کمپین جدید رضا پهلوی؛ یک هیاهوی رسانه‌ای یا برنامه‌ای حساب‌شده؟
رادیوفرانسه: گوش کنید (28:45)
به آرشیو صداهای من اضافه کنید
نوشتۀ رضا ولی زاده
این روز‌ها نام رضا پهلوی، بیش از گذشته بر سر زبان‌هاست. ولیعهدی که با انقلاب بهمن ۵۷ از نشستن بر اریکۀ سلطنت ناکام ماند. فعالیت سیاسی او پیش از این، کم و بیش در حاشیه بود. او همواره رقبای سیاسی قدرتمندی در داخل و خارج از کشور داشته و دارد. پیش از این رقبای او میدان‌دار گود سیاست بودند، اما حالا بسیاری معتقدند او هم در قامت یکی از میدان‌داران جدی وارد گود سیاست شده است.
رضا پهلوی در تمام سال‌های پس از مرگ پدرش محمدرضا پهلوی -شاه سابق ایران- کوشیده تا چراغ حیات سیاسی خاندانش خاموش نشود. علاوه بر این رضا پهلوی تلاش می‌کند تا نظام سیاسی پادشاهی مدرن‌تری را نمایندگی کند؛ تا آنجا که او خود را یک “جمهوریت‌خواه” معرفی می‌کند.
شکایت از رهبر جمهوری اسلامی ایران به خاطر نقض حقوق بشر در دادگاه کیفری بین‌المللی لاهه، تازه‌ترین اقدامی است که نام و چهرۀ او را بیش از پیش در رسانه‌ها مطرح می‌کند.
آیا این فعالیت‌های رضا پهلوی، تنها کمپین‌های گذرا و هیاهویی رسانه‌ای هستند یا خیز حساب‌شده‌ای که پشتوانه‌های تازه‌تری دارد؟
آیا رضا پهلوی با حمایت متحدان خارجی پا به گود رقابت با دیگر حریفان سیاسی و مبارزه با جمهوری اسلامی گذاشته است؟
آیا او می‌تواند با گفتمان سیاسی پادشاهی به نماد اتحاد و هبستگی در میان گروه‌های سیاسی و جامعۀ امروزی ایران تبدیل شود؟
بزرگترین نقاط ضعف و قوت رضا پهلوی چیست؟
برنامۀ «زمینه‌ها و زمانه‌ها» این پرسش‌ها را با میهمانان برنامه: الهه بقراط (روزنامه نگار، نویسنده و مترجم در برلین) علی کشتگر (فعال و تحلیل گر سیاسی در پاریس) و شروین نکویی (جامعه‌شناس و نویسندۀ کتاب تضاد ایرانی در هلند) در میان گذاشته است.
گزیده:
الهه بقراط:
• موضوع پادشاهی در فعالیت‌های رضا پهلوی نقش تعیین کننده‌ای بازی نمی‌کند.
• بزرگترین نقطۀ ضعف رضا پهلوی ممکن است همین باشد که برخی آن را وابستگی به خانوادۀ پهلوی می‌دانند.
• بزرگترین نقطۀ قوت او درک بسیار دموکراتیک از مسائل ایران و مسائل سیاسی است که من نمونۀ آن را در هیچ یک از شخصیت‌های سیاسی در سطح آقایان خامنه‌ای، احمدی‌نژاد، موسوی، کروبی، خاتمی، بنی صدر و یا خانم شیرین عبادی سراغ ندارم.
• کسانی که آلترناتیو دموکراتیکی در مقابل دیکتاتوری رژیم شاه نداشتند در ذات فکری خودشان دیکتاتور بودند.
• برنامۀ سیاسی رضا پهلوی یک برنامۀ حداقلی برای رسیدن به فضایی است که انسان‌ها در ایران حق انتخاب آزاد و حق ابراز عقیده داشته باشند.
علی کشتگر:
• مسما حکومت‌های پادشاهی منطقه مانند عربستان و اردن به بازگشت نظام پادشاهی به ایران تمایل دارند و طبعا می‌توانند حامی رضا پهلوی در این فعالیت‌ها باشند؛ اما من از چند و چون مسائلی که بین ایشان و قدرت‌های دیگر می‌گذرد اطلاع کافی ندارم و نمی‌خواهم از آن صحبت کنم.
• اگر در ایران شرایطی برای انتخابات آزاد وجود داشته باشد مردم نظام سلطنت را انتخاب نمی‌کنند و دیگر امتیازی برای شیخ و شاه وجود ندارد.
• به اعتبار چه چیزی الان شما آمدید راجع به آقای رضا پهلوی صحبت می‌کنید و یا دیگران او را مطرح می‌کنند؟ ایشان به عنوان وارث تاج و تخت سلسلۀ پهلوی مطرح است وگرنه به عنوان یک شخصیت قائم به ذات نمی‌توانست یک فعالیت دامنه داری داشته باشد. ایشان نه اثر مهمی راجع به دموکراسی نوشته و نه حتی یک مقاله یا جزوۀ مهم دارد.
• اگر هم ایشان در تبلیغ‌‌هایشان بگویند جمهوری خواه هستند ما داریم می‌بینیم که آرزوی هوادارانش بازگشت نظام پادشاهی به ایران است.
• رضا پهلوی مکتب جدیدی به دموکراسی خواهان عرضه نکرده است.
شروین نکویی:
• رضا پهلوی در میان اقشار مردم ایران مخاطب دارد و مردم ایران بین حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی به حکومت پهلوی نمرۀ بالاتری می‌دهند.
• ضعف عملکرد شورای هماهنگی راه سبز امید باعث شد تا رقبایی مانند رضا پهلوی پا به میدان بگذارند.
• رضا پهلوی تنها با حرف نمی‌تواند فراجناحی بودنش را ثابت کند.
• رضا پهلوی با یک واقع بینی به جامعۀ ایران نگاه می‌کند.
• گفتن اینکه آیا رضا پهلوی می‌تواند فراجناحی باشد بسیار مشکل است.
• مشکل رضا پهلوی هواداران او هستند، هوادارنی که طرفدار پادشاهی، راست افراطی و‌نژاد پرست هستند.
• یک مشکل دیگر او ۲۸ مرداد است. او باید با صراحت از همراهی پدرش با آمریکا و انگلیس که علیه خواستۀ مردم ایران کودتا کردند فاصله بگیرد.
• نباید در مورد ایشان نسبت به دوستانی که هنوز از ۱۰ سال اول انقلاب اسلامی با عنوان عصر طلایی امام یاد می‌کنند بیشتر سخت بگیریم.
پیام برای این مطلب مسدود شده.