بی‌بی‌سی: سرتیپ اسماعیل احمدی‌مقدم، فرمانده کل پلیس ایران در مصاحبه با روزنامه کیهان گفته است که پلیس در پی ناآرامی‌های پس از انتخابات مناقشه‌برانگیز سال ١٣٨٨ قصد بازداشت ۴۰ نفر از چهره‌های موثر و رهبران معترضان را داشته، اما آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران، اجازه بازداشت میرحسین موسوی و مهدی کروبی را نداده و مسئولیت برخورد با آنان را خود به عهده گرفته است.

به گفته او اگر مخالفت رهبر ایران نبود برخوردی شدیدتر از “حصر خانگی” با آنان می‌شد.

آقای احمدی‌مقدم گفته است: “قرار بود واقعا با این‌ها برخوردهای جدی کنیم ولی آقا اجازه ندادند.”

او می‌گوید در جلسه‌ای که پس از حوادث عاشورای سال ١٣٨٨ رخ داده به رهبر ایران گفته که باید تعدادی از رهبران معترضان دستگیر شوند و رهبر ایران پاسخ داده که این بازداشت‌ها باید با موافقت شخص او انجام شود. پس از آن که پلیس “لیست ۴۰ نفره” افراد مورد نظر را برای گرفتن اجازه بازداشت به رهبر ایران ارائه کرده، او با اشاره به رهبران معترضان پاسخ داده: “این چند نفر با من.”

در ۶ دی ١٣٨٨ و هم‌زمان با مراسم عاشورا، معترضان تظاهرات گسترده‌ای برگزار کردند که در مواردی به درگیری خشونت‌آمیز میان معترضان و مأموران انتظامی انجامید.

حکومت ایران این تظاهرات را “توهین به مقدسات” دانست و در پی آن سرکوب مخالفان را شدت بخشید.

آقای احمدی‌مقدم گفته است که نهادهای قضایی و امنیتی علیه رهبران معترضان پرونده تشکیل داده بودند، اما این پرونده‌ها به دلیل “مصلحت بالاتر” پیگیری نشد.

او گفته است که برای رعایت این مصلحت برخوردی جدی‌تر از “حصر خانگی” با آنها انجام نگرفت.

میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری سال ١٣٨٨ بودند که به نتایج اعلام‌شده آن اعتراض داشتند و سپس به رهبران جنبش اعتراضی بدل شدند که با اعتراض به “تقلب” آغاز شد.

این دو رهبر معترضان هم‌زمان با تحولات تونس و مصر، که به “بهار عربی” مشهور شد، برای برگزاری یک تجمع فراخوان دادند که در روز ۲۵ بهمن ١٣٨٩ با حضور معترضان در خیابان‌ها و سر دادن شعارهایی تند علیه حکومت و رهبر ایران همراه بود.

آقای موسوی و آقای کروبی به همراه همسرانشان در پی این فراخوان به بازداشت خانگی در آمدند.

آقای موسوی، زهرا رهنورد و آقای کروبی هنوز در حصر خانگی به سر می برند.

آقای احمدی‌مقدم در بخش دیگری از مصاحبه خود گفته است که در ناآرامی‌های پس از انتخابات مجموعا ٣٣ نفر کشته شدند که به گفته او نیمی از آنان از هواداران حکومت بوده‌اند.

او همچنین گفته که در آن ناآرامی‌ها هیچ یک از ماموران پلیس در جریان سرکوب مخالفان کشته نشدند، اما ۵۰۰ نفر از آنان زخمی شده بودند.