خبرنامه امیرکبیر: انجمن اسلامی دانشجويان دانشکده حقوق و علوم سياسی دانشگاه تهران با صدور بيانيه‌ای نسبت به دور جديد اخراج استادان باسابقه اين دانشگاه اعتراض کرد. متن کامل اين بيانيه که نسخه‌ای از آن روز شنبه در اختيار نوروز قرار گرفت، بدين شرح است:

دانشگاه اين روزها سخت‌ترين روزها را پشت سر می‌گذراند. هرچند در اين مرز و بوم نهاد علم همواره مورد تعدی و تجاوز نهاد قدرت بوده است. صاحبان قدرت هيچ‌گاه تيغ نقد صاحبان انديشه را تحمل نکرده‌اند و همواره علم را دربند و محصور خواسته‌اند. در دوسالی که از به قدرت رسيدن صاحب منصبان جديد می‌گذرد، دانشگاه تجربه تلخ روزهای فشار و تحديد را تجربه می‌کند. زمزمه‌های انقلاب فرهنگی دوم، حذف اساتيد دگرانديش و اسلامی کردن دانشگاه از زبان تازه به قدرت رسيده‌ها به گوش می‌رسد. اين روزها سينه دانشگاه مالامال درد است ای دريغا مرهمی!

هنوز سنگينی ستاره‌ها بر شانه‌های دانشجويان سنگينی می‌کند و هنوز دانشجويان دربند به تمامی آزاد نشده‌اند. هنوز زخم «بازنشستگی اجباری» درمان نشده است که ضربتی ديگر بر پيکره علم و دانشگاه وارد می‌شود.

همين ديروز بود که تعدادی از اساتيد برجسته حقوق و علوم سياسی به حکم بازنشستگی خانه نشين شدند.دکتر دروديان استاد صاحب کرسی حقوق مدنی ايران، دکتر رئيس طوسی استاد صاحب کرسی اقتصاد سياسی نفت و دکتر ساعی استاد صاحب کرسی مسائل جهان سوم، مشمول حکم بازنشستگی شدند.
هنوز درد اين خانه‌نشينی تسکين نشده بود که اينک اخباری در مورد اخراج سه تن از اساتيد ديگر صاحب کرسی علوم سياسی شنيده می‌شوند.دکتر بشيريه، دکتر سمتی و دکتر شاهنده.

دکتر حسين بشيريه پدر جامعه‌شناسی سياسی ايران، که نه تنها فضای آکادميک ايران در سالهای اخير تحت تاثير انديشه و آثار ايشان بوده که بسياری جريان دوم خرداد را محصول انديشه های اين استاد علوم سياسی می‌دانند. چه اينک بسياری از اساتيد علوم سياسی و نيز تئوری پردازان سياسی ايران زمانی شاگردان او بوده‌اند.

دکتر هادی سمتی استاد برجسته روابط بين‌الملل که در سالهای اخير در محافل آکادميک خصوصا در محافل علمی خارج از کشور به طور جدی منبعی برای تحليل و شناخت مسائل ايران بوده است و دکتر سعيد شاهنده برجسته‌ترين استاد متخصص مسائل شرق آسيا و چين.

اين سه استاد صاحب کرسی در دانشگاه که در يک سال اخير به واسطه فرصت مطالعاتی در دانشگاه های خارج از کشور به تحصيل يا تدريس مشغول بوده اند اينک که به سر کار بازگشته اند تا به تدريس بپردازند با حکم اخراج به دليل غيبت مواجه شده‌اند
.
از مسئولين که اين حکم را صادر کرده‌اند بايد پرسيده شود که در غياب اين اساتيد، رشته علوم سياسی به چه منظور تداوم می‌يابد؟ آيا اساتيدی که بعضا با هزينه شخصی به مسافرت رفته تا دانش خود را به سطح دانشگاه های دنيا برسانند بايد اينگونه برخورد شود؟ سوال اصلی اين است که اگر قرار است هر روز يکی از اساتيد علوم سياسی به بهانه‌ای از دانشگاه خارج شوند بهتر نيست رشته علوم سياسی در ايران تعطيل شود تا کسی به زحمت اخراج و بازنشسته کردن نيز نيفتد؟

در پايان، اين انجمن اسلامی، ضمن ابراز نگرانی شديد نسبت به اخبار مربوط به اخراج اين اساتيد، دلسوزانه از صاحبان امر و خصوصا رياست دانشگاه می‌خواهد که در اين احکام تجديدنظر جدی صورت داده و زمينه بازگشت اين اساتيد به آغوش دانشگاه را فراهم سازند.