آفتاب: مركز پژوهش و اسناد ریاست‌جمهوری در نخستین شماره از گزارشی سراسر تعریف و تمجید از احمدی‌نژاد با عنوان «دیالكتیك سقراطی رئیس‌جمهور در پیروزی نهضت ملی هسته‌ای ایران»، شیوه احمدی‌نژاد در بحث و گفت‌وگو را همانند «سقراط» فیلسوف بزرگ یونانی دانسته‌است.

در بخشی از این گزارش پانزده صفحه‌ای كه حدود نیمی از آن به سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های احمدی‌نژاد اختصاص دارد و نیم دیگر توسط مجتبی زارعی نویسنده روزنامه کیهان و عضو و مبتكر ایده راه‌اندازی شورای سیاستگذاری نظارت بر انتشار آثار و اندیشه‌های رئیس‌جمهور نوشته شده، آمده است: «… سقراط به دنبال آن بود كه آدمی خویش را بشناسد و شناخت و علم به خویش را همان تقوا و تقوا را هم علم و این علم را نیز آموزشی و آموختنی می‌دانست. لذا او دمكراسی آتنی گرفتار در كمند آریستوكراسی معطوف به كار ویژه‌های الیگارشیك را برنمی‌تابید و به فرد، فرد آتنی بشارت می‌داد كه در صورت لیاقت و كسب فضیلت، سعه وجودی‌شان ظرفیت هر شأن و مقامی را پیدا خواهد كرد. از این رو با شاگردان آتنی‌اش در «اگورا» ـ میدان بزرگ شهر ـ می‌نشست و بحث می‌كرد، به دنبال طبقه ممتازین نبود و به حرف‌های تبلیغاتی كه وی را مورد ریشخند قرار می‌داد، هرگز توجهی نمی‌كرد. بینی‌های سقراط از آن روی كه از منافذ گشادی برخوردار بود، وی را مورد طعنه طایفه سفسطه‌گرا قرار می‌داد، اما سقراط می‌گفت: مگر نه این‌كه بینی برای نفس كشیدن است؟ پس اگر چنین است، سوراخ‌های گشاد بینی‌ام راه نفس كشیدن را هموارتر می‌كند.»

رقبای سوفیست سقراط طرفی از این طعنه‌ها نمی‌بستند … سقراط و دیالكتیك سقراطی، قهرمانان روش‌مندی احمدی‌نژاد در بحث و مذاكره با بیگانگان می‌باشد. رقبای احمدی‌نژاد بر آن بودند كه ریاست‌جمهوری به او نمی‌آید! اشكالی كه البته، لیبرال‌ها بر «رجایی» هم وارد می‌نمودند. یكی از سیاسیون كه برخی اوقات حرف‌هایش از جاده عقل خارج می‌شود، عدم شباهت احمدی‌نژاد به رؤسای جمهوری! را حتی در استودیو خبری صداوسیما نیز بیان كرد و كماكان نیز او و دوستانش چنین می‌كنند، اما رئیس‌جمهور به مدد «دیالكتیك سقراطی» و بی‌اعتنا به این سوفسطاییان، در حال كار و مباحثه با مردمان در «اَگورا»های ایران است.

رئیس‌جمهور اما اكنون با مدد از دیالكتیك سقراط پیش رفته است؛ روشی كه خود سقراط آن را به «telenchus» موسوم نموده (چیزی شبیه سؤال‌پیچ‌ كردن خودمان). البته رئیس‌جمهور این روش سقراطی را در مواجهه با بیگانگان، بیش از رقبای داخلی‌اش مورد استفاده قرار داده است. سقراط البته به دست انداختن و استهزا «ironie» نیز شهره می‌باشد. البته بهره جستن از مثل اتصال ویژه‌خواران متنفذ با شیلنگ‌های چند اینچی، استهزای سقراطی كسانی است كه مبارزه با ویژه‌خواری را، بی‌ثبات‌سازی سرمایه‌گذاری در ایران نامیده‌اند. وقتی به كارنامه احمدی‌نژاد در پیروزی نهضت ملی هسته‌ای نگاه كنیم، كاربست این فن را بیشتر می‌یابیم.

نگارنده بر آن است كه رئیس‌جمهور اكنون با استمداد از آموزه‌های روش سقراط، مبدع «سیاست مناظره‌ای» است و می‌توان مدعی شد از بین حكمرانان جهان، صرفا اوست كه می‌توان وی را «رئیس‌جمهور پرسش و پاسخ» نامید. بسیاری از مقامات عالی‌رتبه ایرانی و رؤسای جمهور برخی مقاطع تاریخی ایران در مذاكره و مباحثه با بیگانگان در مقام متهم بازجویان نظام سلطه و كمپانی‌داران قرار گرفته‌اند، اما این بار وضع متفاوت شده و رئیس‌جمهور، خود در مقام پرسش از دنیا و نیز بازجوی حكمرانان سفسطه‌جو منزلت یافته است.

نگارش نامه به فرعون زمان، جورج دبلیو بوش، گفت‌وگوی مكتوب با ملت آمریكا و ارسال نامه به صدراعظم آلمان و همچنین اصرار رئیس‌جمهور بر اجرای «سیاست مناظره‌ای» بین خود و رئیس‌جمهور آمریكا در اَگورهای جهان، مسبوق به كاربست چنین دیالكتیكی است.

سقراط و روش سقراطی، الگوی بی‌بدیل جدال با سوفسطاییان زمانه است. احمدی‌نژاد اكنون خبرسازترین رئیس‌جمهور جهان است…».