خُسن آقا: این مادر به خطاها دست مائو را از پشت بسته اند!
آفتاب: در حالی که طی روزهای گذشته مهم ترین اخبار حوزه آموزش علمی کشور همچنان معطوف به ماجرای کشدار کنکور ۸۷ و سهمیه بندی های مختلف بود، آخرین اظهار نظرهای رئیس دانشگاه تهران، درباره تدارک تهیه لباس فرم برای دانشجویان و پاسخگویی او به شبهات امنیتی اخیر این دانشگاه، مهم ترین اخبار دانشگاه در روزهای اخیر بود.

در حالی که طی روزهای گذشته مهم ترین اخبار حوزه آموزش علمی کشور همچنان معطوف به ماجرای کشدار کنکور ۸۷ و سهمیه بندی های مختلف بود، آخرین اظهار نظرهای رئیس دانشگاه تهران، درباره تدارک تهیه لباس فرم برای دانشجویان و پاسخگویی او به شبهات امنیتی اخیر این دانشگاه، مهم ترین اخبار دانشگاه در روزهای اخیر بود.
فرهاد رهبر که چهارشنبه گذشته در نشست پرسش و پاسخ با دانشجویان در تالار فردوسی دانشگاه تهران سخن می گفت از آمادگی دانشگاه برای به کارگیری لباس فرم برای دانشجویان خبر داد. رئیس دانشگاه تهران در پاسخ به دانشجویانی که نسبت به برخی پوشش های دانشجویی اعتراض داشتند، از دانشجویان خواست «راجع به این مساله فکر کنند که آیا دانشگاه می تواند یک لباس فرم داشته باشد که حداقل سر و لباس و وضع ظاهری دانشگاه را سر و سامان دهیم.» به گزارش مهر، فرهاد رهبر در واکنش به انتقاد دانشجویانی که نسبت به نوع پوشش برخی دانشجویان به خصوص برخی دانشجویان رشته های هنری انتقاد داشتند، گفت؛ «دانشجویان نظرات خود درباره لباس فرم دانشجویی را از طریق ای میل اعلام کنند و اگر تعداد قابل توجهی از دانشجویان این راهنمایی را داشته باشند که می توانیم در دانشگاه تهران لباس فرم داشته باشیم، قاعدتاً مسوولان نیز تصمیم گیری می کنند.» وی افزود؛ «این دغدغه شما را تحسین می کنم که به محیط پیرامونی خود حساس هستید. باید به یکدیگر در فضای دانشگاه تذکر دهیم که شأن دانشجویی را رعایت کنیم. خیلی از دانشجویان در ملاقات های حضوری این پیشنهاد را داده اند که دانشجویان دانشگاه تهران لباس فرم داشته باشند، لباس فرم به این معنی که شکل و شمایلی مشخص باشد که همه آن قاعده را رعایت کنند.» رئیس دانشگاه تهران سپس اضافه کرد؛ «دانشگاه باید به دانشجوی خود شخصیت دهد. در محیط دانشگاه باید به یکدیگر تذکر دهیم و با تذکر به همدیگر می توانیم این محیط را گسترش دهیم. اگر بخواهیم در دانشگاه تحولی صورت گیرد باید خودمان کمک کنیم. خودمان باید به خودمان و به محیط دانشگاه مان احترام بگذاریم. گلایه هایی که در مورد پوشش دانشجویی مطرح است را خود دانشجویان مطرح می کنند، بنابراین دانشجویان کمک کنند تا وضعیت را بهبود ببخشیم.»
پیش از فرهاد رهبر رئیس دانشکده هنرهای زیبا هم در پاسخ به این انتقادات با تاکید بر اینکه «هیبت دانشجویان هنری چندان هم متفاوت با دیگران نیست» ضمن پذیرش نسبی برخی انتقادات گفت؛ «دانشگاه پذیرفته که پوشش ظاهری دانشجویان هنری می تواند تعدیل شود ولی تفاوت های عمده یی میان این دانشجویان و سایرین وجود ندارد.» سیدمحسن حبیبی سپس در توجیه وضعیت دانشکده تحت مدیریت خود با بیان اینکه «شخصاً به عنوان رئیس این مدرسه (پردیس هنرهای زیبا) تفاوت های عمده یی نمی بینم اما به همان اندازه یی که لباس های متناسب در مدرسه من وجود دارد به همان اندازه هم نامناسب وجود دارد»، افزود؛ «دانشکده هنرهای زیبا از طیف کاملاً علمی تا طیف کاملاً هنری را شامل می شود و نحوه برخورد دانشجویان مان بازتر است و همین برخورد بازترشان باعث شده که احساس کنیم دانشجویان هنری کمی متفاوت هستند.» وی ادامه داد؛ «این ظاهر متفاوت فقط مختص هنرهای زیبا نیست. اگر برخی هیبت ها از بیرون دانشگاه به داخل دانشگاه رسوخ کرده است نشان می دهد جای کار فرهنگی وجود دارد که ببینیم دانشجویان ما چرا خود را به برخی هیبت ها می آرایند.» حبیبی با تاکید مجدد بر اینکه هیبت دانشجویان هنری چندان هم متفاوت با دیگران نیست، گفت؛ «شاید این تفاوت ها از این جهات به چشم آمده که به عنوان مثال دانشجویان موسیقی به دلیل کمبود فضای فیزیکی دانشکده مجبورند در چمن بنشینند و تار تمرین کنند و… به دلیل اینکه دانشکده هنرهای زیبا با کمبود فضای فیزیکی مواجه است دانشجویانمان در صحن کل دانشکده پراکنده هستند.»
رئیس دانشگاه تهران در ادامه این نشست در پاسخ به برخی شبهات امنیتی در موضوع نصب گیت های الکترونیکی در این دانشگاه، با دفاع از اقدام دانشگاه تاکید کرد؛ «اگر قرار باشد غیردانشجویی برای جنجال و برهم زدن نظم در دانشگاه حضور یابد قطعاً اولین کسی هستم که نه با گیت بلکه با تمام ابزار مقابلش خواهد ایستاد.» فرهاد رهبر درباره فلسفه استفاده از گیت های کارتخوان که در مبادی ورودی پردیس مرکزی دانشگاه تهران نصب شده اند، پاسخ داد؛ «امکانات دانشگاه اعم از فضایی که دانشجویان در آن حرکت می کنند و سایر امکانات فیزیکی و تجهیزاتی دانشگاه مناسب تر است که در اختیار دانشجویان دانشگاه تهران باشد تا اینکه بخواهد مورد استفاده سایرینی قرار گیرد که دانشجوی دانشگاه تهران نیستند.» وی با بیان اینکه «ظرفیت های دانشگاه تهران محدود است و دانشجویان گلایه مند هستند»، گفت؛ «اما در همین کوی دانشگاه بخش قابل توجهی از ظرفیت ها را دانشجویان غیرمجازی اشغال کرده اند که از همه دانشگاه های تهران اعم از دولتی و آزاد در آن حضور دارند. حدود یک هزار و ۲۰۰ دانشجوی غیرمجاز در کوی دانشگاه ساکن هستند اما در همین کوی دانشگاه از نظر فضای سلف سرویس، اتاق ها، ورزشگاه ها و… در مضیقه هستیم.» فرهاد رهبر سپس با اشاره به وضعیت مشابه دانشگاه های خارجی در استفاده از گیت های کارتخوان گفت؛ «در همه دانشگاه های معتبر دنیا دانشجویان وقتی می خواهند از محلی مانند کلاس ها، سایت های رایانه، آزمایشگاه ها و… که امکانات دانشگاهی وجود دارد با کارت دانشجویی عبور می کنند اما چون امکانات دانشگاه تهران محدود بوده مجبور شده اند کارتخوان های الکترونیکی را نه در محل آزمایشگاه ها و… بلکه از چهار در ورودی دانشگاه نصب کنند.» رئیس دانشگاه تهران سپس در پاسخگویی به شائبه امنیتی بودن اقدام دانشگاه در نصب گیت ها، با بیان اینکه «برخی می خواهند از نکته یی سوء استفاده کنند»، گفت؛ «برخی القا می کنند که گیت های کارتخوان جلوی درهای دانشگاه تهران امنیتی است و دلیلش هم این است که رئیس دانشگاهی که اخیراً آمده یک زمانی در سرویس اطلاعاتی کشور خدمت کرده و ایده های امنیتی دارد. به شما دانشجویان می گویم که چهار سال معاون وزیر اطلاعات در حوزه اطلاعات اقتصادی بودم یعنی همان جایی که با قاچاقچیان، مفسدان اقتصادی، مافیای اقتصادی و کسانی که خون ملت را می مکند مقابله می کردیم.» فرهاد رهبر با افتخار به دوران مسوولیت در وزارت اطلاعات اشاره کرد و ادامه داد؛ «در آن دوره مورد تهدید فراوانی قرار گرفتم و یاد گرفتم از خود و اطرافیانم چگونه دفاع کنم. این سابقه ام است و هیچ ابایی از آن ندارم اما عده یی می خواهند از سابقه امنیتی بنده سوءاستفاده کنند تا بگویند که این گیت ها امنیتی است. تاکید می کنم که این گیت ها هیچ خاصیت امنیتی نمی تواند برای ما داشته باشد زیرا طرف خطاب ما ۳۰ هزار دانشجو هستند که ۳۰ هزار سوژه امنیتی نیستند و اصلاً اگر بخواهم دانشجو را سوژه امنیتی فرض کنم پس اصلاً نباید به دانشگاه بیایم.» رئیس دانشگاه تهران خاطرنشان کرد؛ «اگر کسانی نگرانند که از گیت های کارتخوان استفاده امنیتی شود، مطمئنم که تعداد این افراد از تعداد انگشتان دست هم فزونی نمی کند. یقین دارم در دانشگاه تهران حتی یک نفر هم به عنوان دانشجوی دانشگاه تهران وجود ندارد که من بتوانم او را یک سوژه امنیتی فرض کنم و برای یک یا دو سوژه امنیتی اصلاً این تجهیزات لزومی ندارد و کاربردی هم ندارد.»