عصرایران: آيا التماس اين جانب براي اخذ قرار داد به سازمان تأمين اجتماعي ظلم به بيماران است؟! ظالم در اينجا پزشك است يا سازماني كه وظيفه آن ايجاد پوشش بيمه اي براي بيماران است اما از عقد قرار داد با پزشكان خودداري مي كند؟

عصر ایران ـ در پی انتشار مطلب «12سال ظلم پزشکان و بیمارستان ها به مردم ایران و سکوت دولت و مجلس»، نظرات مختلفی از سوی پزشکان، کارشناسان و مردم به سایت ارسال شد.

در میان این مطالب، گلایه های یکی از پزشکان عمومی حاوی نکات جالبی است که نظر به اهمیت موضوع و عمومی بودن مشکلات مطرح شده، نامه وی را بازخوانی می کنیم و امیدواریم مسوولان سازمان بیمه خدمات درمانی و تامین اجتماعی پاسخ های قانع کننده ای برای وضعیت اسفناک تشریح شده داشته باشند.

این پزشک عمومی در ابتدای مطلب خود آورده است:

با اينكه پس از سال ها ميزان تعرفه پزشكان عمومي از سوي سازمان نظام پزشكي مقداري افزايش يافت (هرچند تا رسيدن به مرز تعرفه‌هاي واقعي بسيار فاصله دارد) و به 3500 تومان رسيد با اين حال سازمان هاي نظام پزشكي شهرستان ها ميزان آن را در مراكز استان ها و شهرستان ها كمتر نيز كردند به عنوان مثال در شهر اراك اين مقدار به 3200 تومان رسيد. با اين حال پزشكان عمومي اين شهر جهت جلوگيري از وارد آمدن فشار زياد به بيماران و از آنجا كه معتقدند بار نقص نظام بيمه كشور را بيماران نبايد به دوش كشند حتي از ميزان تعيين شده نيز ويزيت كمتري دريافت مي كنند.

وی سپس به سیستم ناکارآمدی سازمان های بیمه ای در کشور اشاره کرده و می افزاید: بنده به عنوان يك پزشك عمومي در ابتداي تأسيس مطب 3 ماه تمام انتظار عقد قرار داد با سازمان تامين اجتماعي را كشيدم و در نهايت نيز با رابطه و نه ضابطه موفق به اخذ قرارداد شدم! آيا التماس اين جانب براي اخذ قرار داد به سازمان تأمين اجتماعي ظلم به بيماران است؟! ظالم در اينجا پزشك است يا سازماني كه وظيفه آن ايجاد پوشش بيمه اي براي بيماران است اما از عقد قرار داد با پزشكان خودداري مي كند؟

ادامه نامه این پزشک که ناکارآمدی های سازمان بیمه خدمات درمانی را بیشتر عیان می کند، خواندنی تر است:

پس از 5 ماه دوندگي و باز هم با رابطه و نه ضابطه موفق به انعقاد قرارداد با سازمان خدمات درماني شدم، آن هم با سقف 50 نسخه در ماه. پس از ماه ها دوندگي مجدد، موفق شدم سقف نسخ را به 80 عدد در ماه افزايش دهم. حال خود منصفانه قضاوت كنيد كه وقتي من بيش از 100 بيمار خدمات درماني در ماه ويزيت مي نمايم اما سازمان خدمات درماني تنها هزينه ويزيت 80 بيمار را به من پرداخت مي كند، آيا عاقلانه است كه مازاد بر 80 بيمار را با تعرفه بيمه ويزيت كرد و نه آزاد؟ البته اكثر پزشكان راه غير عاقلانه يعني دريافت تعرفه بيمه را در پيش مي گيرند چون معتقدند بار نقص نظام بيمه كشور را نبايد بيماراني كه حق بيمه خود را پرداخته اند، بپردازند. با اين حال باز هم ما پزشكان متهم به ظلم به بيماران مي شويم.

این پزشک پرسیده است:

آيا تا به حال يك بار از خود پرسيده ايد كه اگر بيمه با پزشكي قرارداد داشته باشد، آيا امكان دارد پزشك از پذيرفتن دفترچه بيمه خودداري كند؟

مشكل در پزشكان نيست. مشكل در بيمه هاست كه حاضر به عقد قرارداد با پزشكان نيستند. تازه در مواردي هم كه قرارداد مي بندند آنقدر به بهانه هاي واهي كسورات بر نسخ اعمال مي كنند كه انسان از بستن قرارداد با آنها پشيمان مي شود، با اين حال پزشكان با ايثار تمام به خدمت به بيماران در قالب “نظام استثماري بيمه ها” ادامه مي دهند.

وی در ادامه به لایحه بودجه سال آینده کل کشور اشاره می کند و با اظهار نگرانی نسبت به آن می نویسد: دولت محترم تبصره اي را در لايحه بودجه 86 گنجانده است تا اختيار تعيين حق ويزيت پزشكان را از سازمان نظام پزشكي سلب كند و مجدد خود در اختيار گيرد و احتمالا ويزيت 3000 توماني را مجددا به 1500 تومان برگرداند.

آیا این صحیح است؟

البته ما هم معتقديم كه بيماران نبايد براي هزينه هاي درماني خود پول زيادي بپردازند، اما نه به اين قيمت كه فشار ناشي از آن به پزشكان و كادر درماني وارد شود بلکه دولت بايد با تقويت نظام بيمه خود تفاوت تعرفه هارا به پزشكان پرداخت نمايد و درست ترين راه آن است كه ارتباط مالي پزشك و بيمار قطع شود. اين ارتباط تنها از طريق سازمان هاي بيمه‌گر باشد. اما متأسفانه دولت ما سعي در پاك كردن صورت مسأله دارد و اصلا به قشري كه بايد خدمات پزشكي را به مردم ارائه كنند نمي انديشد.