دویچه وله: فرمانده پلیس تهران بزرگ، به آرایشگاههایی که اقدام به آرایش “نامتعارف” موی مردان کنند، هشدار داد و گفت با این گروه از سلمانی‌ها، برخورد قانونی خواهد شد. این نخستین بار نیست که پلیس، مدل‌های غربی موی مردان در ایران را کنترل می‌کند، اما آیا اینگونه دخالت‌ها، در چارچوب اختیارات و وظایف قانونی نیروی انتظامی است؟

دکتر نعمت احمدی، وکیل دادگستری در گفتگو با دویچه‌وله با تاکید بر غیرحقوقی بودن این رفتارها، این دستورالعمل‌ها را فصلی، سلیقه‌ای و سیاسی می‌داند.

دویچه‌وله: آیا در قانون توضیحی به طور مشخص در مورد معنای مدل موی نامتعارف یا لباس نامتعارف آقایان داده شده؟

نعمت احمدی: یک‌ سری قوانین عادی یا قوانین خاص وجود دارند که درآن گفته می‌شود زنان نباید با پوشش غیراسلامی در اماکن عمومی ظاهر شوند. البته اصلا روشن نیست که منظور از پوشش اسلامی چیست. در مورد مردان اصلا قانونی نداریم. می‌دانید که فرمانده‌ی پلیس ما مدتهاست دنبال بهانه‌هایی از این دست می‌گردد. او یکروز چکمه را قدغن می‌کند، یک رو مو را نادرست می‌داند… اینها اراده و تصمیمات خلق‌الساعه‌ی شخصی است.

از نظر حقوقی و قانونی وظیفه‌ی پلیس حفظ نظم و امنیت است یا دخالت در لباس مردم؟

پلیس وظیفه‌ای در این که بگوید من چه بپوشم، چه نپوشم، کدام لباس درست یا غلط است، ندارد. متاسفانه اینها خودشان برای خودشان وظایفی را تعریف می‌کنند.

به عقیده‌ی شما آقای رادان، چرا وظیفه خود را بعنوان فرمانده پلیس تهران، ارشاد مردان در چگونگی مدل موی‌شان می‌داند؟

جناب رادان قبلا هم مسئله چکمه را در زمستان مطرح کرد. تا آن زمان به نظر من به گوش۹۹ درصد مردم کشور ما، کلمه تبرج ( خودآرایی) نخورده بود. اخیرا دیدیم که آیت‌اله صانعی در نظریاتشان گفتند که این برخوردی که پلیس از نظر پوشش با مردان و زنان دارد، برخورد قضایی نیست، بلکه برخورد سیاسی است. من به راستی نمی‌دانم چرا جناب رادان هرازگاهی مطلبی را عمده می‌کند که بعدا جامعه در مقابل آن واکنش نشان می‌دهد. اینجا حرمت پلیس ریخته می‌شود و این اثرات سوء در جامعه می‌گذارد.

شما خودتان نه بعنوان یک وکیل وحقوقدان، بلکه بعنوان یک شهروند، فکر می‌کنید انگیزه‌ی این گونه رفتارها چیست؟

من یکنوع ملوک‌الطوایفی در قضایا می‌بینم. اگر اراده‌ها از یک مسیر درست هدایت می‌شد، اگر یک اتاق فکر وجود داشت یا حداقل نیتی بود که قانون اساسی درست اجرا شود، این مسائل پیش نمی‌آمد. نباید نیروی پلیس‌، نیروی قضایی‌ و اصولا حاکمیت رودرروی مردم قرار گیرند. این افراد به نظر من کاتولیک‌تر از پاپ‌ شده‌اند. این باعث می‌شود که نسل جوان ما اثرات بدی از این رفتارها بگیرد و طغیان‌گر شود.

چه نتیجه‌ای می‌شود گرفت؟ بالاخره رفتار آقای رادان بعنوان فرمانده‌ی پلیس مسئله‌ای سلیقه‌ای، شرعی یا سیاسی است؟

اولا شرعی نیست. آقای رادان و امثال ایشان فقیه نیستند. دوم، سیاسی نیست چون کل حاکمیت چنین اراده‌ای را ندارد. سوم اینکه فصلی است. در فصل بهار یکنوع اراده ‌حاکم می‌شود در فصل تابستان یک نوع اراده. در فصل زمستان چکمه مورد غضب بود و الان مدل مو مورد قهر واقع شده است.

با این توضیحات، ظاهرا مردم در فصل پاییز بیشتر از همه فصل‌ها مصونیت دارند!

در فصل پاییز هم مواردی پیدا می‌شود مثل بالا و پایین شدن مانتوها! ، الان دیگر سر آقایان بهانه است. چتری، کچلی، هیپی بودن و امثال اینها بد است. اینها دیگر فصل ندارد. بستگی‌ به اراده‌ی آقایانی دارد که در جلسه‌ می‌نشینند. امیدوارم اینها به یاد بیاورند که خودشان هم دختر دارند، پسر دارند. خودشان هم جوان بوده‌اند. اصلا مشکل جامعه ما که این نیست. جامعه ما الان چهارمین کشور دنیا از نظر تورم است. شما امروز چیزی را خرید می‌کنید، فردا چند برابر قیمت‌اش را باید بدهید. درد مردم درد موی دوتا پسر و دختر و این حرفها نیست. اینها که برای موی سر دختر وپسرها تصمیم می‌گیرند، نمی‌دانند جامعه چه می‌خواهد؟ مردم چه می‌خواهند؟ گوشت کیلویی چند است، مسکن چقدر است؟ کرایه‌ها چه شده، برنج چه قیمتی پیدا کرده؟ نان و برنج و حتا ماست و شیر دارند از سفره‌ی مردم خارج می‌شوند و می‌پرند. شاید همه اینها برای این است که نفت سر سفره‌ها بیاید. اگر در سفره‌ها، گوشت و نان و سیزی و ماست و شیر باشد، نفت که بیاید، بو می‌گیرند. باید اینها بپرند، شاید نفت بیاید!

مصاحبه‌‌‌‌گر: مهیندخت مصباح