بی بی سی :

عبدالمالک ریگی، رهبر گروه جندالله، گفته است که گروه وی آماده است تا با حضور ناظران بین المللی با دولت ایران وارد گفتگو شود.

آقای ریگی در گفتگویی با شبکه تلویزیونی العربیه گفته است درصورتی که “حقوق آنها بطور کامل رعایت شود، این گروه حاضر است سلاحهای خود را زمین بگذارد و به صورت یک گروه سیاسی (غیر نظامی) فعالیت کند.”

فیاض زاهد، استاد دانشگاه و تحلیلگر مسایل سیاسی در ایران به بی بی سی گفت با توجه به اظهارات آقای ریگی و وضعیت چند گروگان نظامی ایرانی که دراختیار این گروه است: “معمولا گفتگوهای مبتنی بر برسمیت شناختن دغدغه های دو طرف برای حل چنین مشکلاتی اولویت اساسی است.”

این گروه در ماه ژوئن، 16 سرباز ایرانی را در سراوان در استان سیستان و بلوچستان به گروگان گرفت. اعضای این گروه می گویند تاکنون شش تن از این گروگانها را به قتل رسانده اند.

به گفته آقای زاهد دولت ایران “از تمام ظرفیتهای موجود برای حل این تنش بخوبی استفاده نکرده است.”

این استاد دانشگاه در پاسخ به سوالی در مورد ادعای آقای ریگی که گروه وی روشهای خشونت آمیز خود را به تهران نیز خواهد کشاند می گوید: “(این اظهارات) بیشتر یک بلوف سیاسی است.”

اما آقای زاهد می گوید منطقه سیستان و بلوچستان مستعد این گونه خشونتها است بخصوص اینکه این استان “در مقایسه با دیگر استانهای کشور از بالاترین درصد و شاخص عقب ماندگی برخوردار است. پیش از انقلاب منطقه مشکلات خاص خودش را داشته و متاسفانه سیاستهای دولت در سیستان و بلوچستان به تشدید بحران در منطقه کمک کرده است.”

آقای زاهد در عین حال معتقد است که رفتارهای آقای ریگی و گروهش هیچ کمکی به مردم سیستان و بلوچستان نمی کند.

جندالله هدف خود را احقاق حقوق قومی و مذهبی اقلیت بلوچ در ایران عنوان می کند اما ایران این گروه را تروریستی می داند. تاکنون ده ها نظامی، مقام دولتی و غیرنظامی در عملیات خشونت بار این گروه کشته شده اند.

اعضای گروه جندالله معمولاً در خاک پاکستان پناه می گیرند و افرادی را که گروگان می گیرند نیز به این کشور انتقال می دهند، پاکستان نیز که همچون ایران با گروههای جدایی طلب بلوچ درگیر است، در مقابله با این گروهها با ایران همکاری می کند. پاکستان اخیرا عبدالحمید ریگی برادر عبدالمالک ریگی، را پس از حدود یک سال بازداشت در پاکستان به ایران تحویل داد.

درخصوص عملکرد دولت پاکستان آقای زاهد از سویی سیاست ایران را “ضعیف” می خواند و از سوی دیگر به نیات و صداقت پاکستان در همکاری با ایران به دیده شک و تردید نگاه می کند و می گوید که “پاکستان نامطمئن ترین و بی وفاترین دولتهای دنیاست و در حالیکه بالاترین کمکها را از آمریکا دریافت می کند، بیشترین کمکها را به القاعده می کند.”