فرارو: ايده يي که شما و دوستان تان در سراسر جهان پيگيري مي کنيد، ايده بزرگي است که براي در ميان گذاشتن پيشرفت ها يا موانع تحقق آن نيازمند تريبوني فراگير هستيد. يکي از اين تريبون ها مي تواند يک شبکه ماهواره يي باشد. آيا به اين ايده فکر کرده ايد يا برنامه يي براي احداث آن داريد؟

حتي من طرح شبکه ماهواره يي را تهيه کردم.

– پس چرا اجرايي نشده است؟

چون ميليون ها دلار پول نياز دارد تا راه بيفتد. گرچه من معتقدم اگر راه بيفتد پس از دو سه سال مي تواند خودکفا شود. ما در زمينه مادي مشکلاتي داريم.

– آيا براي حل اين مشکل برنامه يي داريد؟

من نمي خواهم از هر راهي اين امکانات را به دست بياورم. راه هاي مشروعي وجود دارد که مي کوشيم از اين راه ها امکانات مالي را تقويت کنيم.

– مگر راه نامشروع هم وجود دارد؟

البته که راه هاي ديگري هم وجود دارد که من به هيچ وجه دنبال آن نمي روم.

– مي شود اسم ببريد؟

نه اينکه منت قدرت هايي را داشته باشم که بخواهند کمک کنند و بعد توقعاتي داشته باشند. يا راه هايي که خداي نکرده شفاف نباشد. به همين دليل ما داريم آرام آرام پيش مي رويم. البته کساني که اعلام آمادگي کرده اند براي کمک به مرکز گفت وگوي تمدن ها انسان هاي شايسته و شريفي هستند که حتماً امکانات مطلوب و مشروعي هم دارند. به همين دليل است که ما کند و گام به گام پيش مي رويم و اميدوارم در آينده با امکانات بيشتري حرکت کنيم.

– غير از برگزاري همايش آيا ايده هاي عملي ديگري براي پيشبرد برنامه هايتان داريد؟

قطعاً امکاناتي که ما به دنبال آن هستيم محدود به رسانه نمي شود، چون ايجاد مراکز تربيتي و آموزشي هم در دستور کار ما قرار دارد. با اين حال ما به دنبال امکانات براي امر تبليغي و اطلاع رساني که به قول شما يکي از امورش شبکه ماهواره يي و ساير امور اطلاع رساني است هستيم. البته سايت ما که در ايران و ژنو مشترک است، فعال است. همان طور که گفتم ما امکاناتمان محدود است و نمي خواهيم امکاناتمان را به هر طريقي به دست بياوريم. ولي به ياري خداوند اندک اندک امکانات بيشتري به دست مي آوريم.

– برخي معتقدند با توجه به ميزان پيشرفت در کشورهاي غربي و عقب ماندگي در کشور هاي خاورميانه امکان تفاوت گفت وگوي برابر بين تمدن ها امکانپذير نيست. واقعاً اين طور است؟

ببينيد هميشه گفت وگوي تمدن ها با مذاکرات سياسي اشتباه مي شود، اين دوچيز متفاوت از هم است. مفصل دراين باره توضيح داده ام.

– يک بار ديگر بفرماييد تفاوت اين دو چيست؟

مذاکرات سياسي يک عالم ديگر است و محور آن سياستمداران هستند. در گفت وگوي تمدن ها بيشتر نمايندگان فرهنگ ها و تمدن ها هستند که با هم گفت وگو مي کنند.

– اين نمايندگان چگونه مشخص مي شوند؟

اينها مشخص هستند مانند هنرمندان، روشنفکران و صاحبان انديشه هستند.

– آيا نتيجه اين گفت وگوها نبايد بر سپهر سياست اثرگذار باشد؟

البته که نتيجه گفت وگوي تمدن ها مي تواند اثر سياسي داشته باشد. مي تواند افکار عمومي را روشن کند، ذهن ها را به هم نزديک کند و سوءتفاهمات را از بين ببرد.

– آيا اين گفت وگوها مي تواند بر سرنوشت مردم خاورميانه هم تاثير بگذارد؟

مساله خاورميانه و بحران هاي ديگري که در دنيا وجود دارد، ريشه هايش مشخص است. ريشه بي عدالتي، اشغال و تحميل مشخص است و زماني که مايوس مي شوند از اينکه به حقشان برسند روش هاي خشونت آميز به کار مي برند، متاسفانه اگرچه در خاورميانه سخن از صلح مي شود ولي چون عدالت در امر صلح وجود ندارد و طرح هايي که داده اند عادلانه نيست از جمله حقوق ملت فلسطين را در نظر نگرفته اند هيچ وقت اين مذاکرات به نتيجه نرسيده است.

– چه بايد کرد تا اين مذاکرات به ثمر بنشيند؟

الان اگر مي خواهند اين مذاکرات به ثمر بنشيند عنصر عدالت را به مذاکرات وارد کنند و به نظرم تا حقوق ملت فلسطين را به رسميت نشناسند، بحران هاي خاورميانه و ديگر بحران ها رفع نخواهد شد. ما هم خواستار يک صلح عادلانه هستيم.

– تلاش شما در مقوله گفت وگوي تمدن ها چگونه مي تواند بر رفع بحرا ن هاي خاورميانه اثر بگذارد؟

گفت وگوي تمدن ها مستقيماً وارد اين مسائل نمي شود و به مسائل ريشه يي تر مي پردازد، مثلاً اگر در جهان خشونت وجود دارد، ريشه هايش چيست؟ يا اگر مشکلي در دنيا هست آيا به اين خاطر نيست که سياست بين الملل اخلاقي نيست اينها بحث هاي تئوريک است که برنامه هاي عملي هم دارد، منتها نمي شود انتظار داشت به زودي نتايج عملي آن را به وضوح ديد. اميدواريم در آينده آثار عملي گفت وگوي تمدن ها را ببينيم.