بی‌بی‌سی: پلیس ایران در دو هفته گذشته، 24 آرایشگاه زنانه و مردانه را در تهران به دلیل برداشتن زیر ابروی مردان، خالکوبی مردان و زنان و آنچه فعالیت “خارج از ضوابط” این آرایشگاهها خوانده شده، تعطیل کرده است.
محمد علی نجفی، رییس اداره اماکن نیروی انتظامی گفت برخی از آرایشگاههای مردانه ای که تعطیل شده اند، زیر ابروی آقایان را برمی داشتند، موهای مشتریان خود را مطابق “سبکهای منحرف” کوتاه می کردند. دو نفر از خوانندگان صفحه صدای شما نظرات خود را در این خصوص با دیگر خوانندگان صفحه در میان گذاشته اند.

محمد محسنی: چرا محدودیت؟

“من مخالف این کار نیروی انتظامی هستم، به این جهت که نمی توان هر روز به صورت سلیقه ای با افراد برخورد کرد و شدیدترین مجازات را در مورد آنان اعمال نمود. مگر می شود به جهت یک تخلف یا به جهت تخلف یک شخص، مثلا شاگرد یکی از اماکن، آن محل را تعطیل نمود و چند نفری را از نان خوردن انداخت؟

من می خواهم بدانم چرا این قدر دولت به تیپ و قیافه افراد گیر می دهد و دخالت می کند؟ یک شخصی ممکن است ابرویش یا صورتش یا موهایش ایرادی داشته باشد، چرا این شخص نباید بتواند آن گونه که خودش می پسندد ظاهر خود را درست کند؟

محمد محسنی

دولت وظیفه اش ایجاد شرایط برای کار کردن مردم است نه اینکه به خاطر سلیقه، مردم را از نان خوردن بیندازد و کار آنان را تعطیل کند.

مسئله دیگر این که من می خواهم بدانم چرا این قدر دولت به تیپ و قیافه افراد گیر می دهد و دخالت می کند؟ یک شخصی ممکن است ابرویش یا صورتش یا موهایش ایرادی داشته باشد، چرا این شخص نباید بتواند آن گونه که خودش می پسندد ظاهر خود را درست کند؟

این دولت اصلا با تیپ و زیبایی مخالف است. من یک آشنایی دارم که نصف ابرویش به خاطر یک مسئله ای از بین رفته و سالهاست از این نقص صورتش ناراحت بود، او بعد رفت و تاتو کرد و آن اشکال را برطرف نمود و اعصابش کلی راحت شد. حالا باید ببینم می شود به این افراد گفت با این عیب خودت بساز و به فکر درست کردن آن نباش؟

اصلا مثل این که دولت دوست دارد الکی در کار مردم دخالت کند. وقتی هم مثلا به صورتی بشود اعتراض کرد، می گویند این قانون و مقررات است. آخر می خواهم بدانم این چه قانونی است که به فکر ایجاد محدودیتهای بی مورد برای مردم است و یا اینکه با زیبایی و راحتی مردم مخالفت می کند؟

یکی می خواهد تاتو کند یا مویش را فلان مدل بزند یا ریشش را بتراشد یا ریشش را فلان مدل بگذارد. این به دیگران چه ربطی دارد؟ جوان صدتا آرزو و دلخوشی دارد و تنوع می خواهد.

من فکر می کنم که اگر اوضاع همینطور پیش برود، چند وقت دیگر می گویند باید تو خونه هر کس و اتاق خوابش هم دوربین بگذاریم تا ببینیم طرف چکار می کند و چطوری می خوابد و چطوری غذا می خورد و اصلا خواب چه می بیند؟”

راور حسینی: اوضاع “هر کی، هر کی” نشود

“من با این یک کار نیروی انتظامی موافقم. اگر در خصوص رفتار اصناف قانون وجود دارد، این قانون باید رعایت شود. مشکل ایران ما این است که برخورد با قانون دیمی است و هر کسی زور دارد، یا فکر می کند زور دارد، رعایت نمی کند.

من نمی دانم که اصلا این چه صیغه ای است که مرد خودش را به صورت زن و زن خودش را به صورت مردها در بیاورد. می خواهید از این کارها کنید بروید در خلوت خانه های خودتان بکنید، دیگر به اجتماع نکشانید.

راور حسینی

این کار نیروی انتظامی می تواند جلوی رفتارهای غیرقانونی افراد را بگیرد. به هر حال، کسی که یک محلی را برای کسب خود باز می کند باید در چارچوب قانون و مقررات صنف مربوطه کار کند. این که اوضاع “هر کی هر کی” بشود، اصلا کار درستی نیست و برای مصرف کننده نهایی یا مراجعه کننده به مغازه عواقب خوبی ندارد. این که یک مرد در آرایشگاه زنانه کار کند خلاف مقرراتی است که باید رعایت شود تا اعتماد مردم پابرجا بماند.

من نمی دانم که اصلا این چه صیغه ای است که مرد خودش را به صورت زن و زن خودش را به صورت مردها در بیاورد. می خواهید از این کارها کنید بروید در خلوت خانه های خودتان بکنید، دیگر به اجتماع نکشانید. اگر “فرد” حق دارد که هر کاری دلش می خواهد بکند، برود در چهاردیواری خودش بکند چون جامعه هم حق دارد واکنش نشان دهد تا “حق فردی” بر اجتماعی که طوری دیگر زندگی می کند و طور دیگری می اندیشد، تحمیل نشود.

وقتی این “آقا پسرها” را که خودشان را به صورت های زننده و یا به صورت زنان آرایش می کنند می بینم، بر این جوانان تأسف می خورم که در سراشیب زشتی افتاده اند. بسیاری از جرمها از همین جا آغاز می شود و این بیکاری و آشفتگی اجتماعی ناشی از همین رفتارهاست.

مسئله دیگر در رابطه با تاتو کردن است که می تواند موجب بیماری های پوستی واگیردار شود و در بعضی موارد، وقتی سوزن تاتو آلوده باشد، موجب ایدز می شود و این هم سبب هزار تا بدبختی دیگر و هزینه سنگین برای جامعه است که باید هم قرطی بازی “آقا زاده” یا “سرکار علیه” را شاهد باشد و هم هزینه های درمانی آنها را متقبل شود.

مردمان بی هویت به هر دری می زنند برای ابراز وجود ولی به خود زحمت نمی دهند که به هویت تاریخی خویش باز گردند. وقتی هم دولت “سرش با دمش بازی می کند” اوضاع بهتر از این نمی شود.”