خودنویس: ناصر فریاد شیران از مربیان فوتبال ایران با انتقاد شدید از وضعیت مدارس فوتبال در ایران می‌گوید که در این مدارس بصورت گسترده افرادی به دنبال مسائل جنسی هستند و بچه‌ها را مورد اذیت و آزار جنسی قرار می‌دهند. وی با اشاره به اینکه به همین دلیل از این شغل کناره‌گیری کرده اضافه می‌کند که برخی مسئولین این مدارس از مادران بچه‌ها هم سوء استفاده می‌کنند.

یک مربی با سابقه فوتبال با انتقاد شدید از مدارس فوتبال در ایران می‌گوید که ناهنجاری‌های اخلاقی گسترده‌ای در این مدارس وجود دارد.

ناصر فریاد شیران، از مربیان با سابقه فوتبال در گفتگویی تفصیلی با پایگاه خبری قانون با بیان اینکه مخالف مدارس فوتبال است می‌گوید در این مدارس آزار و اذیت گسترده جنسی وجود دارد و علاوه بر آن برخی سوء استفاده‌های دیگر از قبیل رشوه و سوء استفاده از مادران بچه‌های بی‌سرپرستی که فرزندان‌شان را برای آموزش به این مراکز می‌آورند وجود دارد.

وی با اشاره به اینکه پیشتر مدرسه فوتبال داشته می‌گوید: «خانواده‌هایی که بچه‌های گل‌شان که امید و آرزوهایشان بود دست ما سپردند را سالم به آنها تحویل دادیم و یک چیزی هم به آنها یاد دادیم. یعنی در مدارس فوتبال تنها بحث آموزش فوتبال نبود، اما اکنون اینگونه نیست.»

فریاد شیران ادامه می‌دهد: «در یکی از شماره‌های روزنامه ایران آمده بود که یک فردی ساک یکی از باشگاه‌های تهران روی دوشش بود و در منیریه در حال قدم زدن بود. یکی از بچه‌ها از این شخص می‌پرسد شما به کدام باشگاه تعلق دارید؟ می‌گوید من در فلان باشگاه هستم. بچه ذوق‌زده می‌گوید من می‌خواهم تست بدهم. آن فرد هم قبول می کند و می‌گوید فردا فلان ساعت بیا برویم تست بدهی. اما آن بچه هیچ‌وقت به محل تمرین نمی‌رود. آن فرد وقتی به این بچه معصوم تجاوز می‌کند او را می‌ترساند و از او می‌خواهد شاگردهای دیگر را هم بیاورد که از آنها هم سوء‌استفاده کند. این فرد با همین روش چهار نفر را مورد اذیت و آزار جنسی قرار می‌دهد.»

این مربی باسابقه اضافه می‌کند: «من اسم نمی‌برم. اما این مسایل واقعیت دارد و باید در مورد آن حرف بزنیم. جایی را می‌شناسم که اسم خودش را مدرسه فوتبال گذاشته است اما این محل خوابگاهی دارد که در آن نوجوان ١٤ ساله با یک جوان ٢٢ ساله در یک اتاق زندگی می‌کنند. چند سال پیش در ماه رمضان ما مراسم افطاری داشتیم. یکی از دوستان گفت بچه‌ای آمده و می‌خواهد تست بدهد و الان در استقلال جنوب است. فهمیدم که این بچه ١٥ ساله یک ماه در تهران است. آن طفل معصوم سه روز بود که غذا نخورده بود. فقط آب و نان بربری خورده بود…من نمی‌خواهم به اسم اشاره کنم اما این بچه در همان محلی زندگی کرده بود که درباره‌اش صحبت کردم. جایی که اتفاقاً در تمام رده‌های نونهالان، نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسال از بچه‌های مردم پول می‌گیرد.»

آقای فریادشیران با اشاره به اینکه حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد می‌گوید که مسئولان این مدارس فرم‌هایی را تهیه کرده‌اند تا بوسیله‌ی این فرم‌ها متوجه شوند مادر فردی که برای آموزش آمده تنهاست یا خیر تا بتوانند از وی سوء استفاده کنند.

وی با بیان اینکه مسئولان فوتبال توجهی به این مساله ندارند و دوست ندارند راجع به این مسائل صحبت کنند می‌گوید بحث اصلی عدم رعایت استاندارد‌ها نیست؛ بلکه عدم صلاحیت‌ گردانندگان این مراکز است. وی می‌گوید: «آری اذیت و آزار جنسی اتفاقی است که خیلی‌ها معتقند در برخی مدارس فوتبال می‌افتد و در عین حال مسئولان آکادمی فوتبال نمی‌خواهند درباره‌اش صحبت کنند. آنها می‌گویند صحبت کردن درباره آزار جنسی در مدارس فوتبال امری غیراخلاقی است.»

فریاد شیران در پایان هم می‌گوید که در حال حاضر مدارس فوتبال زیادی در روزنامه‌ها تبلیغ می‌شود؛ مدارسی که هیچ اسمی از بانی آنها در کار نیست و تنها یک شماره تماس است.

در حال حاضر در محله‌های مختلف تهران ٥٠٠ مدرسه فوتبال وجود دارد.