هشدارمحترمانه کيهان و جمهوري‌اسلامي به آغاز مذاکره باآمريکا
بازتاب: نويسنده «کيهان» که اين يادداشت را با دقت و استفاده از کلمات لاتين نگاشته، احتمالا عامدانه، مصلحت‌انديشانه و هدفمند، به تغيير سخنان دکتر جليلي پرداخته و مي‌نويسد: آقاي دكتر جليلي مسئول تيم مذاكره كننده ايران در اجلاس ژنو، با اعلام ناخرسندي از حضور آمريكا در اين مذاكرات فرمول «1-7» را پيشنهاد كرده بود كه مفهوم آن حذف آمريكا از دور مذاكرات است.
دو روز پس از نخستين حضور سطح بالاي آمريکا در مذاکره با دکتر جليلي، دبير شوراي عالي امنيت ملي کشورمان، دو روزنامه اصولگرا و با اهميت «کيهان» و «جمهوري اسلامي» با لحني محترمانه مذاکره با آمريکا را کاملا مضر ارزيابي کرده و نسبت به برخي موضعگيري‌هاي حاکي از اشتياق به مذاکره با آمريکا هشدار دادند.
روزنامه «جمهوري اسلامي» که در خارج از کشور به عنوان روزنامه رهبر انقلاب شناخته مي‌شود، نوشت: مقوله برقراري رابطه با آمريكا و قبل از آن مذاكره با آمريكا در طول 30 سال گذشته همواره در محافل مختلف مطرح بوده و نشيب و فرازهايي را طي كرده است. در تمام اين مدت مواضع رهبري چه حضرت امام و چه آيت الله خامنه‌اي در برابر خواسته‌هاي آمريكا و نظرهايي كه در داخل يا خارج درباره اين مساله داده ميشد مواضعي پرصلابت و نشان دهنده بي‌نيازي و استغنا بود.
اقتضاي جايگاه نظام جمهوري اسلامي و آرمانهاي بلند انقلاب اسلامي نيز همين است. مهمتر آنكه آمريكا نه تنها هرگز حاضر نشد از رفتارهاي گستاخانه گذشته خود نسبت به ايران عذرخواهي كند و آن را جبران نمايد بلكه همواره به دخالت‌ها و تحريكات خود عليه نظام جمهوري اسلامي ادامه داد و هر كاري كه توانست عليه ملت ايران انجام داد. به طور طبيعي در برابر اين گستاخي‌هاي مستمر موضع جمهوري اسلامي ايران نمي‌توانست چيزي غير از نپذيرفتن مذاكره از سوي مسئولان نظام جمهوري اسلامي باشد.
اين روزنامه به مديريت حجت‌الاسلام مسيج مهاجري ادامه داد: «مقوله برقراري رابطه با آمريكا و قبل از آن مذاكره با آمريكا در طول 30 سال گذشته همواره در محافل مختلف مطرح بوده و نشيب و فرازهائي را طي كرده است . در تمام اين مدت مواضع رهبري چه حضرت امام و چه آيت الله خامنه‌اي در برابر خواسته‌هاي آمريكا و نظرهائي كه در داخل يا خارج درباره اين مساله داده ميشد مواضعي پرصلابت و نشان دهنده بي‌نيازي و استغنا بود.»
«اقتضاي جايگاه نظام جمهوري اسلامي و آرمانهاي بلند انقلاب اسلامي نيز همين است . مهمتر آنكه آمريكا نه تنها هرگز حاضر نشد از رفتارهاي گستاخانه گذشته خود نسبت به ايران عذرخواهي كند و آنرا جبران نمايد بلكه همواره به دخالت‌ها و تحريكات خود عليه نظام جمهوري اسلامي ادامه داد و هر كاري كه توانست عليه ملت ايران انجام داد. بطور طبيعي در برابر اين گستاخي‌هاي مستمر موضع جمهوري اسلامي ايران نمي‌توانست چيزي غير از نپذيرفتن مذاكره از سوي مسئولان نظام جمهوري اسلامي باشد.»
«آمريكا همچنان موضع خصمانه خود نسبت به ايران را حفظ كرده و كساني كه فكر مي‌كنند بوش و ساير حاكمان كاخ سفيد دست از خصومت با ملت ايران برداشته‌اند و آماده نشان دادن انعطاف هستند دچار توهم شده‌اند. دولتمردان آمريكا همچنان دچار خوي استكباري هستند و قابل اصلاح نيستند. آمريكا هنوز هم همانطور كه امام خميني گفتند «شيطان بزرگ» و «ام الفساد قرن» است و اينكه كساني فكر كنند با ام الفساد قرن و شيطان بزرگ مي‌توانند نرد دوستي ببازند سخت در اشتباهند.»
روزنامه «کيهان» البته با اشاره مستقيم به نشست روز شنبه دكتر جليلي دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان با سولانا و نمايندگان گروه 1+5 كه در آن براي اولين بار ويليام برنز معاون وزير خارجه آمريكا به عنوان نماينده اين كشور در مذاكرات حضور يافته بود، اين پرسش را مطرح کرد که آيا اين حضور همزمان به مفهوم عقب نشيني ايران از ديدگاه قبلي و پذيرش مذاكره مستقيم با آمريكاست؟
حسين شريعتمداري در اين زمينه به نقل يادداشتي از صادق زيباکلام در روزنامه «اعتماد ملي» پرداخت که در آن گفته بود: «آنچه مهم است نفس حضور ايران اسلامي و آمريكا در پشت ميز مذاكره است. يعني پديده‌اي كه ظرف سه دهه گذشته دست كم علني صورت نگرفته. اين ملاقات در شرايطي صورت مي‌گيرد كه تا قبل از اين حتي فكر نشستن با آمريكايي‌ها پشت ميز مذاكره يك تابو بود.
… اهميت نشست امروز (شنبه) را بايد در چارچوب شكستن تابوي گفت وگو با آمريكا نگريست. فراموش مان نشود كه قريب به سه دهه پيش وقتي مرحوم مهندس بازرگان نخست وزير به همراه دكتر ابراهيم يزدي ملاقاتي غيررسمي در لابي محل برگزاري يك اجلاس بين المللي در الجزيره با برژينسكي مشاور امنيت ملي داشتند چه توفاني در داخل كشور به پا شد كه چرا با برژينسكي صحبت كرده‌اند به نحوي كه مهندس بازرگان صراحتاً اعلام داشت من كه هويدا نيستم تا براي انجام كوچك ترين امري موظف به كسب اجازه باشم. چند سال بعد از آن شاهد جريان مك فارلين بوديم و با اينكه آقاي هاشمي رفسنجاني امام(ره) را در جريان كامل ماوقع قرار داده بودند اما باز هم آن توفان به پا خاست و تحولي كه مي‌توانست سرنوشت جنگ با عراق را به نفع ما رقم بزند در نيمه راه متوقف شد. چند سال بعد نوبت دكتر عطاءالله مهاجراني بود كه به عنوان مشاور هاشمي رفسنجاني رئيس جمهور، مجبور شد آنچه را كه درخصوص مذاكره با آمريكا گفته بود پس بگيرد. بعد نوبت به خاتمي رسيد كه پس از پيروزي در دوم خرداد سال76، شاخه زيتوني در دست جلوي دوربين CNN با كريستين امانپور ظاهر شد. واكنش محافظه كاران آنچنان سهمگين بود كه او مجبور شد شاخه زيتونش را به زيرپا بيفكند و چند شب بعدش در مراسم احيا در مرقد مرحوم امام، با همه وجود به آمريكا بتازد و عملاً آنچه را كه گفته بود پس بگيرد.»
مدير «کيهان» در پاسخ، به سه دليل تلاش مي‌کند اثبات کند که «اين مذاکره، آن مذاکره نيست!» و به اين منظور، مستقيم نبودن مذاکره جليلي با معاون رايس، عدم رضايت طرف ايراني از حضور در اين مذاکرات و عدم توافق بر محورهاي گفت‌وگو را به عنوان دلايل خود برشمرده است و در پايان تأکيد مي‌کند:
جمهوري اسلامي ايران بر اين باور منطقي بوده و هست كه مذاكره با آمريكا نه فقط به نفع ايران اسلامي نيست بلكه دام خطرناكي است كه آمريكا اصرار به پهن كردن آن دارد. از جمله آن كه؛ آمريكا مذاكره را فقط براي «مذاكره» مي‌خواهد، زيرا مقاومت30 ساله ايران اسلامي در برابر باج خواهي و زورگويي آمريكا و متحدانش، جمهوري اسلامي ايران را به پرچمدار مبارزه با سلطه جهاني و الگوي موفق براي حركت‌هاي آزاديخواهانه تبديل كرده است به گونه‌اي كه امروزه نهضت‌هاي اسلامي در جهان اسلام با الهام گرفتن از اين مقاومت 30 ساله عرصه را بر زورگويي‌ها و باج خواهي‌هاي شيطان بزرگ تنگ كرده‌اند. هدف آمريكا از كشاندن ايران به پاي ميز مذاكره، ابلاغ اين توهم به نهضت‌هاي اسلامي است كه ايران نيز بعد از 30 سال مقاومت چاره‌اي جز تسليم در برابر آمريكا نداشت! و اين قصه سر دراز دارد…
نويسنده «کيهان» که اين يادداشت را با دقت و استفاده از کلمات لاتين نگاشته، احتمالا عامدانه، مصلحت‌انديشانه و هدفمند، به تغيير سخنان دکتر جليلي پرداخته و مي‌نويسد: آقاي دكتر جليلي مسئول تيم مذاكره كننده ايران در اجلاس ژنو، با اعلام ناخرسندي از حضور آمريكا در اين مذاكرات فرمول «1-7» را پيشنهاد كرده بود كه مفهوم آن حذف آمريكا از دور مذاكرات و ادامه مذاكرات با حضور 5 كشور، انگليس، فرانسه، چين، روسيه و آلمان از يك سو و جمهوري اسلامي ايران از سوي ديگر بود.
و سپس مي‌پرسد: در كدام فرهنگ سياسي و عرف شناخته شده ديپلماتيك، يكي از طرفين مذاكره مستقيم خواستار حذف حريف از دور مذاكرات مي‌شود؟!
اين در حالي است که دبير شوراي عالي امنيت ملي کشورمان در ژنو گفته بود: بسياري از مسائل و مشکلات وجود دارد ولي امروز اين مسائل در مدل «1+6» بسيار بهتر از مدل «1-7» مي‌تواند حل و فصل شود.
عصر روز شنبه هم در خبري که احتمالا شوراي عالي امنيت ملي منتشر کرده، به نقل از يک مقام مسئول گفته شد: «دبير شوراي عالي امنيت ملي کشورمان، در اين مذاکرات پيشنهاد داد مسأله هسته‌اي از طريق مدل 1+6 دنبال شود؛ چرا که اين مدل براي حل اين مسأله و ساير موضوعات منطقه راهشگاتر خواهد بود.»
پیام برای این مطلب مسدود شده.