بامدادخبر: توماس اردبرینک در مقاله‌ای در نیویورک تایمز بد‌تر شدن تورم اقتصادی در ایران را نه تنها به دلیل تحریم‌های بین‌المللی بر سر برنامه اتمی کشور بلکه به خاطر سوء‌مدیریت اقتصادی در ایران ارزیابی می‌کند.

سردبیر بخش «تهران بیرو» در نیویورک‌تایمز که هم‌اکنون در ایران به سر می‌برد، در این مقاله به نقل از یک فروشنده میوه در تهران به نام علی می‌گوید که کسی استطاعت خرید آناناس دانه‌ای ١۵ دلار را ندارد، اما وی از درآمد حاصل از خرید و فروش دلار که کار دوم اوست، اظهار خشنودی می‌کند چرا که در یک سال گذشته ارزش پول ایران ۵۰ درصد تنزل داشته است. او می‌گوید سرمایه‌گذاران با پول‌شان وقتی که می‌بینند ارزش ریال هر روز بیشتر کاهش می‌یابد، دلار یا زمین و آپارتمان می‌خرند.

به گزارش تارنمای صدای آمریکا، مقاله به نقل از حسین راغفر، اقتصاددان دانشگاه الزهرا، می‌گوید این واقعیت که اتومبیل «پورشه» در ایران در سال ۲۰١١ بیش از هر کشور خاورمیانه فروش داشته است، نشان می‌دهد که عده‌ای از این اقتصاد منفعت می‌برند؛ هرکسی در کنار کار خود به معاملات سوداگرانه دست می‌زند تا درآمد بیشتری کسب کند.

نویسنده در ادامه می‌گوید برای آن‌ها که بازندگان وضع موجودند هر روز خبرهای بد اقتصادی زندگی‌شان را سخت‌تر کرده است و برای‌شان رفتن به فروشگاه برای خرید مایحتاج روزمره وحشتناک شده است وقتی که قیمت نان از سال ۲۰١۰ تا کنون در اثر قطع یارانه‌های دولتی ١۶ برابر شده است.

اردبرینک، می‌افزاید: «درست است تحریم‌های غرب به اقتصاد ایران لطمه وارد آورده است، به ویژه به خاطر قطع دسترسی ایران به ذخائر ارزی خارجی که برای تقویت ریال به کار می‌رفتند، اما اقتصاددانان متفق‌القولند که بیشتر آسیب اقتصادی را ایران خود باعث شده است و به گفته آن‌ها دولت احمدی‌نژاد با استفاده از درآمد سرشار نفت از سال ۲۰۰۶ رکوردهای تازه‌ای را در واردات بی‌رویه برجای گذاشت. در نتیجه با خرید کالاهای فراوان از خارج بسیاری از تولیدکنندگان داخلی ناچار شدند کارگران خود را اخراج و کارخانه‌هایشان را تعطیل کنند. و خود این امر ایران را بیشتر در معرض اثربخشی تحریم‌ها قرار داد.»

شرکت‌هایی که می‌توانستند کالاهایی را که تحریم‌ها مسدود کرده‌اند در داخل تولید کنند مدت‌ها پیش تعطیل و سرمایه‌هایشان را به سوی سوداگری مالی، خرید و فروش املاک و ارز و مواد اولیه، سوق دادند. در نزدیکی شهر صنعتی پاکدشت در خارج تهران ساختمان‌های کارخانه‌هایی را می‌شود دید که در این تابستان سوزان تعطیل هستند و بر دروازه‌هایشان قفل زده شده است….

مقاله به نقل از منوچهر -از معدود کارخانه دارانی که هنوز به کار ادامه می‌دهد- می‌نویسد که محصولاتش را به دولت می‌فروشد و اضافه می‌کند که کارگران او وحشت دارند هر لحظه ممکن است بیکار شوند. او می‌گوید وضع کسب بد است چون دولت شش ماه است که بدهی خود را به کارخانه وی نپرداخته است. منوچهر خود را مقصر می‌داند و می‌گوید که اگر به سوداگری و معامله املاک و ارز روی آورده بود امروز وضع خود و خانواده‌اش بهتر می‌بود.

مقاله در ادامه خبر می‌دهد که برای کارمندان ارتش حتی شغل دولتی نیز امنیت اقتصادی نمی‌آورد. روز پنجشنبه مقام سپاه پاسداران در مصاحبه‌ای با نشریه صبح صادق سپاه اذعان کرد که دولت در پرداخت حقوق سربازان کشور تأخیر داشته است.

مقامات دولتی و قانون‌گذاران، غرب را برای مشکلات ایران مقصر می‌خوانند. هفته گذشته علی لاریجانی، رییس مجلس، دولت احمدی‌نژاد را به خاطر عدم برداشتن گام‌های لازم برای خنثی کردن آنچه سیاست‌های خصمانه دشمن نامید، متهم کرد.

اما بسیاری از اقتصاددانان می‌گویند حتی بدون تحریم‌ها نیز ایران مشکلات بزرگی می‌داشت که حاصل هزینه کردن‌های پول تورمی نفتی و یارانه‌های دولتی مواد غذایی، سوخت و بقیه اقلام اساسی است که به مصرف اضافی دامن زده و بنیان‌های صنایع ملی را به ورطه نابودی کشانده است.

آقای رغفر، اقتصاددان، می‌گوید: «بسیاری از بنیان‌های اقتصاد کشور ما در چند سال گذشته نابود شدند و حالا آهسته آهسته اما مطمئنا نتیجه کار پیش چشمان ماست.»