خودنویس: از زمانی‌ که مهندس موسوی و آقای کروبی ناپدید شده اند، لحن و زبان حاکمیت در مورد ایشان تغییر کرده است. اگر قبلا با صفاتی کمتر از «سران فتنه، ایادی داخلی‌ استکبار و امپریالیسم و و منافقین جدید…» نواخته نمی‌شدند، در چند هفته‌ی اخیر الفاظ و القاب ملایم‌تر شده است.

حیدر مصلحی در گفتگوی ویژه ی خبری، تاکید را بر رهبری فتنه در «خارج از ایران» قرار داد. ایشان سعی‌ در القای این ایده داشت که مهندس موسوی توسط امیر ارجمند و آقای کروبی توسط مجتبی‌ واحدی فریب خورده‌اند. در ادامه امیر ارجمند و مجتبی‌ واحدی را نیز ایادی مستقیم بیگانگان خواند که توانسته‌اند سکان فکری مهندس موسوی و مهدی کروبی را به دست گرفته و سناریو‌های دیکته شده ی دشمن- بدون این که خودشان متوجه شوند اصالت سناریو‌ها از خودشان نیست- را پیاده سازند!

در سر مقاله ی روز سه شنبه ۱۷ اسفند کیهان نیز خطاب به «خارج نشینان فتنه گر» آمده: «بد عادت شدند از وقتي كه توانستند كلاه از سر مهندس بردارند و بر سر شيخ بگذارند.»

ظاهرا بعد از دو سال، حاکمیت تصمیم گرفته با جریان به صورت هوشمندانه‌تری برخورد کند! و قدم اول مشخص ساختن جرم این دو بزرگوار بوده. و از میان آن همه صفت ریز و درشت ۲ ساله، به جرم «فریب خوردگی و ساده بودن‌» بسنده کرده!

و این امر نکته ی پنهان دیگری در خود دارد: صرفنظر از ریزش کیفی‌ای که ادعای «خائن و منافق بودن» مهندس موسوی و شیخ مهدی کروبی در میان الیت وفاداران قدیمی‌ نظام به وجود می‌ آورد، تقلیل‌ جرم به «فریب خوردگی» نشان می‌دهد حاکمیت به این جمع‌بندی رسیده که افکار عمومی‌ طرفداران نظام اساسا به «خائن بودن» مهندس موسوی و مهدی کروبی قانع نشده. و دعوی چنین جرمی‌ برای ایشان، تنها آبروی نظام در میان طرفداران را خواهد برد و دیگر هیچ.

اما از موضوع رسانه هم غافل نباید بود. باید منتظر ماند و دید، آیا این دو بزرگوار در زندان‌های نظام، با «حقیقت ناب» بی‌ واسطه روبرو خواهند شد و متوجه خواهند شد که «فریب خورده بودند» و «سادگی کردند» و آیا حاضر خواهند شد، این فریب خوردگی را در مقابل دوربین رسانه ی ملی‌ با مردم در میان بگذارند و عذر خواهی‌ کرده و حلالیت بطلبند. و یا مانند تاج‌زاده و بهزاد نبوی و صفایی‌ فراهانی و نوری‌زاد و… بر راه باطل «فریب خوردگی»شان اصرار خواهند کرد…