛ تنش در سودان و موزامبیک رو به افزایش است. در ماداگاسکار اپوزیسیون خود را آماده می ‌کند و در زیمبابوه رئیس ‌جمهور دست پیش را گرفته است.

رهبران آفریقایی با نگرانی به وضعیت مصر چشم‌ دوخته ‌اند. آیا معترضان مصری هم مانند تونسیها موفق می‌ شوند نظام سیاسی کشور را تغییر دهند؟ پرونده مبارک هم مانند بن‌علی بسته خواهد شد؟ نفر بعدی کیست؟ حکمرانان آفریقایی خود خوب می‌ د‌انند که بر بستر فقر، خشونت، رشو‌ه ‌خواری و زیربنای اقتصادی نابسامان، خشم مردم تنها با جرقه ‌ای شعله ‌ور خواهد شد.

در سودان بزرگترین کشور آفریقایی، جایی که تا چند هفته پیش رئیس ‌جمهور عمرالبشیر کنترل کامل اوضاع را در اختیار داشت، صداهای تازه‌ ای به گوش می ‌رسد. دانشجویان معترض سودانی که خواستار دموکراسی واقعی در کشور رو به تجزیه‌ شان هستند شعارهای “البشیر بایستی کناره ‌گیری کند” و مرگ بر نظام را اکنون با اعتماد به نفس تازه ‌ای فریاد می ‌زنند. آنها می ‌گویند اگر مصریها می ‌توانند بر ترسشان غلبه کنند، ما هم می توانیم.

به نظر می‌ رسد که در این میان رئیس ‌جمهور زیمبابوه بیش از همه نگران است. رابرت موگابه که از سال ۱۹۸۰ ریاست جمهوری زیمبابوه را در اختیار دارد خبر از برگزاری انتخابات تاز‌ه ‌ای داده است.

اخبار و گزارش رسیده از زیمبابوه حاکی از آن است که از هم اکنون طرف ‌داران موگابه و واحدهای مختلف ارتش سعی در ایجاد هراس میان مردم دارند. در مقابل نخست ‌وزیر، مورگان چانگیرای، که رقیب موگابه به شمار می ‌آید، هشدار داده نبایست خشم مردم را دست ‌‌کم گرفت.

مورگان چانگیرای در مصاحبه ‌ای با شبکه خبری فاکس ‌نیوز آمریکا با اشاره به اوضاع مصر گفت: از نظر من اشتباه نیست که مردم به راه افتند و حق بیشتری طلب کنند، چیزی که برای زیمبابوه هم صادق است. چانگیرای همچنین تأکید کرد که اوضاع زیمبابوه قطعأ با تونس و مصر قابل مقایسه است.

بر همین اساس اتحادیه‌ اروپا‌ و آمریکا باید از تجربه‌ سرنگونی نظام دیکتاتور درتونس درس بگیرند و از دیکتاتورهای منطقه نباید پشتیبانی کنند.

پروفسور موریس آموتابی از دانشگاه کاتولیک شرق آفریقا معتقد است که تغییرات در تونس و مصر موج بزرگی در آفریقا و دنیا به راه خواهد انداخت. موریس آتابی حتی معتقد است که روسای جمهور کم و بیش مورد قبولی مانند “پل بیا” در کامرون و “یووری موسوینی” در اوگاندانا نیز از این موج بی‌ نصیب نخواهند ماند.