خودنویس: روزنامه شرق یکی از مطالب نویسندگان خود را که درباره رفتگر میلیارد تومانی بود سانسور کرد؛ روبرت صافاریان، منتقد حوزه فرهنگ، در این مطلب استدلال کرده که قضیه این رفتگر بجنوردی که گفته می‌شد کیف گم‌شده‌ای به ارزش یک میلیارد تومان را به صاحبش تحویل داده، داستان‌پردازی و «افسانه» است.

روبرت صافاریان، نویسنده و منتقد حوزه هنر و فرهنگ، هر شنبه، ستون ثابتی در روزنامه شرق منتشر می‌کند.

اما این هفته روزنامه شرق حاضر به چاپ مطلب این نویسنده نشده است، زیرا مطلب صافاریان تمام تصورات درباره رفتگری که رسانه‌ها و حتی داریوش مهرجویی از او تقدیر کرد به هم می‌زند.

صافاریان در مطلب خود استدلال کرده که موضوع رفتگر بجنوردی که گفته می‌شد کیف گم‌شده‌ای به ارزش یک میلیارد تومان را به صاحبش تحویل داده، داستان‌پردازی و «افسانه» است.

صافاریان نوشته است: «توی کیفی که رفتگر بجنوردی پیدا کرده، واقعاً چه بوده است؟ همه متفق‌القول‌اند که مقداری طلا به ارزش پنج تا شش میلیون تومان. امّا دیگر چه؟ به نوشته روزنامه‌ها، علاوه بر طلا، سندهای ملکی بوده است (املاک تفکیکی یا مغازه)، دسته چک، و کارت‌های اعتباری … کسی با اطلاعات اقتصادی اندک من نیز می‌داند که در دست داشتن سند ملکی به منزله مالکیت آن نیست، سند باید به نامت در دفاتر اسناد رسمی به نامت ثبت شود تا صاحب ملکی شوی. بنابراین، گم کردن سند ملک هرچند برای کسی که آن را گم کرده دردسر است، امّا برای یابنده سودی ندارد (مگر احتمالاً دریافت مژدگانی) و ساده‌لوحانه است که فکر کنیم می‌توان آن را به پول تبدیل کرد. این از اسناد. امّا دسته چک. حالا می‌گذریم از این سوال که چرا چند دسته چک و چرا همه مهر و امضا شده. امّا می‌دانیم که صاحب دسته چک مفقود شده می‌توان از بانک بخواهد که آن‌ها را پرداخت نکند. در دست داشتن دسته چک با چک‌های امضا شده هم آن را تبدیل به پول نمی‌کند. کارت‌های اعتباری چه؟ مگر با هر کارت اعتباری در یک روز بیش از دویست هزار تومان می‌توان برداشت کرد؟»

این نویسنده گفته است که این گونه داستان‌پردازی‌ها به این دلیل است که جامعه ایران می‌خواهد باور کند هنوز آدم باوجدان وجود دارد.

جالب این جاست روزنامه شرق، که مطلب صافاریان را حذف کرده، فردای روزی که خبر «رفتگر میلیارد تومانی» منتشر شد، عکس صفحه اول خود را به این رفتگر اختصاص داده بود.