رهسانیوز: مشرق در یادداشتی به انتقاد از فراموش شدن ساده‌زیستی در میان برخی مسوولان به ویژه نمایندگان مجلس پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

لبخند روی چهره آفتاب سوخته پیرمرد ماسیده است. لباس بلوچی چه به قامت رشید ولی خمیده اش می‌آید. پاکت نامه مچاله شده را سمت من دراز می‌کند و در های و هوی شلوغی کنار خودرو زیر لب چیزهایی می‌گوید.

مردم روستا کم کم از کنار خودروی نیروی انتظامی که قرار است نامه‌هایشان را به شهر ببرد متفرق می‌شوند. پیرمرد ولی هنوز ایستاده است.

می‌گویم: چشم پدرجان، حتما نامه را به دستشان می‌رسانیم.

جواب می‌دهد: حتما نامه را به دست دولتی‌ها می‌دهی؟

و با پاسخ مثبت من می‌گوید: مبلغی که خواسته‌ام زیاد نیست. خشکسالی و پیری اذیت می کند. اوضاع را می بینی که.

و از پسربچه‌ای هم می‌نویسم که در جواب معلمش که با تشر پرسیده بود چرا مشق‌هایت را ننوشته‌ای گفته بود:‌ آقا اجازه. دفتر مشق نداشتیم.

×××

قرار است به هر نماینده مجلس از بابت رهن یک خانه در تهران، مبلغ یکصد میلیون تومان پرداخت شود. به عبارت بهتر قرار است از پول بیت المال، به هر یک نماینده مجلس، ۱۰۰ میلیون تومان داده شود تا بتواند در تهران عصاره فضائل ملت! و خدمتگذار مردم باشد.

نماینده‌ای که باید در مقابل رهبر ساده زیست مردم بنشیند و در مذمت “خرج تراشی‌های بیخود” سخن بشنود.

نماینده‌ای که باید در مقابل زیاده خواهی‌های غرب و آمریکا از اسلام و حقوق ملت دفاع کند و شیفته و مفتون زخارف دنیا نشود.

البته گویا “۱۰۰ میلیون تومان” فقط بخشی از پولی است که نمایندگان مجلس باید در قبال این همه کار سخت دریافت کنند و مزایای دیگری مثل هزینه خودرو، منوی غذاهای رنگین، فوق العاده‌ها، هزینه‌های دفتر، مساعده و غیره نیز قرار است جبران این همه زحمات آنها را بکند.

البته شاید اقدام مجلسی‌ها چندان هم قابل نکوهش نباشد. باید به روز بود و همگام با بازار پیش رفت. وقتی در بازار فوتبال همین کشور و از پول بیت المال، حرف از اعطای مبالغ یک میلیارد تومانی و ۳ میلیارد تومانی و غیره به بازیکنان و مربیان خوش نشین در میان است؛ دیگر آیا جایی هم برای انتقاد از اعطای ۱۰۰ میلیون تومان به یک نماینده و اینکه چرا بر سر سفره‌های چرب و شیرین می‌نشیند، می‌ماند؟!

برخی از نمایندگان مجلس با این خوش نشینی‌هایی که گویا نسبت به کم بودن میزان آن نیز اعتراضاتی! مطرح شده است، حتما به آرزوی خود یعنی “ماندن در خاطر مردم” می‌رسند.

آری،‌ این قبیل نمایندگان حتما در خاطر مردم می‌مانند.

مگر مردم و رهبرشان می‌توانند نمایندگانی را فراموش کنند که از روز اول آغاز به کار مجلس، باید به فکر مدیریت پول‌های کلانی باشند که از چپ و راست! توی جیب‌هایشان ریخته می‌شود و هیچ صدای اعتراضی از آنها بلند نمی‌شود؟!

مردم هم که بخواهند فراموش کنند اما تاریخ انقلاب اسلامی همانطور که خوش نشینی‌های نمایندگان مجلس ششم را در خاطر سپرد؛ این رفتارها را نیز در خاطر خواهد سپرد و برای آیندگان بازگو خواهد کرد.

با این رفتارهای غلط برخی نمایندگان، زودا که اصولگرایی سر چوب پاره سرخ کند و براندازان و تجدید نظرطلب‌ها دوباره در دوم خردادی دیگر از گرد راه برسند.

اما نکته اینجاست که سنت الهی منهای اینکه چه کسی و چه تفکری بر راس امور باشد اما آه بندگان مظلوم و مستضعفان را دامنگیر اغنیا و خوش نشینان خواهد کرد.

اغنیایی خواه در لباس نماینده مجلس، خواه در لباس کسان پرونده فساد ۳ هزار میلیارد تومانی و خواه در لباس صاحبان ویلای ۷۰۰ میلیون تومانی شمال که اخیراً خریده شد…!

سنت الهی هرگز تحمل نخواهد کرد که شخصی در این کشور برای چند زن دائم و موقتش ۱۰ میلیارد تومان جواهر بخرد و دیگری برای فقط چند هزار تومان، به این مسئول و آن نماینده نامه بنویسد و البته پاسخ هم نگیرد.

سنت الهی و آرمان انقلاب اسلامی که در پای آن خون هزاران شهید مظلوم ریخته شده است اساساً رنج مردم و رفاه بیش از حد برخی مسئولان و نمایندگان را نیز تحمل نخواهد کرد چه رسد به آنکه در ساحت خود ترک تازی عده‌ای با پول‌های ریخته شده از خزائن بیت المال را تحمل کند.

کسانی که در مجلس برای دریافت ۱۰۰ میلیون تومان، تعطیلی‌های بیش از حد مجلس و فوق العاده‌ حقوق‌هایش، قرص اشتهاآور خورده‌اند صدای طبل الرّحیل را می‌شنوند که چگونگی گاهی به جای یکی از همکارانشان، گل بر روی صندلی‌های مجلس، می‌نشاند…؟!

و صدای طبل الرحیل به جای خود، که در هنگام اتمام وقت به صدا درخواهد آمد.

تنورهای آتش بار نیز منتظرند تا صورت برگشتگان و توبه کنندگان را برای دقایقی در دهانه خود مشاهده کنند. که چگونه از ترس آه کودکان مستضعف و خانواده‌های ندار به خود آمده‌اند و بهشت ساده زیستی را با جهنم شادخواری سودا کرده‌اند…

باشد که نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی اندیشه کنند.