گویانیوز: حزب مسلح و جدايی‌طلب کردهای ترکيه، پ‌ کا کا، بر خلاف معمول دست به حمله‌های طولانی عليه مراکز نظامی ترکيه می‌زند. ولی اين حملات فوق‌العاده مؤثر و مرگبار پ کا کا به ناگهان از کجا پيدا شد؟ قوی‌ترين شايعات روی پشتيبانی از سوی رژيم‌های سوريه و ايران و حتا اسراييل دور می‌زند! ايران از ماه مارس ۲۰۱۲ “صد جاسوس کارکشته” به ترکيه اعزام کرده و اعضای پ کا کا ديگر نه از مرزهای عراق، بلکه از مرزهای ايران وارد ترکيه می‌شوند

روزنامه آلمانی «دی ولت» در گزارشی از پشتيبانی رژيم جمهوری اسلامی، کردهای سوريه و حتا اسراييل از حزب مسلح و جدايی طلب کردهای ترکيه، پ کا کا، خبر می‌دهد. به نظر می‌رسد سرنوشت رژيم بشار اسد به اندازه‌ای برای رژيم ايران اهميت دارد که با تقويت هر گروهی در منطقه حاضر است سقوط آن را به تعويق بيندازد و يا تا جايی که می‌تواند آن را با هزينه سنگين‌ترين برای همه، از جمله ترکيه، تبديل کند. غافل از آنکه اختلاف منافع رژيم‌ها، الزاما اختلاف منافع ملل منطقه نيست و جاه‌طلبی‌ چنين رژيم‌هايی که در يک رقابت مرگبار برای ربودن «مقام» قدرت منطقه به روی يکديگر چنگ می‌کشند، نهايتا کيسه ملت‌ها را خالی و جيب زرادخانه‌های اسلحه‌سازی را پر می‌کند.

***

شامگاه يکشنبه، ۲ سپتامبر ۹۱، طی حملات متعددی عليه پايگاه‌های نظامی ترکيه، ده سرباز کشته شدند. ظاهرا در اين حمله هم رژيم ايران و هم جنگ داخلی سوريه نقش داشته‌اند.
رزمندگان پ کا کا [حزب کارگران کردستان] در آخرين ساعات شامگاه يکشنبه به طور غيرمنتظره اقدام به يک سلسله حملات عليه پايگاه‌های نظامی ترکيه کردند. در پايان اين حملات، ده سرباز ترک کشته و شمار زيادی زخمی شدند. اين تازه‌ترين اوج حملات شديد پ کا کا بود که ظاهرا با رويدادهای کشور همسايه، سوريه، در ارتباط است. اين سازمان، در سوريه نيروهای پشتيبانی عظيمی را به ميدان فرا خوانده است. پ کا کا همراه با حزب دوست و کرد در سوريه به نام «اتحاد دمکراتيک» بخش بزرگی از منطقه کردنشين سوريه را کنترل می‌کند. ارتش سوريه زير فشار جنگ داخلی از منطقه کردنشين عقب نشينی کرده و گروه‌های شورشی سوريه مرکب از اقوام مختلف، اولا، با تمرکز نيروی خويش عليه رژيم اسد، فعلا قصد ندارند توان خود را در مبارزه عليه کردها هدر بدهند، و ثانيا، در مبارزه عليه دمشق، متحد کردها هستند. البته اين صف‌بندی به محض سقوط رژيم سوريه می‌تواند تغيير کرده و تناقضات داخلی مخالفان اسد را نمايان سازد.
حال مسئله‌ای که در ترکيه روی آن بحث می‌شود اين است که اين حملات فوق‌العاده مؤثر و مرگبار پ کا کا به ناگهان از کجا پيدا شد. سخن بيش از همه بر سر پشتيبانی تروريستی از سوی رژيم‌های سوريه و ايران و حتا اسراييل است!
اين حدس زمانی بيشتر زمينه واقعی يافت که گروهی از جاسوسان رژيم ايران در ترکيه دستگير شدند. جمعه گذشته نُه تن به اتهام جاسوسی برای ايران دستگير شدند که هفت تن از آنها کمی ديرتر بازداشت شده بودند. دو تن از آنها ايرانی و هفت تن ديگر تبعه ترکيه هستند.
روزنامه «زمان» که به دولت ترکيه نزديک است، گزارش داد که در بازپرسی‌ها معلوم شد که ايران از ماه مارس ۲۰۱۲ «صد جاسوس کارکشته» را به ترکيه اعزام کرده است. آنها بيش از همه با پ کا کا تماس گرفته و به جاسوسی درباره آن مراکز امنيتی ترکيه پرداختند که در عين حال مناسب حملات پ کا کا نيز هستند. دو ايرانی زمانی دستگير شدند که مشغول عکس برداشتن از يک پاسگاه ژاندارمری منطقه بودند.

دو کشور قبلا با هم همکاری می‌کردند
در واقع، سازمان‌های اطلاعاتی دو کشور [ايران و ترکيه] تا کنون عليه پ کا کا همکاری می‌کردند چرا که اين سازمان تروريستی در ايران نيز شاخه‌های محلی دارد. بولنت اريچ، معاون نخست وزير ترکيه، حتا «مبادله اطلاعاتی» که تا کنون بين دو کشور انجام شده را در ماه اوت به طور علنی تأييد کرد.
ولی به نظر می‌رسد اين همکاری ظاهرا با توجه به درگيری سوريه متوقف شده باشد. رسانه‌های ترکيه از نشانه‌هايی گزارش می‌دهند که رژيم ايران نه تنها ديگر اطلاعاتی به ترکيه نمی‌دهد بلکه به طور فعال به پ کا کا کمک نيز می‌کند.
چند هفته پيش، درگيری‌های شديدی در منطقه بر سر محله سمديلينی روی داد. جريان چنين بود که دور از چشم ترک‌ها، دويست رزمنده پ کا کا با سلاح‌های سنگين به نزديکی ترک‌ها نفوذ کرده و به جای اينکه مانند معمول برق‌آسا حمله کرده و ناپديد شوند، برای نخستين بار، چندين هفته به يک جنگ تمام عيار پرداختند.
روزنامه «ترکيه» به نقل از کارشناسان امنيتی گزارش داد که اين دويست رزمنده پ کا کا بر خلاف معمول نه از مرزهای عراق بلکه از مرزهای ايران وارد ترکيه شدند و «غيرممکن» است که ايران از اين موضوع خبر نداشته باشد. تهران اما هيچ اشاره‌ای به اين امر نکرد. علاوه بر اين، در رسانه‌ها [ترکيه] اين شايعه تکرار می‌شود که پ کا کا [در اين حمله] از پاسگاه‌های نظامی مرزهای ايران استفاده کرده است.

منافع متناقض در منطقه
روشن نيست چقدر از اين شايعات حقيقت دارد. يکی از اهداف ايرانيانی که [در ترکيه] دستگير شدند، ظاهرا اين بود که اطلاعاتی درباره شورشيان سوری که از ترکيه دست به عمليات می‌زنند، جمع آوری کنند. چيزی که مسلم است اين است که استراتژی ترکيه در کمک به سقوط اسد در تناقض مستقيم با سياست ايران قرار دارد که تلاش می‌کند از اسد به عنوان تنها متحد خود در منطقه پشتيبانی کند.
آنچه موضوع را پيچيده‌ می کند اين است که ترکيه همزمان يک شريان اقتصادی حياتی برای ايران به شمار می‌رود و بازار ايران برای اقتصاد ترکيه از اهميت برخوردار است. رژيم آخوندی امسال در جايگاه بزرگ‌ترين شريک اقتصادی ترکيه و پيش از آلمان قرار گرفت. بيش از هر چيز، طلای ترکيه به ايران صادر می‌شود.
اين منافع مادی، دو کشور را به يکديگر پيوند می‌دهد.با اين همه، آن زمانی که (تا پايان سال ۲۰۱۰) سخن پراکنی‌های رجب طيب اردوغان، نخست وزير ترکيه، و محمود احمدی نژاد، رييس جمهوری اسلامی ايران، عليه اسراييل آنقدر شبيه بودند که می‌شد حرف‌هايشان را با هم عوضی گرفت، و ترکيه تحريم‌های شورای امنيت عليه برنامه‌های اتمی ايران را رد می‌کرد و احمدی نژاد با گرمی تمام در استانبول مورد استقبال قرار می‌گرفت تا خودش و اردوغان را «چراغ راه بشريت» بخواند و «ناقوس مرگ اسراييل» را به صدا در آورد، مدتهاست به سر آمده است.

جنگ داخلی منافع متفاوت را به نمايش می‌گذارد
در اين فاصله، جنگ داخلی سوريه، دعوا بر سر منافع دو کشور را به طور آشکار به نمايش گذاشت. مسئله تنها بر سر سوريه، جايی که ترکيه مايل است ايران را به مثابه يک عامل مؤثر تعيين کننده از ميدان به در کند، نيست، بلکه پای عراق نيز در ميان است.
بنا بر اسناد ويکی ليکس، پيش از اين، در ژانويه سال ۲۰۱۰ ترکيه به آمريکايی‌ها اين ايده را داد که نوری المالکی، نخست وزير عراق را از قدرت بردارد چرا که او «به ايران نزديک است». مطابق انتشارات ويکی ليکس، هنری کيسينجر، وزير خارجه اسبق آمريکا، اوايل سال ۲۰۱۰ پس از ملاقاتی با اردوغان گفت که او می‌خواهد رهبر جهان اسلام شود.
اين اما تنها زمانی امکان دارد که نامزد ديگر اين «مقام»، يعنی احمدی نژاد رييس جمهوری اسلامی ايران، از صحنه محو شود. به نظر می‌رسد ترکيه ايران را تنها به اين دليل زمانی طولانی در آغوش کشيد که خفه‌اش کند. حالا مسئله [برای ترکيه] بر سر قدرت در منطقه است و ايران مانعِ آن است. در عين حال، مسئله در سوريه برای تهران بر سر مرگ و زندگی است. پس تقويت پ کا کا نيز می‌تواند يک اقدام مناسب باشد حتا اگر اين حزب همزمان يکی از مخالفان رژيم ايران به شمار رود.
—————————————————————
منبع روزنامه «دی ولت»، ولت آنلاين؛ ۳ سپتامبر ۲۰۱۲
http://www.welt.de/politik/ausland/article108946965/Iran-Spione-tragen-syrischen-Buergerkrieg-in-die-Tuerkei.html