رادیوفردا: در پی يک آرامش کوتاه مدت، بهای نفت سه شنبه اول مارس بار ديگر حرکت اوج گيرنده خود را از سر گرفت.

در رسانه های اقتصادی غرب و آسيا، نفت و اوج گيری بهای آن در صدر خبرهای روز قرار گرفته و با توجه به گسترش انقلاب ها و اعتراض های مردمی در آفريقای شمالی و خاور ميانه از جمله ايران، شبح يک شوک تازه نفتی بر فراز اقتصاد جهانی سايه انداخته است.

راديو فردا در اين زمينه با فريدون خاوند گفت و گو کرده است.

راديو فردا: چرا بازار جهانی نفت در پی آرامش نسبی روز دو شنبه، روز سه شنبه دوباره به تب و تاب افتاد؟

فريدون خاوند: روز دوشنبه عربستان سعودی متعهد شد کمبود ناشی از قطع صادرات بخشی از نفت ليبی را جبران کند. می دانيد که مهم ترين ميدان ها و تاسيسات نفتی ليبی به دست مخالفان قذافی افتاده و اينها هم اعلام کرده اند به زودی توليد و صدور نفت را، در اين ميدان ها، به حالت عادی در خواهند آورد. منتهی فعلا وضع غير عادی است.

آژانس بين المللی انرژی، کمبود نفت ليبی در بازار را ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار بشکه در روز ارزيابی می کند و عربستان سعودی به راحتی توانايی جبران اين مقدار کمبود را دارد.

منتهی رويداد های روز سه شنبه تا اندازه ای آرامش ناشی از موضع گيری رياض را خنثی کرد، چون از يک طرف اين ترس شدت گرفت که بحران ليبی ممکن است به درازا بکشد.

از طرف ديگر، درگيری های ديروز در تهران و شهرهای بزرگ ايران و حضور نيرو های مخالف در خيابان ها، آن هم به رغم بسيج انبوه نيرو های دولتی، محافل مالی بين المللی را به اين نتيجه رساند که جنبش های مردمی خاورميانه، از جمله در کنار ميدان های نفتی خليج فارس، رو به گسترش می رود و به همين علت بهای نفت برنت دريای شمال به بالای هر بشکه ۱۱۴ دلار رسيد.

آيا اطلاع و گزارشی در دست است که نشان دهد رويدادهای ديروز تهران احتمالا بر بازار جهانی نفت و تحولات آتی آن تاثير گذاشته است؟

می توان گفت که دستکم بخشی از محافل مالی و کارشناسی بين المللی بحران ايران را بسيار جدی تلقی می کنند، از جمله به دليل اين که اين بحران به درازا کشيده و، مهم تر از آن، در يک کشور بسيار مهم نفتی جريان دارد.

خبرگزاری فرانسه سه شنبه شب ضمن اشاره به رويداد های ديروز ايران در ارتباط به اعتراض عليه بازداشت مير حسين موسوی و مهدی کروبی به نقل از يک موسسه کارشناسی نفتی ( Summit Energy ) می نويسد که اين بار اين ايران است که نگرانی سرمايه گذاران را بر انگيخته و آنها را عصبی کرده است. همان خبرگزاری اضافه می کند که علاوه بر ايران، نگرانی هايی هم در مورد کويت و عمان وجود دارد.

با توجه به اين که در حال حاضر ايران رياست دوره ای سازمان «اوپک» را بر عهده دارد، آيا جمهوری اسلامی می تواند بر تصميم های «اوپک» در مورد مديريت بازار نفت تاثير بگذارد؟

مسعود مير کاظمی، وزير نفت ايران و رييس دوره ای «اوپک»، با افزايش توليد نفت اين سازمان برای جبران سقوط صادرات نفت ليبی مخالفت کرده است. ولی صدای آقای مير کاظمی چندان به گوش نمی رسد و اين عربستان سعودی است که قدرت واقعی را در سازمان اوپک در دست دارد.