پیک نت:
“نويه ايزويستيا” در مسکو از قول يک منبع ناشناس در يکی از کشورهای اتحاديه اروپا که نام آن نيز فاش نشده نوشت:

آمريکا وارد مرحل نهايی تدارک عمليات نظامی عليه ايران شده و اين تصميم را از طريق کانال های محرمانه به متفقين اروپايی خود اعلام کرده است. حمله در اواخر ماه مارس و اوائل ماه اپريل صورت خواهد گرفت.

از آنجا که ايران يک ماه است در مورد احداث نيروگاه اتمی بوشهر به روسيه پرداختی نداشته است، مسکو در پاسخ به اين تعلل به متوقف عمليات احداث را متوقف کرده است.

در منطقه خليج فارس گروهی از ناوگان های ضربتی آمريکا متشکل از ناوهای “دوآيت آيزنهاور” و “جان استنيس” که به زودی به ناوگان های “هری ترومن”، “تئودور روزولت” و “نيميتس ” که در خليج فارس حضور دارند خواهد پيوست متمرکز شده اند. فرماندهی يگان پنجم نيروی دريايی آمريکا تصميم گرفته که 18 کشتی کمکی و تانکر را به خليج فارس اعزام نمايد. برای تامين نيروهای زمينی که کلا از تفنگداران دريايی آمريکا که در سه پايگاه در خاک آذربايجان يعنی “کيوردامور، “ساليان” و “ناسوسنا” مستقر شده اند استفاده خواهد نمود.

هواپيماهای نيروی هوايی آمريکا برای پرواز بر فراز اهداف در خاک ايران به کمتر از يک ساعت نياز دارند.

آيا ايرانی ها اين تهديد را درک می کنند؟ يک منبع خبری به “نوويه ايزويستيا” گفت که در ستاد فرماندهی نيروهای مسلح ايران اين اوضاع کاملا درک شده والا از روسيه در خواست تسريع در صدور مجموعه های موشکی “تور-ام 1” را نمی کردند. اما “محمود احمدی نژاد” رييس جمهور ايران با اعلاميه های خود در باره پيشرفت های متخصصين هسته ای ايرانی روغن بر آتش می ريزد. “آمريکا به ايران اجازه غنی سازی اورانيوم در سطح صنعتی را نخواهد داد”.

تسليحات روسی تب ميليتاريسم آمريکا را پايين نمی آورد، آنها فقط در توان تهاجمی خود تجديد ارزيابی می کنند. حمله به ايران ايده جديد هسته محافظه کاران جديد دولت واشنگتن می باشد”.

برای آمريکايی ها ساده ترين کار آغاز عمليات بر عليه ايران ضمن رعايت اصول فرماليته حقوق- بين المللی است. به همين دليل آنها دائما تاکيد دارند که امکان حل ديپلماسی اين مسئله هنوز هم وجود دارد. اين مواضع دقيقا به موازات آن تاکتيکی است که در سال 2003 وجود داشت. زمانی که در باره سرنوشت عراق تصميم گيری شد. در آن زمان نقش برق گير ساختمان را”هانس بليکس” رييس گروه بازرسان سازمان ملل متحد در عراق ايفا می کرد و امروز همان نقش به نوعی بر عهده “محمد البرادعی” رييس آژانس بين المللی انرژی اتمی می باشد که موضع ضد جنگی خود را با اعلاميه های بدبينانه نسبت به اوضاع موجود جايگزين می کند.