خودنویس: در گفتگو با دوستان اصلاح‌طلب، ذکر خیری از رجب‌علی مزروعی شد. رجب‌علی مزروعی از روزی‌که گفتگوی‌اش با روزآنلاین منتشر شد، مورد انتقاد و حمله بسیار قرار گرفته و مطمئنا در جلسات درونی و اندرونی شورای هماهنگی به او گفته شده که دردسر بیشتری با حرف‌هایش درست نکند. به هر شکل با موضع‌گیری اخیر خاتمی که می‌تواند نشان از تمایل طیفی از طرفداران «امام» برای حفظ نظام به هر قیمتی باشد، مزروعی نباید موقعیت احزاب مشارکت و مجاهدین انقلاب در خارج از کشور را بدتر از چیزی کند که الان هست. نگاه «تمامیت‌خواه» این عضو مشارکت که گفته می‌شود نویسنده بیانیه جبهه مشارکت در ۲۵ بهمن بوده است گویا تغییری نکرده و همچنان مایل است روال همان روال پیشین گفتمان یک‌طرفه باشد و تن به گفتگو با منتقد ندهد و مواضع خود را شفاف نکند. اما به عنوان کسی که حداقل سه سال با مزروعی در ارتباط بوده، می‌توانم بگویم که جای امید برای این طرفدار آرمان‌های «امام راحل» هست. مزروعی اما باید بیاموزد که اینجا ایران نیست و «خودی» و «غیر خودی» کردن مردم فایده‌ای ندارد. آقای مزروعی امسال در هر روز آفتابی بروکسل باید بارها «استغفرا…» بگوید هر وقت کمبود پارچه لباس خانم‌ها را می‌بیند و دیگر به کسی نمی‌تواند اعتراض کند که چرا آستین‌اش کوتاه است یا لباس‌اش رنگی است. اگر این‌ها را مجبور است تحمل کند، به این بیاندیشد که خروج‌اش از کشور یک «فرصت» است.

آقای مزروعی می‌تواند برعکس بازی «شبه امنیتی» که با دوستان حلقه‌های نزدیک خود انجام می‌دهد، شفاف باشد. به جای گذاشتن جلساتی مخفیانه، خیلی باز «بازی» کند. مسابقه «پوکر» نیست آقای مزروعی!

عدم عقب‌نشینی آقای مزروعی در طول یک هفته گذشته می‌تواند نشانه بدی باشد. اینکه اصلاح‌طلب‌های احزاب مشارکت و مجاهدین انقلاب به جای دموکراتیک‌تر شدن، «دگم»تر شده‌اند. آقای مزروعی به هر شکل نماینده این دو جریان است و هر قدمی که بردارد، و هر رفتاری که بکند، مسوول برداشت‌های گروه‌های مختلف در مورد این دو حزب خواهد بود. البته اگر این دو چنین انتخابی کرده‌اند و نماینده مناسب‌تری نداشته‌اند، باید برای‌شان تاسف خورد.

با این حال، آقای مزروعی با نگاهی انتقادی به خودش بنگرد بهتر است. نگاه کند به اینکه چرا اینقدر محبوب بوده!؟ محبوبیتی که همیشه جلسات مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران را با کمبود شرکت کننده مواجه می‌کرد. حالا اگر نمی‌تواند در سن پنجاه و چند سالگی تغییر کند، از کمک مشاورانی بهره گیرد که به او یاد بدهند فضای خارج از کشور با فضای بسته متفاوت است. ترجیحا از کسانی کمک بگیرد که زبان فرانسه بلد هستند و استعداد شناخت فضای جدید را هم دارند. این به معنای این نیست که ایشان هویت جدیدی برگزیند، نه! اما می‌تواند «آب‌دیده» شود.

بسیاری از سیاسیون ایرانی که عادت کرده‌اند همه با ایشان بیعت کنند، هنوز شناخت لازم از فضای روز دنیا را ندارند. اینجا شما نیستید که باید «بله قربان» بشنوید، این مردم هستند که باید ببینند چه خدمتی از شما بر می‌آید. نخستین فاز، اثبات این است که خودتان را برتر از بقیه نمی‌پندارید. نگاه سیاسی خود را کامل نمی‌دانید و لزومی به اطاعت از «ولایت» شما نیست.

آقای مزروعی!

مردم «نادان» نیستند و خودشان را هم به «نادانی» نزده‌اند.