رادیوفردا: خبرگزاری‌های داخلی ایران از بازدید محمدعلی جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران جمهوری اسلامی، از یگان‌های رزمی مستقر در جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در خلیج فارس خبر دادند.

خبرگزاری مهر روز پنج‌شنبه، ۱۱ خرداد، نوشت که سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری در پایان بازدید خود از این جزایر گفت: «با کمک کشورهای حوزه جنوبی خلیج‌فارس امنیت آب‌ها و سواحل را خودمان تامین می‌کنیم.»

وی از «کشورهای اسلامی، به‌ویژه کشورهای حوزه جنوبی خلیج‌ فارس» خواست تا کمک کنند آن چه «دست استکبار جهانی» خواند از منطقه کوتاه شده و «دشمنان ناامید شوند».

این نخستین بازدید گزارش‌شده یک مقام ارشد نظامی جمهوری اسلامی از این جزایر است.

در همین حال بازدید فرمانده کل سپاه همزمان بود با انجام عملیات نظامی مشترک امارات و قطر در آب‌های خلیج فارس.

به نوشته خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی، ایرنا، سرهنگ عیسی راشد آل علی، سخنگوی نظامی امارات متحده، روز پنج‌شنبه به خبرنگاران گفت: «رزمایش ‘سپر صلح ۱’ در چارچوب همکاری، هماهنگی و تبادل تجربیات نظامی میان امارات و قطر انجام شد.»

طی یک ماه گذشته امارات میزبان دو رزمایش دیگر بوده‌است: رزمایش نیروهای موسوم به «سپر جزیره» شامل یگان‌های نظامی شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس و نیز رزمایش فرانسه و امارات.

جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی که در دهانه تنگه هرمز قرار دارند از اهمیت راهبردی بسیاری برخوردارند و این جزایر در آذر ۱۳۵۰ و پس از ۸۰ سال اشغال توسط بریتانیا به کنترل نیروهای نظامی ایران درآمدند.

پس از بازگردانده شدن حاکمیت جزایر سه‌گانه به ایران، قرار شد امور مربوط به ابوموسی تنها جزیره دارای سکنه این مجموعه سه‌گانه را ایران مشترکاً با شارجه که اکنون بخشی از امارات است اداره کنند، اما اکنون ابوظبی می‌گوید ایران علاوه بر در دست گرفتن همه امور این جزیره، در ابوموسی فرودگاه و پایگاه نظامی ساخته‌ است.

درپی سفر استانی محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری ایران به جزیره ابوموسی در روز ۲۳ فروردین، دور تازه از اختلاف نظر و تنش بین ایران و امارات متحده عربی بر سر حاکمیت جزایر سه‌گانه بالا گرفت.

این تنش پس از آن به دیگر کشورهای عربی نیز کشیده شد و شاهزاده نایف بن عبدالعزیز، ولیعهد و وزیر کشور عربستان، روز ۱۴ اردیبهشت آن چه را که «اشغال» جزیره ابوموسی توسط ایران خواند، محکوم کرد.

روز ۲۷ اردیبهشت، رامین مهمان‌پرست، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، در واکنش به این اظهارات، طرح یا تکرار هرگونه ادعا در خصوص جزایر سه‌گانه را اظهاراتی «نسنجیده» تلقی کرد و چنین مواضعی را کاملا مردود و «فاقد وجاهت سیاسی و حقوقی» دانست.

افزایش توجه به ابوموسی و موضوع تغییر نام

تنش‌های ایجادشده پس از سفر محمود احمدی‌نژاد به ابوموسی موجی از توجه در ایران به این جزیره را در پی داشت که از آن جمله می‌توان به اخبار افزایش سرمایه‌گذاری‌ها در این جزیره، راه‌اندازی تور گردشی به ابوموسی و اعلام برگزاری انواع نمایشگاه‌های فرهنگی و هنری در این جزیره اشاره کرد.

در همین راستا، ولی اسماعیلی، عضو هیئت رئیسه فراکسیون اصولگرایان در مجلس شورای اسلامی، روز ۲۵ اردیبهشت به خبرگزاری فارس گفت که «قرار است استان توریستی فرهنگی خلیج فارس با مرکزیت بوموسی تشکیل شود».

وی در ادامه گفت: «در این طرح نام ابوموسی به بوموسی تغییر پیدا می‌کند؛ بوموسی در واقع ترکیبی از بوم یعنی مکان و موسی که همان منطقه است تشکیل می‌شود؛ چرا که ابوموسی یک نام جعلی است.»

وی اما به مدارک تاریخی که صحت این ریشه‌یابی نام را تأیید کنند اشاره‌ای نکرد.

با وجود آن که هنوز تغییری در نام این جزیره از سوی دولت یا مجلس جمهوری اسلامی تصویب نشده و خبری رسمی نیز در این مورد انتشار نیافته، اغلب خبرگزاری‌های رسمی جمهوری اسلامی از آغاز این هفته در اخبار خود از این جزیره با نام «بوموسی» یاد کرده‌اند.

در همین زمینه پیروز مجتهدزاده، استاد جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک، که کتاب‌های متعددی در زمینه جغرافیای تاریخی خلیج فارس و همچنین جزایر سه‌گانه نام‌برده دارد روز یکم خرداد در مصاحبه با روزنامه «مردمسالاری» کاربرد نام بوموسی برای جزیره ابوموسی را نادرست نامید.

وی در این مصاحبه گفت که «کلمه‌ بوموسی و ابوموسی هر دو عربی‌اند و فرقی در اصل قضیه ندارد. اعراب گاهی در مورد کلمه‌ ابو، الف را برای تسهیل خواندن برمی‌دارند».

این پژوهشگر افزود: «در قرارداد ۱۹۷۱ که تنها سند قطعی مالکیت و حاکمیت ایران بر این جزیره‌ است، ما این نام را به صورت ابوموسی داریم. چرا توجه نمی‌شود که اگر ما دست به این‌گونه اقدامات تفرقه‌افکنانه بزنیم و این نام را تغییر دهیم در حقیقت سند مربوط به مالکیت خودمان را به تردید انداخته‌ایم.»

پیروز مجتهدزاده در مورد وجود دیگر نام‌های تاریخی برای جزیره ابوموسی گفت که «من که ۴۵ سال است، مطالعات گسترده‌ای در جزئیات جغرافیایی، تاریخی، سیاسی و استراتژیک خلیج فارس کرده‌ام، به چنین اسنادی برخورد نکرده‌ام.»