بازتاب: پس از آن كه تنها به فاصله دو روز از انتشار نامه 57 اقتصاددان به رييس‌جمهور، يك خبرگزاري نزديك به دولت با انتشار گزارشي از دفاع 8 اقتصاددان صندوق بين‌المللي پول از برنامه‌هاي اقتصادي دولت نهم خبر داد، بررسي‌هاي يك دانشجوي اقتصاد نشان داد كه اين گزارش تحريف‌شده و مربوط به گفت‌وگوي دانش‌جعفري و شيباني با صندوق مذكور و مربوط به بيش از 6 ماه قبل مي‌باشد كه در زمان لازم منتشر شده‌است!

اين دانشجوي كارشناسي ارشد اقتصاد مي‌نويسد: قضيه از آنجا آغاز مي‌شود که 57 اقتصاددان دانشگاه‌هاي مختلف که شايد هسته اصلي آنها در دانشگاه علامه طباطبايي بود در تاريخ سه‌شنبه 22 خرداد، نامه‌اي نه چندان سرگشاده مي‌نويسند و اشتباهات اقتصادي دولت را در بخش‌هاي گوناگون يادآور مي‌شوند (تعداد اين بخش‌ها چهارده قسمت است).

اما گويا، اين اساتيد دانشگاه‌هاي ما که «کاسه داغتر از آش» بوده‌اند، غافل از اين بوده که با فاصله زماني بسيار کمي از آنها، صندوق بين‌المللي پول بر خلاف گزارش 29 مي 2007 خود، که در آن رشد اقتصادي ايران را در جايگاه نوزدهم از ميان بيست و سه کشور منطقه خاورميانه و آسياي مرکزي گزارش کرده است، گزارشي ارايه مي‌دهد و در آن، پانزده نقطه روشن اقتصاد ايران را توضيح مي‌دهد و پشت پرده اين نامه را فاش مي‌‌کند.

واقعا گويا، اسرار غيبي فراواني در اين عالم هست که مي‌خواهند از دولت عزيز ما حمايت و آن را از گزند بدخواهان داخلي و مافياي کثيف قدرت و ثروت حفظ کنند. چه تقارن زيبايي، که اقتصاددانان صندوق بين‌المللي پول در واشنگتن که از دشمنان يقيني ايران هستند، اينچنين به موقع و ناخواسته، نقشه‌هاي عده‌اي اصول غرب خوانده را نقش بر آب مي‌کنند!

به راستي که «عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد» و از همه چيز زيباتر آن‌که اگر اقتصاددانان داخلي در چهارده بخش، نقاط ضعف اقتصادي دولت را گفتند، عدوي ما پانزده نقطه روشن را برشمرد و آن سربازان قيصر را ناکار گذاشت.

اما آيا قضيه همين بود که در رسانه‌هايي چون فارس‌نيوز گفته شد و بعد صداوسيما و جام‌جم و حتي همين سايت بازتاب هم آن را منتشر كردند؟
اي کاش! مردم ما يکي دو گزارش از صندوق بين‌المللي پول را خوانده بودند و درمي‌يافتند که هيچ گاه صندوق اين‌گونه سينه چاک دولتي نبوده است.
اي کاش! مردم ما درمي‌يافتند که صندوق نمي‌‌آيد در کمتر از دو هفته، همه گفته‌هاي خود، از جمله رشد کم اقتصادي و پيش‌بيني تورم بالا را نقض کند و اينچنين مداح‌وار به بررسي نقاط مثبت اقتصادي ايران بپردازد. و اي کاش متوجه ادبيات دولت‌وار گونه متن نامه مي‌شديم و اين تقارن زماني ما را به ذره‌اي شک‌ وا‌مي‌داشت!

اما قضيه از چه قرار بود؟
من هر چه گشتم، گزارش مورد ارجاع را در سايت صندوق بين‌المللي پول نيافتم تا اينکه خبري را در سايت دنياي اقتصاد خواندم که مي‌گفت: اين گزارش مربوط به اسفند سال گذشته است. با اين راهنمايي، گزارش يادشده را پيدا کردم که هر چند تاريخ انتشارش اسفند سال گذشته بود، تاريخ تهيه آن 14 نوامبر 2006 بود؛ يعني گزارشي مربوط به حدود شش ماه پيش.

و اما متن گزارش چه بود؟ بخشي از گزارش به نوعي شامل گفت‌وگوهاي مسئولان ايران، از جمله شيباني و دانش جعفري با اعضاي صندوق مي‌شد؛ يعني مسئولان از سويي برنامه‌هاي درازمدت ما را ارايه مي‌داده‌اند و آنها هم ديدگاه‌هاي اصلاحي خود را درباره آنها ارايه مي‌کرده‌اند. البته بخش‌هاي ديگر گزارش به بررسي آمارهاي اقتصادي ايران و پيش‌بيني آنها از رشد اقتصادي ايران مي‌پردازد.

و كيست كه نداند ما در مقام برنامه‌ريزي براي سال‌هاي بعد، چه نيکو سرشتاني هستيم و در مقام عمل چون خودمان (حال بگذريم از اينکه اين ويژگي در حال يافتن شهرت جهاني است و اعضاي صندوق هم با در نظر گرفتن اين شهرت يا حتي بدون در نظر گرفتن آن، ايرادات فراواني به برنامه‌ها گرفته بودند).

پيشتر ديديم، پس از آن‌که رئيس‌‌جمهور، آمار اقتصادي کشور را اعلام مي‌کرد و نهادهاي گوناگون، مجبور به ساختن آن به هر راهي مي‌شدند و پس از آن‌که آمار قراردادهاي سرمايه‌گذاري خارجي به جاي آمار سرمايه‌گذاري خارجي اعلام مي‌شد و پس از آن‌که هر چه گران شد، برايش مافيايي کشف شد، که دستي در دولت‌ها و مجلس‌هاي گذشته داشت، حال خدا را شکر که مزرعه‌هاي دوستان آفريقايي ما، جلوي مافياي ميوه را گرفتند، چرا که ساكت کردن صداي جمعيتي کشاورز بيکار شده، بسيار ساده‌تر از پاسخگويي به ميليون‌ها شهرنشين پر هياهوست!
به راستي، پايان اين راه کجاست؟