وبلاگ > زیباکلام، صادق – صادق زیباکلام

هیچ‌کس انتظار معجزه‌ای از اجلاسیه دو روزه مجلس خبرگان نداشت. سهل است کسی حتی منتظر نبود که خبرگان به‌گونه‌ای خیلی جدی مباحث و مسائل مهم مملکت را مورد بحث و در دستور کارشان قرار دهند. ظرف دو دهه اخیر خبرگان نشان داده که ترجیح می‌دهد به مسائل و مشکلات واقعی مملکت کاری نداشته باشد. یا شأن خبرگان بالاتر از آن است که وارد مشکلات و مسائل واقعی و جدی مملکت شوند؛ یا اینکه خبرگان فکر می‌کنند که آن مسائل به آنان خیلی ارتباطی پیدا نمی‌کنند و دستگاه‌ها و نهادهای دیگر متولی و دور به مشکلات و مسائل حقیقی و واقعی مملکت هستند.

البته این پرسش همواره مطرح بوده که اگر بنا نیست خبرگان مسائل حقیقی و واقعی کشور را مورد بررسی قرار دهند، و در عین حال هم قرار نیست که خبرگان نقش نظارتی بر عملکرد رهبری را ایفا نمایند، پس در آن صورت دیگر چه لزومی و چه اصراری و چه فایده‌ای بر تشکیل اجلاسیه خبرگان است؟ محکوم کردن امریکا و استکبار جهانی به همراه صهیونیسیم بین‌الملل و توطئه‌هایشان از یک سو و از سویی دیگر تأیید و تمجید برای سیاست‌های خودمان که علی‌الدوام از صدا و سیما، مطبوعات حکومتی، ائمه جماعات، سران سه قوه و سایر ارکان و نهادهای وابسته به نظام در حال پخش شدن است. آیا وظیفه، کارکرد، نقش، مسئولیت، جایگاه و شأن مجلس خبرگان تکرار همان شعارها و مطالب سطحی دیگران است؟ به هر حال حتماً خبرگان محترم صلاح را در این دیده‌اند که کاری به مسائل واقعی مملکت، مشکلات پیش‌روی مردم، بسیاری نابسامانی‌های دیگر از مانند سیاسی، اجتماعی و اقتصادی تا خانوادگی ، فرهنگی و اخلاقی نداشته باشند و صرفاً اشعاری همیشگی را بدهند و بروند. مابقی مسائل هم به همراه سیاست‌ها و وضعیت کلان کشور هم توسط مسئولین دستگاه های ذیربط حل و فصل خواهد شد.

اما در آخرین اجلاسیه‌شان ، خبرگان بر سنت قبلی یک تبصره ای زدند که عبارت بود از ورود به یکی از مسائل جاری کشور: طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها؛ اگر کسی به مسائل ایران اشرافی نداشت و از دور یا هر ازگاهی مطلبی در مورد ایران می شنید یا می خواند،حتما تصور می کرد که آن مساله جاری و معمولی که خبرگان نسبت به آن ورود پیدا کرده حکما یک مساله بسیار بسیار مهم و حیاتی برای ایران بوده . حتماً مساله ای فوری و فوتی، سرنوشت‌ساز و مسئله‌ای بوده که بر سرنوشت هفتاد میلیون ایرانی تأثیر می‌گذارد خلاصه برای کشور حکم حیات و ممات داشته و به‌واسطه این اهمیت حیاتی که داشته ، مجلس خبرگان که هیچ‌وقت وارد مسائل جزیی و بی‌اهمیت اجرایی نمی‌شود این‌بار آن روال را کنار گذاشته و بواسطه حیاتی بودن آن مساله به آن توجه ویژه مبذول داشته است .

انسان باورش نمی‌شود که از میان این همه موضوع که هرکدام برای کشور و مردم اهمیتش از دیگری واجب‌تر و حیاتی‌تر ،خبرگان برای اشان مهم بوده که به مساله تفکیک جنسیتی بپردازند. بحث بر سر آن نیست که اگر این موضوع این همه از اهمیت برخوردار است چرا مرحوم امام خمینی(ره) حتی یک‌بار در حیاتشان نه مستقیم نه غیرمستقیم نه تلویحاً نه تصریحاً نه متضمناً و نه به هیچ شکل و صورت دیگری به آن اشاره ای نکردند ؟ اما به هرحال ممکن است که خبرگان محترم پاسخ دهند زمانی که عده‌ای آن‌را مطرح کردند، ایشان با انجام آن مخالفت کردند اما بنابر دلایلی امروزانجام این امر ضرورت پیدا کرده. در آن‌صورت شایسته بود تا خبرگان محترم یک چند کمله‌ای درخصوص اینکه چرا این موضوع امروز ضرورت پیدا کرده توضیحاتی می‌دادند. اما بی‌هیچ مقدمه‌ای خبرگان مطرح می‌کنند که تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها بایستی هرچه زودتر صورت گیرد.

پرداختن به اصل موضوع تفکیک جنسیتی در ورای این یادداشت قرار می‌گیرد. من در جای دیگر معضلات به این موضوع پرداخته و نشان داده‌ام که طرفداران این طرح من یک دلیل کوچک هم نتوانسته‌اند در حمایت از این طرح ارائه دهند. از ابتدا تا به امروز انگیزه‌های طرح این موضوع تبلیغات سیاسی و جناحی می‌باشد. اما این موضوع خیلی به این یادداشت ارتباطی پیدا نمی‌کند. حرف اساسی این یادداشت در حقیقت طرح یک سؤال از خبرگان عزیز ومکرم است:‌چه ضرورتی و کدام اولویت‌ها باعث می‌شود که آنان تصور کنند که از میان همه مشکلات و مسائل موجود کشور، این یکی ارزش مطرح شدن داشت ؟ انسان در حیرت فرو می‌رود که در جامعه‌ای که فساد اقتصادی ، اجتماعی، تورم وگرانی ،بالا رفتن حجم ورشکستگی‌ها، بیکاری، حجم چک‌های برگشتی به دلیل شرایط بد اقتصادی، تعطیلی منظم‌بسیاری از واحد‌های تولیدی دارد بیداد می‌کند؛ در حالیکه مشکلات و معضلات اجتماعی مانند بالا رفتن اعتیاد، طلاق، خود‌کشی، مهاجرت تحصیلکرده ها، حجم باورنکردنی زندانی ها به نسبت جمعیت کشور به بالا رفتن انواع جرائم و هزارمشکل و مسئله دیگر وجود دارد که خبرگان کلامی و اشاره‌ای به آنها نمی‌کنند و مساله تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها را مطرح می‌کنند. یقیناً آن بزرگواران بنا بر دلایل و ملاحظاتی باور دارند که اگر تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها صورت گیرد هم آمار طلاق، فساد، فحشا و فرار از خانوادهها پایان یافته و معضل اعتیاد حل می‌شود، هم مسئله بدحجابی ریشه‌کن می‌شود، هم فساد اقتصادی و تورم و گرانی از بین می‌رود و هم فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها تراز اول کشور به همراه خیل عظیمی از جوانان خواهان مهاجرت از ایران نمی‌شوند و هم هیچ یک از دیگر سیاست‌های کلان نظام که انتظام صحیح امور آنها متوجه خبرگان است جای هیچ‌گونه و نمونه نگرانی نخواهد داشت.

در همان ایامی که مجلس محترم خبرگان اجلاسیه‌‌ دستی پشت‌سر می‌گذارد. یکی آن مسئولان نظام آماری زندانیان کشور ادامه داد که مو به بدن انسان سیخ می‌کند. در سال 1358 تعداد کل زندانیان کشور 10 هزار نفر شده. ایران با 34 میلیون جمعیت 10 هزاز نفر زندانی بیشتر نداشته. امروز جمعیت کشور دو برابر شده و انتظار آنست که جمعی زندانیان کشور هم دو برابر یا چیزی در این حد شده باشد. اما انسان باورش نمی‌شود که در حالی‌که جمعیت کشور دو برابر شده به تعداد زندانیان‌های 25 برابر شده و 250 هزار نفر رسیده. آنچه که از این اسفناک‌تر است آنست که نزدیک به 3/1 زندانیان ازاد هستند مجدداً به زندان بازگشته‌اند. انسان در شگفت می‌ماند چگونه ممکن است مسائل واقعی و مهم کشور مورد توجه و عنایت خبرگان قرار نگیرد، در عوض مسئله تفکیک جنسیتی که معلوم نیست اهمیت آن در کجاست برای خبرگان از اهمین بالایی برخوردار شود؟