خبرنامه امیرکبیر: علی‎ ‎وفقی‎ ‎عضوشورای‎ ‎مرکزی‎ ‎ومسوول‎ ‎واحد‎ ‎آموزش‎ ‎ومطالعات‎ ‎استراتژیک‎ ‎دفترتحکیم‎ ‎وحدت‎ ‎درگفت‎ ‎وگو‎ ‎با‎ ‎روز‎ ‎به‎ ‎تاثیر‎ ‎برخوردهای‎ ‎اخیر‎ ‎مقامات‎ ‎دولتی‎ ‎با‎ ‎دانشجویان‎ ‎پرداخته‎ ‎است. ‏‎ ‎به‎ ‎گفته‎ ‎این‎ ‎دانشجوی‎ ‎کارشناسی‎ ‎ارشد‎ ‎دانشگاه‎ ‎صنعتی‎ ‎شریف‎ ‎دولت‎ ‎نگران‎ ‎آن‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎رونق‎ ‎گرفتن‎ ‎اعتراضات‎ ‎صنفی‎ ‎مطالبات‎ ‎کلان‎ ‎تری‎ ‎از‎ ‎سوی‎ ‎دانشگاهیان‎ ‎مطرح‎ ‎شود. این‎ ‎گفت‎ ‎وگو‎ ‎را‎ ‎می‎ ‎خوانید.

‎‎‎چرا‎ ‎مقامات‎ ‎وزارت‎ ‎علوم‎ ‎و‎ ‎مسوولان‎ ‎امنیتی‎ ‎به‎ ‎جای‎ ‎پاسخگویی‎ ‎به‎ ‎مطالبات‎ ‎صنفی‎ ‎به‎ ‎برخوردهای‎ ‎حذفی‎ ‎روی‎ ‎آورده‎ ‎اند‎ ‎و حتی‎ ‎درماههای‎ ‎اخیر‎ ‎این برخوردها ‏‎ ‎را‎ ‎تشدید‎ ‎کرده‎ ‎اند؟‎ ‎
‎ ‎
اولا‎ ‎این‎ ‎به‎ ‎روحیه‎ ‎و‎ ‎فضای‎ ‎حاکم‎ ‎بر‎ ‎دولت‎ ‎برمی گردد‎ ‎که‎ ‎کمترین‎ ‎انتقادی‎ ‎را‎ ‎برنمی‎ ‎تابد‎ ‎به‎ ‎طوری‎ ‎که‎ ‎حتی‎ ‎نزدیکان‎ ‎خود‎ ‎دولت‎ ‎هم‎ ‎در‎ ‎صورت‎ ‎انتقاد‎ ‎جدی‎ ‎تحمل‎ ‎نمی شوند‎ ‎و‎ ‎تغییرات‎ ‎مکرر‎ ‎وزرا‎ ‎بی‎ ‎ارتباط‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎مساله‎ ‎نیست‎.‎‏

ثانیا‎ ‎دولت‎ ‎می‎ ‎داند‎ ‎که‎ ‎مطالبات‎ ‎دانشجویان‎ ‎محدود‎ ‎به‎ ‎خواسته‎ ‎های‎ ‎صنفی‎ ‎نمی شود‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎صورت‎ ‎رونق‎ ‎گرفتن‎ ‎اعتراضات‎ ‎صنفی‎ ‎یا‎ ‎کوتاه‎ ‎آمدن ‏‏(از‎ ‎دید‎ ‎دولتمردان)‏‎ ‎در‎ ‎برابر‎ ‎خواسته های‎ ‎صنفی‎ ‎مطالبات‎ ‎کلان تری‎ ‎از‎ ‎سوی‎ ‎دانشجویان‎ ‎مطرح‎ ‎می شود.

مطالباتی‎ ‎چون‎ ‎آزادی،‎ ‎دموکراسی‎ ‎و‎ ‎حقوق‎ ‎بشرکه به هیچ‎ ‎وجه‎ ‎خوشایند‎ ‎دولتیان‎ ‎نیست. ‏‎ ‎از‎ ‎طرفی‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎تقش‎ ‎ارتباطی‎ ‎دانشجویان‎ ‎با‎ ‎جامعه‎ ‎این‎ ‎مطالبات‎ ‎به‎ ‎فضای‎ ‎عمومی‎ ‎جامعه‎ ‎نیز‎ ‎کشانده‎ ‎می شود. ‏‎ ‎البته‎ ‎نباید‎ ‎از‎ ‎نظر‎ ‎دور‎ ‎نگه‎ ‎داشت‎ ‎که‎ ‎اصولا‎ ‎در‎ ‎فضای‎ ‎توتالیتری‎ ‎هرگونه‎ ‎اعتراض‎ ‎حتی‎ ‎مدنی‎ ‎و‎ ‎آرام‎ ‎و‎ ‎مطالبه‎ ‎صنفی‎ ‎شکل‎ ‎سیاسی‎ ‎به‎ ‎خود‎ ‎می گیرد‎ ‎چون‎ ‎با‎ ‎برخورد‎ ‎سنگین‎ ‎دولت‎ ‎مواجه‎ ‎می شود.‏‎ ‎

‎ ‎چنین‎ ‎برخوردهایی‎ ‎با‎ ‎دانشجویان‎ ‎عملا‎ ‎چه‎ ‎تصویری‎ ‎از‎ ‎دولت‎ ‎درعرصه‎ ‎عمومی‎ ‎می‎ ‎سازد؟‎ ‎‎

‎
دانشجویان‎ ‎مورد‎ ‎اعتماد‎ ‎جامعه‎ ‎هستند‎ ‎و‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎ویژگیهایی‎ ‎چون‎ ‎آرمانگرایی‎ ‎به‎ ‎جای‎ ‎نفع‎ ‎طلبی‎ ‎و‎ ‎اینکه‎ ‎قشر‎ ‎تحصیل‎ ‎کرده‎ ‎و‎ ‎آگاه‎ ‎جامعه‎ ‎هستند‎ ‎‏- و‎ ‎به‎ ‎اصطلاح‎ ‎وجدان‎ ‎بیدار‎ ‎جامعه اند- ‏‎ ‎مردم‎ ‎برای‎ ‎دانشجویان‎ ‎علاقه‎ ‎و‎ ‎احترام‎ ‎ویژه‎ ‎ای‎ ‎قائلند‎. ‎هرگونه‎ ‎برخورد‎ ‎با‎ ‎دانشجویان‎ ‎تاثیر‎ ‎بسیار‎ ‎منفی‎ ‎ای بر‎ ‎افکار‎ ‎عمومی‎ ‎می گذارد‎ ‎و‎ ‎باعث‎ ‎می شود‎ ‎پایگاه‎ ‎دولت‎ ‎در‎ ‎بین‎ ‎مردم‎ ‎تضعیف‎ ‎شود‎. ‎‏ عملا‎ ‎می توان‎ ‎گفت‎ ‎وقتی‎ ‎برخوردها‎ ‎با‎ ‎دانشجویان‎ ‎شدید‎ ‎شد‎ ‎و‎ ‎حتی‎ ‎به‎ ‎شکل‎ ‎زندان‎ ‎نیز‎ ‎خودش‎ ‎را‎ ‎نشان‎ ‎داد‎ ‎تصویر‎ ‎مستبدانه ای‎ ‎از‎ ‎دولت‎ ‎در‎ ‎افکار‎ ‎عمومی‎ ‎جامعه‎ ‎شکل‎ ‎می گیرد‎ ‎و‎ ‎رفته‎ ‎رفته‎ ‎دولت‎ ‎مشروعیت‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎بین‎ ‎مردم‎ ‎از‎ ‎دست‎ ‎می‎ ‎دهد‎. ‎از‎ ‎طرف‎ ‎دیگر‎ ‎در‎ ‎صورتی‎ ‎که‎ ‎جو‎ ‎نارضایتی‎ ‎از‎ ‎دولت‎ ‎بر‎ ‎جامعه‎ ‎حاکم‎ ‎باشد‎ ‎این‎ ‎برخوردها‎ ‎با‎ ‎دانشجویان‎ ‎باعث‎ ‎می شود‎ ‎مردم‎ ‎به‎ ‎دانشجویان‎ ‎که‎ ‎توان‎ ‎هزینه‎ ‎پذیری‎ ‎بیشتر‎ ‎و‎ ‎انسجام‎ ‎بیشتری‎ ‎دارند‎ ‎به‎ ‎چشم‎ ‎منجی‎ ‎و‎ ‎امید‎ ‎نجات‎ ‎از‎ ‎وضع‎ ‎نامطلوب‎ ‎جامعه‎ ‎نگاه‎ ‎کنند‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎صورت‎ ‎دانشجویان‎ ‎تاثیر‎ ‎ویژه‎ ‎ای‎ ‎در‎ ‎تحولات‎ ‎جامعه‎ ‎خواهند‎ ‎داشت.‏
‎ ‎

‎‎چه‎ ‎تفاوت‎ ‎هایی‎ ‎بین‎ ‎جنبش‎ ‎دانشجویی‎ ‎مستقل‎ ‎درزمان‎ ‎خاتمی‎ ‎ودر‎ ‎زمان‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎می‎ ‎بینید؟‎ ‎چه‎ ‎تغییراتی‎ ‎کرده‎ ‎است؟‎

‎‎ جنبش‎ ‎دانشجویی‎ ‎را‎ ‎در‎ ‎زمان‎ ‎خاتمی‎ ‎باید‎ ‎در‎ ‎چند‎ ‎دوره‎ ‎متفاوت‎ ‎بررسی‎ ‎کرد‎. ‎در‎ ‎اوایل‎ ‎ریاست‎ ‎جمهوری‎ ‎خاتمی‎ ‎اکثر‎ ‎فعالیت‎ ‎دانشجویان‎ ‎در‎ ‎حمایت‎ ‎از‎ ‎ایشان‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎نوعی‎ ‎نشر‎ ‎گفتمان‎ ‎اصلاحات‎ ‎بود،‎ ‎در راستای مطرح‎ ‎کردن‎ ‎مطالبی‎ ‎چون‎ ‎حق‎ ‎آزادی‎ ‎بیان‎ ‎و‎ ‎اندیشه،‎ ‎تحمل‎ ‎نظر‎ ‎مخالف، یا‏‎ ‎قانون‎ ‎مداری‎. ‎‏

اما‎ ‎در‎ ‎اواخر‎ ‎دوران‎ ‎ریاست‎ ‎جمهوری‎ ‎ایشان‎ ‎جنبش‎ ‎دانشجویی‎ ‎عموما‎ ‎تقاد‎ ‎مشی‎ ‎کلی‎ ‎دولت‎ ‎بوده‎ ‎و‎ ‎اگر‎ ‎رودر‎ ‎روی‎ ‎دولت‎ ‎قرار‎ ‎نمی‎ ‎گرفت‎ ‎لااقل‎ ‎می‎ ‎توان‎ ‎گفت‎ ‎نقش‎ ‎حامی‎ ‎نیز‎ ‎نداشت. نقش‎ ‎عمده ای‎ ‎داشت.‏‎ ‎وقایعی‎ ‎مانند‎ ۱۸‎تیر‎ ‎در دوره ای اول و‎ ‎نحوه‎ ‎عمل‎ ‎خاتمی‎ ‎درباره‎ ‎آن‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎تغییر‎ ‎و‎ ‎تحول‎ ‎نقش‎ ‎دانشجویان‎ ‎از‎ ‎حامی‎ ‎به‎ ‎نقاد‎ ‎جدی‎ ‎را‎ ‎موجب‎ ‎شد‎. ‎‏

اما‎ ‎در‎ ‎دوره‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎به‎ ‎طور‎ ‎کلی‎ ‎جنبش‎ ‎دانشجویی‎ ‎در‎ ‎مقابل‎ ‎دولت‎ ‎قرار‎ ‎دارد‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎نتیجه‎ ‎برخوردهای‎ ‎سنگین،‎ ‎نقادی‎ ‎به‎ ‎تقابل‎ ‎بدل‎ ‎گشته‎ ‎است.‏

اما منظور‎ ‎شما‎ ‎از‎ ‎جنبش‎ ‎مستقل‎ ‎دانشجویی‎ ‎چیست؟‎ ‎مگر‎ ‎جنبش‎ ‎دانشجویی‎ ‎وابسته‎ ‎هم‎ ‎معنا‎ ‎دارد؟ اگر‎ ‎منظورتان‎ ‎وابستگی‎ ‎به‎ ‎قدرت‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎جز‎ ‎در‎ ‎شرایط‎ ‎خاص‎ ‎که‎ ‎جنبش‎ ‎دانشجویی‎ ‎جزئی‎ ‎از‎ ‎یک‎ ‎جنبش‎ ‎عمومی تر‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎قدرت‎ ‎حاکم‎ ‎نیز‎ ‎منصوب‎ ‎همان‎ ‎جنبش‎ ‎بزرگتر‎ ‎است‎ ‎این‎ ‎امر‎ ‎اتفاق‎ ‎نمی افتد. ‏‎ ‎یعنی‎ ‎جنبش‎ ‎وابسته‎ ‎به‎ ‎قدرت‎ ‎جز‎ ‎در‎ ‎شرایط‎ ‎بسیار‎ ‎نادر‎ ‎معنی‎ ‎ندارد.‏

‎‎منظورم‎ ‎جنبش‎ ‎دانشجویی‎ ‎وابسته‎ ‎به‎ ‎دولت‎ ‎مثل‎ ‎تشکل‎ ‎هایی‎ ‎هستند‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎سوی‎ ‎دولت‎ ‎تغذیه‎ ‎و‎ ‎هدایت‎ ‎می‎ ‎شوند‎ ‎ویا‎ ‎حداقل‎ ‎بودجه‎ ‎دولتی‎ ‎دارند.‏‎ ‎

در‎ ‎این‎ ‎صورت‎ ‎باید‎ ‎گفت‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎اینکه‎ ‎عمده‎ ‎فعالان‎ ‎دانشجویی‎ ‎مستقل‎ ‎در‎ ‎اواخر‎ ‎دوده‎ ‎آقای‎ ‎خاتمی‎ ‎نقش‎ ‎نقاد‎ ‎جدی‎ ‎نسبت‎ ‎به‎ ‎ایشان‎ ‎داشتند‎ ‎نمی توان‎ ‎انتظار‎ ‎داشت‎ ‎که‎ ‎جریان‎ ‎دانشجویی‎ ‎به‎ ‎یکباره‎ ‎نقش‎ ‎حامی‎ ‎ایشان‎ ‎را‎ ‎ایفا‎ ‎کند.‏‎ ‎‏ اتفاقی‎ ‎جدی‎ ‎در‎ ‎رابطه‎ ‎آقای‎ ‎خاتمی‎ ‎و‎ ‎جریان‎ ‎دانشجویی‎ ‎یا‎ ‎تفکرات‎ ‎و‎ ‎یا‎ ‎مشی‎ ‎ایشان‎ ‎رخ‎ ‎نداده‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎نظر‎ ‎جریان‎ ‎دانشجویی‎ ‎به‎ ‎آقای‎ ‎خاتمی‎ ‎تغییر‎ ‎کند‎. ‎نارضایتی‎ ‎دانشجویان‎ ‎از‎ ‎وضعیت‎ ‎فعلی‎ ‎باعث‎ ‎نمی شود‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎یکباره‎ ‎نقش‎ ‎حامی‎ ‎جدی‎ ‎آقای‎ ‎خاتمی‎ ‎را‎ ‎ایفا‎ ‎کنند؛‎ ‎کسی‎ ‎که‎ ‎وی‎ ‎را‎ ‎مقصر‎ ‎اصلی‎ ‎در‎ ‎فرصت‎ ‎سوزی های‎ ‎پیشین‎ ‎می دانند‎ ‎و‎ ‎از‎ ‎عدم‎ ‎حمایت‎ ‎شایسته‎ ‎ایشان‎ ‎از‎ ‎جریان‎ ‎دانشجویی‎ ‎به‎ ‎خصوص‎ ‎در‎ ‎برخوردهای‎ ‎صورت‎ ‎گرفته‎ ‎امنیتی‎ ‎و‎ ‎قضایی‎ ‎به‎ ‎طور‎ ‎جدی‎ ‎گله‎ ‎مندند.‏

‎‎مهمترین‎ ‎تغییراتی‎ ‎که‎ ‎بعد‎ ‎از‎ ‎دوره‎ ‎خاتمی‎ ‎در‎ ‎دانشگاه‎ ‎ها صورت‎ ‎گرفته‎ ‎که به‎ ‎افزایش‎ ‎مشکلات‎ ‎صنفی‎ ‎و‎ ‎تحصیلی‎ ‎و حتی‎ ‎فعالیت‎ ‎های‎ ‎فرهنگی ‏‎-‎‏ سیاسی‎ ‎دانشجویان‎ ‎صدمه‎ ‎زده‎ ‎شامل‎ ‎چه‎ ‎عناوینی‎ ‎است؟‎ ‎

از‎ ‎مهمترین‎ ‎این‎ ‎تغییرات‎ ‎می توان‎ ‎به‎ ‎انتصابی‎ ‎شدن‎ ‎روسای‎ ‎دانشگاه ها‎ ‎اشاره‎ ‎کرد. روسای‎ ‎دانشگاهها‎ ‎قبلا‎ ‎توسط‎ ‎دانشگاهیان‎ ‎انتخاب‎ ‎می شدند‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎نتیجه‎ ‎همواره‎ ‎حافظ‎ ‎و‎ ‎پشتیبان‎ ‎دانشگاه‎ ‎و‎ ‎دانشگاهیان‎ ‎و‎ ‎دانشجویان‎ ‎بودند.

اما‎ ‎در‎ ‎دوره‎ ‎فعلی‎ ‎که‎ ‎روسای‎ ‎دانشگاهها‎ ‎از‎ ‎سوی‎ ‎دولت‎ ‎منصوب‎ ‎می‎ ‎شوند‎ ‎طبیعتا‎ ‎حافظ‎ ‎منافع‎ ‎و‎ ‎پیگیر‎ ‎تمایلات‎ ‎دولتیان‎ ‎خواهند‎ ‎بود‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎راه‎ ‎حتی‎ ‎اگر‎ ‎ایجاب‎ ‎کند‎ ‎با‎ ‎دانشگاهیان‎ ‎برخورد‎ ‎خواهند‎ ‎کرد.‏‎

‎‏نمونه‎ ‎اش‎ ‎اخراج‎ ‎و‎ ‎بازنشستگی‎ ‎اجباری‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎اساتید‎ ‎بنام‎ ‎و‎ ‎تواناست‎ ‎که‎ ‎قطعا‎ ‎در‎ ‎راستای‎ ‎منافع‎ ‎دانشگاه‎ ‎نیست،‎ ‎یا‎ ‎محروم‎ ‎کردن‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎دانشجویان‎ ‎از‎ ‎تحصیل‎ ‎به‎ ‎بهانه های‎ ‎مختلف‎ ‎و‎ ‎یا‎ ‎برخورد‎ ‎با‎ ‎تشکل‎ ‎های‎ ‎منتخب‎ ‎دانشجویان‎ ‎مانند‎ ‎انجمن‎ ‎های‎ ‎اسلامی‎ ‎و‎ ‎موازی‎ ‎سازی‎ ‎آنها‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎عدم‎ ‎پذیرش‎ ‎از‎ ‎سوی‎ ‎دانشجویان‎ ‎نیز‎ ‎مواجه‎ ‎می‎ ‎شوند.‏‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎شرایط‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎حتی‎ ‎فسادهای‎ ‎اخلاقی‎ ‎هم‎ ‎از‎ ‎سوی‎ ‎برخی‎ ‎مسوولین‎ ‎دانشگاه‎ ‎ها‎ ‎رخ‎ ‎می‎ ‎دهد‎. ‎

‎‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎تغییرات،‎ ‎نگاه‎ ‎دانشگاهیان‎ ‎به‎ ‎محمود‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎چگونه‎ ‎است؟ آیا‎ ‎او‎ ‎را‎ ‎در هدایت‏‎ ‎فشارهای‎ ‎یاد‎ ‎شده‎ ‎مقصر‎ ‎می‎ ‎دانند؟‎ ‎

مسلما‎ ‎او‎ ‎و‎ ‎طیف‎ ‎حامی‎ ‎وی‎ ‎را‎ ‎که‎ ‎اکنون‎ ‎قدرت‎ ‎را‎ ‎در‎ ‎دست‎ ‎دارند‎ ‎عامل‎ ‎این‎ ‎فشارها‎ ‎می‎ ‎بینند‎ ‎‏.عموما‎ ‎دید‎ ‎دانشگاهیان‎ ‎به‎ ‎احمدی نژاد‎ ‎و‎ ‎طیف‎ ‎حامی‎ ‎وی‎ ‎این‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎کمترین‎ ‎انتقاد‎ ‎و‎ ‎اعتراض‎ ‎جدی‎ ‎را‎ ‎بر‎ ‎نمی‎ ‎تابند‎ ‎و‎ ‎حتی‎ ‎از‎ ‎معترضین‎ ‎به‎ ‎انحای‎ ‎مختلف‎ ‎انتقام‎ ‎می گیرند‎ ‎و‎ ‎این‎ ‎همه‎ ‎بازداشت ها‎ ‎و‎ ‎محرومیت‎ ‎از‎ ‎تحصیل ها‎ ‎را‎ ‎غیر‎ ‎از‎ ‎اینکه‎ ‎به‎ ‎طور‎ ‎کلی‎ ‎در‎ ‎راستای‎ ‎بستن‎ ‎فضای‎ ‎فعالیت‎ ‎انتقاد‎ ‎می بینند، نوعی انتقام گیری‎ ‎از‎ ‎دانشگاهیان‎ ‎به‎ ‎خاطر‎ ‎اعتراضاتشان‎ ‎نیز تلقی می کنند.

مانند‎ ‎برخورد‎ ‎با‎ ‎دانشجویان‎ ‎امیرکبیر‎ ‎که‎ ‎پس‎ ‎از‎ ‎اعتراضات‎ ‎آنان‎ ‎به‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎شکل‎ ‎بسیار‎ ‎شدیدی‎ ‎پیدا‎ ‎کرد.‏‎ ‎بازداشت‎ ‎نزدیک‎ ‎به‎ ۲۰۰ ‎نفر‎ ‎از‎ ‎دانشجویان‎ ‎طی‎ ‎یک سال‎ ‎گذشته‎ ‎عزم‎ ‎برخورد‎ ‎با‎ ‎دانشجویان‎ ‎را‎ ‎که‎ ‎عمده‎ ‎منتقدین‎ ‎دولت‎ ‎هستند‎ ‎‏ – با‎ ‎هدف‎ ‎ساکت‎ ‎نمودن‎ ‎آنها‎ ‎‏- ‏نشان‎ ‎می دهد. ‏‎ ‎دفتر‎ ‎تحکیم‎ ‎وحدت‎ ‎که‎ ‎بزرگترین‎ ‎تشکل‎ ‎دانشجویی‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎اقدامات‎ ‎و‎ ‎اعتراضاتش‎ ‎تماما‎ ‎شکل‎ ‎مدنی‎ ‎،‎ ‎آرام‎ ‎و‎ ‎مسالمت‎ ‎آمیز‎ ‎دارد‎ ‎و‎ ‎فعالیت‎ ‎هایش‎ ‎همگی‎ ‎علنی‎ ‎و‎ ‎شفاف‎ ‎هستند، هزینه های‎ ‎بسیاری‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎خاطر‎ ‎انتقادات‎ ‎و‎ ‎اعتراضاتش خود ‏که‎ ‎در‎ ‎جهت‎ ‎پیشبرد‎ ‎مردمسالاری‎ ‎و‎ ‎دفاع‎ ‎از‎ ‎حقوق‎ ‎بشر‎ ‎هستند‎ ‎متحمل‎ ‎شده‎ ‎است. تمامی‎ ‎اعضای‎ ‎شورا‎ ‎مرکزی‎ ‎این‎ ‎تشکل‎ ‎طی‎ ‎یک سال‎ ‎اخیر‎ ‎حداقل‎ ‎یک ماه‎ ‎در بازداشت‎ ‎بوده اند و‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎اعضای‎ ‎شورای‎ ‎عمومی‎ ‎و‎ ‎فعالین‎ ‎آن‎ ‎هم‎ ‎بازداشت‎ ‎و‎ ‎یا‎ ‎محروم‎ ‎از‎ ‎تحصیل‎ ‎شده‎ ‎اند. در‎ ‎حالی‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎قانون‎ ‎اساسی‎ ‎و‎ ‎شکل‎ ‎فعالیت های‎ ‎تحکیم‎ ‎وحدت،‎ ‎این‎ ‎تشکل‎ ‎نباید‎ ‎با‎ ‎برخوردی‎ ‎اینچنین‎ ‎مواجه‎ ‎می‎ ‎شد‎. ‎علاوه‎ ‎بر‎ ‎اینها،‎ ‎دانشجویان‎ ‎از‎ ‎مردم‎ ‎جدا‎ ‎نیستند‎ ‎و‎ ‎آنها‎ ‎نیز‎ ‎با‎ ‎مشاهده‎ ‎نابسامانیها‎ ‎و‎ ‎سوء‎ ‎مدیریت ‏ها،‎ ‎دولت‎ ‎نهم‎ ‎را‎ ‎دولتی‎ ‎ضعیف،‎ ‎ناکارآمد‎ ‎و‎ ‎بی‎ ‎تدبیر‎ ‎می‎ ‎دانند‎. ‎

امیدمعماریان
‎روز