ایران دیپلماسی :
مطبوعات عربستان سعودی گزارش دادند که این کشور از ادعای مالکیت امارات بر ‏جزاير ابوموسى، تنب‌‏بزرگ و تنب‌‏کوچک که جزئى از خاک ايران به‌‏شمار مى‌‏رود، دفاع کرده و از ایران خواسته است تا براى حل بحران مربوط به جزاير پاسخ دهد.
همان طور که پیش بینی می شد نمایندگان کشورهای عرب در صد و سی امین نشست اتحادیه عرب جملگی بر سر ادعای طرح شده از سوی امارات اتفاق نظر دارند و تلاش می کنند تا با اعمال فشار به ایران، دیپلماسی سکوت ما را که بر پایه حق مداری در مساله جزایر استوار است پایان دهند.
ادعاى مالکيت امارات متحده عربى بر جزاير سه گانه ايرانى در حالى باز مطرح مى‌‏شود که ایران قویا معتقد است بر اساس اسناد حقوقى و قانونى منطقه‌‏اى و بين‌‏المللى، ‏جزاير فوق جزئى از خاک جمهورى اسلامى به‌‏ شمار مى‌‏رود. دولت ایران پیشتر ادعای مطرح شده را نوعی سوءتفاهم تلقی کرده و همواره بر باطل بودن آن اذعان داشته است ولیکن طرف عربی بعد از مانور رسانه ای فراوان سعی می کند با ایجاد اجماعی منطقه ای و سپس بین المللی ایران را در تنگنا قرار داده و با بهره گیری از گفتمان غربی که بر تهدید خواندن ایران برای منطقه و جهان تاکید دارد، هر چه بیشتر ما را منزوی ساخته و غیرمنطقی و غیر قابل گفتگو بنامد.
معضل ادعای جزایر سه گانه به هیچ وجه شباهت به پرونده هسته ای ندارد که بتوان با بسیج کشورهای صاحب قدرت و نیز جداسازی ایران از همسایگان و متحدانش آن را به نتیجه ای دلخواه رساند.
جدیت این موضوع کار را تا به جایی رسانده که دیگر سوءتفاهمی در میان نیست چرا که “عبدالعزيز قطان” نماينده عربستان در مراسم گشايش صد و سى‌امين نشست اتحاديه عرب در سطح نمايندگان دائم اين اتحاديه در قاهره، جزاير سه گانه را “اشغال شده” از سوى ايران دانسته و بر حق امارات براى بازگرداندن آن به اين کشور اصرار کرده است!
نماينده عربستان همچنين مخالفت رياض را با تاسيس دفاتر دولتی ایران در جزيره ابوموسى اعلام کرده و آن را نوعی تحکيم اشغالگرى نامیده است.

به نظر نمی رسد بکارگیری چنین واژه ها و عباراتی گویای ادبیاتی سوءتفاهم برانگیز باشد؛ چه ایران می تواند بر مبنای اسناد حقوقی و تاریخی نسبت به این دست گفتارها اقدام حقوقی کرده و از طرف عربستانی اعاده حیثیت کند. اطلاق اشغالگری به کشوری که در مناطق عرب نشین خود اقدام به گشایش دفتر دولتی و یا هر دفتر دیگری کرده، دخالت در امور داخلی محسوب می شود. صرف نظر از جزایر، ایران دارای مناطق عرب نشین دیگری نیز هست که بسته به شرایط قادر به تصمیم گیری های داخلی در مورد آنهاست؛ همانطور که در نواحی ترکمن نشین و کردنشین و بلوچ و ترک و… در خاک خود واجد چنین اختیاراتی است.
گویا اعراب در تلاش اند تا ایران را که از حضور در دادگاه های بین المللی به خاطر بحث بر سر مالکیت جزایر سرباز می زند – چون ادعایی درخصوص آن را به رسمیت نمی شناسد – به هر شکل وارد جدلی کنند که سوی دیگرش کشورهای غربی و حامیان اعراب خواهند بود.
قطان ابراز اميدوارى کرده است، ايران به تلاش‌هاى امارات براى “حل مسئله” جزاير سه گانه از طريق گفتگو يا داورى در دادگاه بين‌المللى براى حل اختلافات تن دهد و به منطق حق و عدالت رو آورد و صفحه‌ جديدى را در روابط با کشورهاى همسايه بر اساس اقدام مشترک و خوددارى از مداخله در امور داخلى يکديگر بگشايد!
ایران تاکنون به درستی از دامن زدن به این بحران ذاتا نامشروع خودداری کرده است. اما جا دارد مسئولان دیپلماسی کشور به همراهی رسانه ها دفاعی قطعی از حق ایران به عمل آورد و در صورت لزوم سفرای کشورهایی را که ایران را اشغالگر و متجاوز می خوانند فرا بخواند و جلوی فتنه ای را که دشمنان خارجی ایران نیز بدان امید بسته اند بگیرد.
جمهورى اسلامى ايران البته همچنان به دلیل ملاحظات سیاسی و شرایط خود و منطقه چنین ادعاهایی را در حد سوءتفاهم خوانده و آن را در چارچوب يادداشت تفاهم 1971 و بر اساس گفتگوى دو جانبه قابل حل می داند.
آنچه مبرهن است اینکه کشورهای عربی از گرفتاری های کنونی ایران در قبال آمریکا و اروپا در مورد موضوعاتی چون انرژی هسته ای، حمایت از گروه های مقاوم فلسطینی، نقش آفرینی در آینده عراق و… به خوبی آگاه اند و فرصت حال حاضر را بهترین زمان برای ماهی گیری از آب گل آلود می دانند.
نیاز به متحدان بین المللی و منطقه ای و همچنین قدرت چانه زنی ایران در چنین موقعیت هایی بیش از هر زمان خود را نشان می دهد. به هر شکل دستگاه دیپلماسی کشور باید از تمام داشته ها و ابزارش برای نمایش قدرت و تسلط خود بر مرزها و تاثیرگذاری بر دولت های منطقه بهره بگیرد و ادعای طرح شده را به گونه ای غیر از حضور در دادگاه بین المللی پاسخ گوید. شاید بکارگیری ادبیات توهین آمیزی هم که از الفاظ اشغالگری و تجاوزگری درباره ایران استفاده کرده، دامی عربی برای کشاندن ایران به همین مسیر باشد.