کمیته گزارشگران حقوق بشر– سازمان عفو بین الملل در دومین بیانیه «اقدام فوری» خود در ارتباط با وضعیت کوهیار گودرزی، از ادامه‌ی سکوت مقامات قضایی در خصوص سرنوشت وی پس از دو ماه بی خبری، ابراز نگرانی کرده و خواهان پاسخگویی آنان در خصوص آن چه «ناپدید شدن اجباری» کوهیار گودرزی نامیده، شده است.

سازمان عفو بین الملل در این بیانیه که امروز، هشتم مهرماه صادر شده و در اختیار کمیته گزارشگران حقوق بشر قرار گرفته، نسبت به ادامه بازداشت مادر کوهیار گودرزی نیز اعتراض کرده است.

این سازمان همچنین در بیانیه ای که دو هفته پس از بازداشت کوهیار گودرزی و پروین مخترع صادر کرد نگرانی خود را نسبت به سرنوشت آنان ابراز کرده اعلام کرد که «کوهیار و مادرش در معرض شکنجه یا بدرفتاری» قرار دارند.

متن کامل بیانیه سازمان عفو بین الملل را در ادامه بخوانید:

نگرانی فزاینده درباره سلامتی و امنیت کوهیار گودرزی

بهنام گنجی که در روز ۹ امرداد ماه سال جاری (۱۳۹۰) به همراه کوهیار گودرزی دستگیر شده بود و چندی بعد آزاد گشت، در روز ۱۱ شهریور خودکشی کرد. مادر کوهیار گودرزی که روز پس از دستگیری کوهیار دستگیر شده بود در روز ۱۵ شهریور به دادگاه برده شد. عفو بین الملل به شدت در باره امنیت و سلامت کوهیار گودرزی نگران است.

از زمان دستگیری کوهیار گودرزی، نه خانواده و نه وکیل او قادر به کسب اطلاعاتی در باره محل نگهداری او یا حتی اخذ تایید مبنی بر دستگیری او نشده‌اند. این امکان وجود دارد که وی در سلول انفرادی در زندان اوین تهران محبوس باشد. اعتقاد بر این است که کوهیار گودرزی قربانی ناپدید شدن اجباری شده است.

بهنام گنجی، ۲۲ ساله، در روز ۱۷ مرداد ماه ۱۳۹۰ از زندان اوین آزاد شد. پس از آن، او به یکی از دوستانش گفت که در سلول انفرادی بخش ۲۴۰ زندان اوین محبوس بوده و هیچ تماس دیگری با کوهیار گودرزی نداشته است، هر چند که برخی از بازجوییهای کوهیار گودرزی را شنیده است. بهنام گنجی خیبری گفت که او نیز هر صبح و بعد از ظهر بازجویی می‌شده و تحت فشار بوده تا علیه کوهیار گودرزی «اعتراف» کند. سازمان عفو بین الملل از آن بیم دارد که گنجی ممکن است شکنجه شده یا به شکل دیگری مورد بدرفتاری قرار گرفته شده باشد و این برخورد‌ها در اقدام به خودکشی او نقش داشته باشند.

پروین مخترع، مادر کوهیار گودرزی، در روز ۱۰ امرداد ماه در شهر کرمان در جنوب ایران دستگیر شد و در روز ۱۵ شهریور در دادگاه انقلاب کرمان به اتهاماتی که مربوط به دفاع او از پسرش و پیگری‌هایش در طی دستگیری‌های پیشین کوهیار در سال ۱۳۸۹ بوده محاکمه شد. خانم مخترع همچنان در زندان کرمان بوده و گزارش می‌شود که از زمان دستگیریش هیچگونه دسترسی به وکیل نداشته است.

خواهشمند است به زبانهای پارسی، عربی، انگلیسی یا زبان مادری خود نامه‌ای شامل موارد زیر بنویسید:

 از مقامات ایران بخواهید تا مکان نگهداری کوهیار گودرزی را فورا اعلام کنند چرا که وی اجبارا ناپدید شده است. از مقامات ایران بخواهید که به او بدون تاخیر اجازه ملاقات با خانواده و وکیلی که خود بر می‌گزیند و دریافت مراقبت‌های پزشکی که ممکن است به آن نیازمند باشد را بدهند؛

 از مسوولان ایرانی بخواهید تا از کوهیار گودرزی و پروین مخترع در برابر شکنجه یا هر گونه بدرفتاری دیگر محافظت کنند؛

 بر این نکته پای فشارید که اگر کوهیار گودرزی تنها به خاطر فعالیتهای آشتی جویانه و مسالمت آمیز حقوق بشری خود دستگیر و زندانی شده، او یک زندانی وجدان به حساب می‌آید و باید فورا و بدون قید و شرط آزاد گردد. اگر، آنگونه که به نظر می‌رسد، پروین مخترع تنها به دلیل دفاع از پسرش و تلاش برای آزادی او زندانی شده، او نیز باید بلافاصله و بدون قید و شرط آزاد گردد.

لطفا درخواست‌های خود را تا پیش از ۲۲ آبان ۱۳۹۰ به این مقامات بفرستید:

رهبر جمهوری اسلامی (آیت الله خامنه‌ای)

رییس قوه قضاییه (آیت الله لاریجانی)

و نسخه آن به دبیر شورای حقوق بشر ایران (محمد جواد لاریجانی)

اطلاعات بیشتر

نگرانی فزاینده درباره سلامتی و امنیت کوهیار گودرزی

کوهیار گودرزی پس از تحمل یک سال حبس به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و دیگر اتهاماتی که ناقض حق اظهار نظر و تجمع آزادانه بودند در دسامبر ۲۰۱۰ میلادی آزاد شد. تقاضای تجدید نظر در مورد این حکم در اکتبر ۲۰۱۰ رد شده بود.

در یک تحول غم انگیز در این پرونده، و به دنبال مرگ بهنام گنجی خیبری، دوست بهنام گنجی به نام نهال سحابی نیز به خودکشی دست زد و جان خود را گرفت.

کمیته گزارشگران حقوق بشر در سال ۱۳۸۵ بنا نهاده شد و علیه تمامی موارد نقض حقوق بشر از جمله نقض حقوق زنان، کودکان، زندانیان و کارگران فعالیت می‌کند. این کمیته توسط مقامات ایرانی از ادامه فعالیت منع شده و اعضای آن از زمان انتخابات بحث بر انگیز خرداد ۱۳۸۸ به طور مداوم مورد آزار و ستم شدید قرار گرفته‌اند.

در روز ۱۹ دی ۱۳۸۹، دادگاه تجدید نظر حکم چهار سال زندان شیوا نظر آهاری، عضو کمپین گزارشگران حقوق بشر، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر را تایید کرد. خانم نظر آهاری به دوسال زندان اضافه‌تر به خاطر «تبانی و تجمع برای اقدام علیه امنیت ملی» محکوم شده بود که این حکم در دادگاه تجدید نظر نقض شد. او اکنون آزاد است و منتظر احضار برای اجرای حکم زندان تایید شده می‌باشد. چند نفر از اعضای دیگر کمپین هم با احکام زندان روبرو شده یا برای امنیت خود به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند.

اعضای کمیته به عفو بین الملل گفته‌اند که سعید حائری نیز به دو سال زندان محکوم شده و این حکم در دادگاه تجدید نظر تایید شده است اما جزییات این حکم در دست نیست.

شیوا نظر آهاری در روز همراه کوهیار گودرزی و سعید حائری در روز ۲۹ آذر ۱۳۸۸ دستگیر شد. آن‌ها در اتوبوس و درحین سفر به قم برای شرکت در مراسم تشییع آیت الله منتظری، یک روحانی بلند پایه منتقد مقامات حکومتی، که قرار بود روز بعد انجام شود جلب شدند. دیگر اعضای کمیته به دلیل مواجهه با آزار و ستم به خارج از ایران رفته و اکنون در بیرون مرزهای ایران به سر می‌برند.

نوید خانجانی، یکی از اعضای کمیته گزارشگران و جمعیت دفاع از حق تحصیل، در ۱۱ بهمن ۱۳۸۹، به ۱۲ سال زندان محکوم گردید. او از دادگاه تجدید نظر از این حکم تقاضای فرجام کرده ولی هنوز تاریخی برای دادگاه تجدید نظر تعیین نشده است. سازمان عفو بین الملل او را یک زندانی وجدان قلمداد کرده که تنها به واسطه فعالیتهای صلح آمیز حقوق بشری زندانی شده است. در جولای ۲۰۱۱، گزارش شد که ماموران لباس شخصی در بیرون خانه نوید خانجانی مستقر شدند و او در آن زمان نسبت به امنیت شخصی خود اظهار نگرانی کرد.

نوید خانجانی در اسفند ۱۳۸۸ در اصفهان دستگیر شد و در ۲۹ آذر ۱۳۸۹ در یک دادگاه ناعادلانه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محاکمه شد. ظاهرا به ۱۰ سال زندان در رابطه با فعالیت‌هایش در جمعیت دفاع از تحصیل، ۵ سال زندان برای همکاری‌اش با کمیته گزارشگران و به سال زندان برای «تشویش اذهان عمومی» و «تبلیغ علیه نظام» محکوم شد. نوید خانجانی در ‌‌نهایت و پس از آنکه دادگاه ظاهرا او را مورد «رافت اسلامی» قرار داد به ۱۲ سال حبس محکوم گردید.

دیگر سازمانهایی که اعضایشان دستگیر و محکوم شده‌اند شامل کمیته دفاع از زندانیان سیاسی در ایران، فعالین حقوق بشر در ایران، و کمیته گزارشگران حقوق بشر در ایران می‌باشند. فعالین و رهبران دانشجویی نیز هدف این برخورد‌ها بوده‌اند.