روز: * نام : لیلا اوتادی * شهرت : لیلا اوتادی با یک چیز خیلی بی‌ادبی دیگر * شغل : بازیگری از طریق همان شهرت بی‌ادبی * قد ، وزن ، سایز : اندازه برای بی‌ادبی * سن : مناسب کارهای بی‌ادبی * خصوصیات اخلاقی : تو هم خیلی بی‌ادبی !

در سال 1362 افتاد و خیلی زود توسط کمیته جیگریابی محمدرضا شریفی‌نیا کشف و طبیعتاً وارد سینمای معناگرا شد و آنقدر در معنا غرق شد که نهایتاً به اخراجی‌ها رسید . او بحدی در معنا فرو رفت که تمام کارشناسان سینمائی خدا را شکر کردند که اوتادی با اینهمه عمق معنا ، بجای تپه‌های ورامین دستش به هالیوود نرسید که فوری یکی از ستاره‌های فیلم‌های بی‌ادبی بشود . در همین رابطه لیلا توانست در مدت کوتاهی فن “عشوه قاطری” را با موفقیت مقابل دوربین سینما پیاده نموده و از این حیث صنعت سینمای معناگرا را دچار تحول بزرگی بکند . تاکنون بیش از صد هزار نفر با دیدن او بر پرده‌ی سینما دچار یکی یا تمام موارد کف کردگی ، بیهوشی ، شوک الکتریکی ، خود ارضائی ناخواسته و امثالهم شده‌اند که در تاریخ هنر معناگرایانه کم‌نظیر است . او حداقل سیصد و پنجاه و دو جور عشوه‌ی قاطری فقط با پلک چشم چپش بلد است که باعث جذب مخاطب نسل جوان به فیلمهای او شده و تقریباً همه ، سی.دی فیلمهای او را بصورت دسته جمعی در اتاق تاریک تماشا نموده و کارهای بی‌ادبی می‌کنند . در این زکینه لیلا اوتادی سهم بسیار موثری در جهت رفع کف کردگی نسل جوان داشته که بارها مورد تقدیر و تاکید محمدرضا شریفی‌نیا (بزرگترین وزنه‌ی سینمای معناگرا) قرار گرفته است .

تحلیلگران سینمای پساخرکی معتقدند که اگر لیلا اوتادی بجای بازیگر مانکن شده بود اوضاع هنر معناگرا از اینی که الآن هست اگر بهتر نمیشد بدتر هم نمیشد ضمن اینکه بالاخره تکلیف مخاطب هم روشن بود که این جانوری که الآن دارد عشوه‌های قاطری‌اش را تماشا می‌کند دقیقاً به چه منظوری اینهمه اطوار از خودش درمی‌آورد . این نظریه خصوصاً زمانی که اوتادی نسبت به قطع درختان در شمال کشور ابراز نگرانی کرد باری دیگر بطور جدی مطرح شد و افقهای تازه‌ای را گشود .

از اوتادی همچنین جملات قصار وحشتناکی در جهان بجای مانده . وی درباره تفاوتهای کار سینمائی با کار تلویزیونی گفته است “تفاوت کار سینمائی و تلویزیونی خیلی زیاد است”* . وی ادامه داد “دیدها هم نسبت به سینما و تلویزیون متفاوت است”* . هنوز یک تیم کامل از اندیشمندان معاصر مشغول تجزیه‌ی ملکولی این عبارات هستند . لیلا همچنین در مورد نقشهای مثبت و منفی گفت “فکر می‌کنم نقشهای مثبت و منفی تفاوتی با هم ندارند”* . بعد از تلاوت این جمله تعداد زیادی از کسانی که تا قبلش فکر می‌کردند نقش مثبت و منفی با هم فرق دارد از عالم سینما جمع کردند رفتند یک جای دوری . اوتادی در مورد انتخاب نقش نیز سروده‌ای دارد که طی آن گفته است “بهترین نکته فیلمنامه است بعد کارگردان”* . در حال حاضر متأسفانه بدلیل کمبود امکانات ، بشریت هنوز نتوانسته که بفهمد این جمله چه ربطی به انتخاب نقش دارد ولی دانشمندان قول داده‌اند حداکثر تا پایان سال 2068 امکانات بشر را تا حدی بالا ببرند که امکان کشف معنای نهفته در اینگونه جملات بوجود بیاید . با تمام اینها اوتادی همچنان به شکلی خستگی ناپذیر به تلاوت ادامه می‌دهد و در مورد تئاتر می‌گوید “تئاتر کاری زنده است” . تا این لحظه دست کم هشتاد و سه هزار نفر از کسانی که فکر می‌کردند تئاتر کاری زنده نیست افتادند مردند .

اوتادی با بازی در قسمت سوم فیلم تاریخی اخراجی‌ها سرانجام بعد از بوقی تلاش بی‌وقفه در راه عشوه قاطری ، به بالاترین نقطه تعالی سینمای معناگرا رسید و با شایستگی در فهرست هنربندان ما قرار گرفت . وی در لحظات پایانی رسیدن به تعالی تا ته ، نزدیک بود که در فیلم “پایان نامه” به کارگردانی دانشمند انقلابی روح الله شمقدری در نقش شهید ندا آقا سلطان ظاهر بشود که بدلیل قحطی تف در کشور از این کار منصرف شد . منابع آگاه می‌گویند در جریان خبر این نقش آفرینی ، از هر ایرانی حداقل نفری نیم کیلو تف صادر شد که در نهایت به انصراف بازی و کلاً ساخت چنین فیلمی منجر شد لیکن کارشناسان مسائل خانواده همچنان معتقدند که خانواده‌ها جهت پرهیز از اتفاقات بی‌ادبی فرزندانشان همچنان عکسها و فیلمهای لیلا اوتادی را از دسترس جوانان زیر صد سال دور نگه بدارند !

· * جملات عیناً از “بیوگرافی لیلا اوتادی” نقل شده .