خُسن آقا: یاداوری می‌کنم که واردات شکر در دست آقازادهاست در نتیجه تا روزی که آقازاده‌های دلال وجود دارند منافع آنها بر منافع ملی ارجعیت خواهد داشت.
فرارو: در حالی که قیمت تمام شده شکر داخلی برای کارخانجات تنی 783 دلار برای سال جاری محاسبه می شود، شکرهای وارداتی با پرداخت یارانه های سنگین توسط کشورهای تولیدکننده با قیمت 512 دلار وارد کشور شده و 543 دلار به دست مصرف کننده می رسد.

این اختلاف قیمت 240 دلاری در هر تن باعث ناتوانی تولیدکنندگان داخلی در رقابت با واردات محصولات مشابهی شده که طی سال های 85 تاکنون بازار از وجود آن اشباع شده است.

سیاست های اتخاذ شده برای شکر زیان تولیدکنندگان شکر با درآمد پایین را در پی داشته است چرا که تولیدکنندگان را با سیل واردات محصولاتی مواجه ساخته که با قیمت های بسیار پایین تر از قیمت تمام شده آن به بازار عرضه می شود و کاهش تولید و از بین رفتن فرصت های شغلی نتیجه ای بود که از این سیاست ها حاصل شده است.

او با اشاره به اینکه شکر وارداتی در حال حاضر 510 تومان مورد مبادله قرار می گیرد، خاطرنشان کرد: «بازار موجود به هیچ وجه قابل رقابت برای تولیدکنندگان داخلی نیست و برای ایجاد یک شرایط مناسب رقابتی حداقل باید تعرفه شکر سفید به 45 درصد افزایش یابد.»

افزایش تعرفه شکر سفید به 45 درصد
اشرف متذکر شد: «کاهش تعرفه شکر به صفر طی سال های 85 تا 86 حجم عظیمی از واردات را روانه کشور کرد و تولیدکنندگان را در شرایطی نابرابر برای رقابت قرار داد.»

به گفته او از اواخر سال 86 تعرفه شکر سفید 16 درصد به علاوه چهاردرصد و شکر خام چهار درصد به علاوه شش درصد تعیین شد اما این تعرفه نیز شرایط را برای حمایت از تولید داخل بهبود نبخشید.»

اشرف اضافه کرد: «تنها در صورتی که تعرفه شکر سفید به حداقل 45 درصد و شکر خام به 30 درصد افزایش یابد، امکان رقابت وجود خواهد داشت.»

او توضیح داد: «کشور ایران جزء معدود کشورهایی است که با وجود داشتن امکان تولید مناسب دارای کمترین عوارض گمرکی است.»

156 درصد، بالاترین تعرفه شکر
هم اکنون بالاترین تعرفه شکر خام به تایوان (156 درصد) و پس از آن به پاناما (152 درصد) تعلق دارد و ترکیه که از نظر تولید مشابه ایران است، با تعرفه 5/136 درصدی مقام سوم از نظر تعرفه شکر را داراست.

بیشتر کشورهای تولیدکننده شکر، کشورهای در حال توسعه هستند و هزینه تولید شکر در این کشورها نسبتاً کمتر از کشورهای با درآمد بالاست. نکته حائز اهمیت این است که این کشورهای در حال توسعه، شکر صادر و به طور مستقیم در بازار جهانی شکر با هم رقابت می کنند در مقابل کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا، کانادا، ژاپن و اتحادیه اروپا به شدت برای شکر یارانه می پردازند.
رئیس سندیکای قند و شکر ایران همچنین گفت: «به دلیل عدم کشش بازار، تولیدات داخل وارد بازار نشده و کل تولیدات در انبارها دپو شده است.»

او ادامه داد: «قیمتی که اکنون اعلام می شود، قیمت تمام شده کارخانجات است و قیمت مصرف کننده شکر داخلی مشخص نشده چرا که تولیدات داخل مصرف کننده ای ندارد.»

همچنین ابوطالبی دبیر هماهنگی خانه کارگر جنوب کشور با اشاره به بحث واردات شکر اذعان کرد: «درحالی که قیمت شکر تولید شده از سوی واحد هفت تپه 700 تومان است، شکرهای وارداتی به قیمت 500 تومان به فروش می رسد و در این شرایط کاملاً واضح است که محصول نیشکر هفت تپه قدرت رقابت با این وضعیت را ندارد.»

به اعتقاد او قرار بود برای رفع مشکل واردات شکر و تامین تمام نیاز این محصول در داخل با راه اندازی واحدهایی مانند شرکت های نیشکر هفت تپه و شوشتر، شرکت های کشت و صنعت کارون و شوشتر و امام خمینی جلوی واردات شکر را بگیرند اما اینگونه نشد و هنوز اشخاص و سازمان ها به واردات شکر می پردازند. در حال حاضر حدود 19 درصد از تولید جهانی شکر به برزیل اختصاص دارد. برزیل دارای کمترین هزینه تولید شکر بوده و در واقع جزء معدود کشورهایی است که شکر را بدون پرداخت یارانه صادر می کنند. اتحادیه اروپا دومین تولیدکننده شکر است و 14 درصد تولید جهانی شکر را داراست و توانسته با پرداخت یارانه های صادراتی، 9 درصد صادرات جهانی شکر را به خود اختصاص دهد.

ایران با تولید حدود 3/1 میلیون تن شکر در سال 86 جایگاه بیست و یکم را در تولید شکر جهان داشت که امسال با کاهش تولید به 430 هزار تن رتبه ایران نیز تنزل خواهد یافت.

به عقیده کارشناسان واردات بی رویه شکر مهم ترین عامل تهدید کننده تولید داخلی است.

در شرایطی که مصرف سالانه شکر در ایران حدود سه میلیون تن است و تولید داخلی در سال 85 حدود دو میلیون و 257 هزار تن بوده، واردات 5/2 میلیون تنی شکر خارجی باعث شد تولیدکنندگان چغندر قند و کارخانه های داخلی شکر انگیزه خود را برای تولید در سال 86 از دست بدهند و تولید شکر در این سال به یک میلیون تن رسید با این حال باز هم یک میلیون و 300 هزار تن شکر وارد شد.

در سال 87 نیز میزان تولید شکر کاهش یافته و پیش بینی می شود تولید به 430 هزار تن محدود شود. همین عامل در کنار قیمت گذاری نامناسب و کاهش یارانه های خرید دولتی عدم تعادل را کاهش داده و تامین نیاز داخلی بیشتر به واردات وابسته شود.