فرارو: روزنامه آمریکایی لس آنجلس تایمز در تازه ترین شماره خود به گزارش اخیر مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد پرونده هسته ای ایران پرداخته است. این گزارش مانند اغلب گزارش های رسانه های غربی با لحنی یکسویه به بررسی این موضوع پرداخته و با وجود تاکید مقامات جمهوری اسلامی بر اهداف صلح آمیز برنامه هسته ای، تلاش می کند این باور را در ذهن خوانندگان خود القا کند که تهران به دنبال تولید تسلیحات کشتار جمعی است!

آنچه درپی می آید متن گزارش لس آنجلس تایمز است:

به ادعای رییس سازمان دیده بان هسته ای جهان، تلاش های پنج ساله بین المللی و آمریكا برای مهار برنامه هسته ای ایران ناموفق بوده و تهران در حركت به سوی دستیابی به ابزار توسعه سلاح های تخریب جمعی نزدیك تر می شود.

محمد البرادعی، مدیر كل آژانس بین المللی انرژی هسته ای مدعی شد: “ما در حقیقت حتی یك اینچ به سوی حل مسائل پیش نرفته ایم. فكر می كنم تا كنون این سیاست ناموفق بوده است.”

دیپلمات 66 ساله مصری و برنده جایز صلح نوبل در سال 2005 همچنین از رهبران جهان خواست تا به جای معطوف كردن تمامی توجهات به نگرانی های امنیتی محدود مانند تسلیحات هسته ای، به نگرانی های وسیع تر در مورد امنیت، فقر و بی عدالتی بپردازند.

وی این هفته در مصاحبه كم نظیر و انحصاری كه با روزنامه لس آنجلس تایمز در مقر آژانس در وین به عمل آورد گفت “در حال حاضر، بیشتر وبیشتر در باره فقر، ویروس ایدز و مسائل دیگر صحبت می كنم.” مسئله هسته ای جزیی از قضیه است.”

با این وجود، انرژی هسته ای به عنوان مركز توجه آژانس وابسته به سازمان ملل باقی می ماند و البرادعی گفت كه در مورد یك راه حل نهایی به رهبری آمریكا بین تهران و غرب خوش بین است.

او گفت باراك اوباما رییس جمهور منتخب آمریكا پس از اعلام پیشنهاد لغو كلیه سلاح های هسته ای در سكوی انتخاباتی حزب دمكرات، و حمایت از انجام گفت و گوهای دیپلماتیك با رقیبان، وی را “بسیار امیدوار” ساخته است.

البرادعی گفت “وی (اوباما) آماده است با مخالفان خود و اگر دوست دارید بگویید با دشمنان خود از جمله با ایران و همچنین با كره شمالی) صحبت كند.” وی افزود كه دولت بوش نسبت به انجام چنین كاری بی میل بود. “ادامه دادن به كوبیدن بر روی میز وگفتن این كه ُنمی خواهم با شما صحبت كنمُ و رفتار كردن به روشی مستكبرانهُ مسائل را مبالغه آمیز می كند.”

البرادعی در طول 11 سال ریاست آژانس، متناوبا با دولت بوش درگیری داشته است. دولت بوش در سال 2005 سعی كرد وی را از دور سوم ریاست آژانس محروم كند. این اقدام به خاطر مناقشات شدید وی با واشنگتن بر سر اصرار آمریكا به این كه عراق برنامه هسته ای دارد، بود. عدم وجود چنین برنامه ای او را تبرئه كرد و جایزه صلح نوبل را برای او و آژانس وی به ارمغان آورد.

با این وجود، برخی از دیپلمات های غربی آژانس وی را متهم می كنند كه به اندازه كافی در مورد جاه طلبی های هسته ای كشورهایی مانند ایران، سوریه و كره شمالی شدت عمل ندارد.

دیگران از او انتقاد می كنند كه با ارائه نصایح دیپلماتیك ناخوشایند به غرب و اظهار نظرهای سیاسی در عوض تمركز بر فعالیت های اصلی آژانس یعنی نظارت و بازرسی از برنامه های هسته ای كشورهای عضو و گزارش دادن به شورای حكام آژانس ، از مسیر اختیارات خود منحرف می شود.

كارشناسان می گویند او كه با انتقاد از سوی ایران و متحدان آمریكا مانند اسراییل روبرو است، خود را دچار مخمصه كرده است.

مارك فیتزپتریك ، كارشناس كنترل تسلیحاتی در مؤسسه بین المللی برای مطالعات راهبردی مستقر در لندن گفت “وی از دیدگاه غرب؛ در مورد بی گناه دانستن ایران و دادن گزارش هایی كه گاهی اوقات سرپیچی ها و عدم همكاری ایران را كم اهمیت جلوه داده ، عجله به خرج داده است.”

وی افزود “وقتی كارش را خوب انجام می دهد زمانی است كه رییس آژانسی متشكل از كارشناسان فنی است. وقتی كارش ضعیف است كه از ملزومات فنی كارش پا را فراتر گذاشته و رنگ و بوی سیاسی بیشتری به خود می گیرد. از وی به خاطر تلاش برای ایفای نقش میانجی ، انتقاد به عمل آمده است.”

وی كه فارغ التحصیل رشنه حقوق از دانشگاه نیویورك و استاد این دانشگاه در دهه های 1970 و 1980 می باشد ، به دقت مباحثات سیاست خارجی آمریكا را دنبال می كند. او با نقل از اظهار نظرهایی كه اخیرا در روزنامه های آمریكایی به عمل آمده، می گوید كه امیدوار است كسانی كه از تعامل با ایران و دیگر كشورهایی كه به اصطلاح قانون شكن های هسته ای هستند مانند سوریه و كره شمالی ، بر كسانی كه از مهار و انزوا صحبت می كنند پیشی بگیرند.

ایران یكی از معماهای اصلی سیاست خارجی دولت آینده اوباما می باشد. تهران نه تنها از متوقف كردن تولید اورانیوم غنی شده، قابل استفاده برای ساخت بمب هسته ای و همچنین برای سوخت نیروگاه هسته ای ، خودداری كرده، بلكه همچنین پیوسته از پرسش های مربوط به شواهدی كه حاكی از اشتغال به یك برنامه تسلیحاتی سری تا حداقل سال 2003 سر باز زده است.

البرادعی گفت با نگاه به گذشته، تحریم ها احتمالا به “سخت تر شدن موضع ایران” منجر شده است. بسیاری از ایرانیانی كه حتی رژیم را دوست ندارند، به دور رژیم جمع شده اند زیرا احساس می كنند كه كشور تحت محاصره است.”

وی گفت یك امید به راه حل دیپلماتیك این است كه ایالات متحده و ایران با هم بنشینند و گفت و گو را نه تنها در باره فنآوری هسته ای بلكه در مورد گله هایی كه از دهه 1950 به این طرف ادامه دارد، آغاز كنند. در آن زمان ایالات متحده به سرنگونی یك دولت مردم سالار (در ایران) كمك كرد تا به امروز كه نمایندگان ایران و آمریكا در چندین صحنه نبرد در خاورمیانه با هم رقابت دارند.

البرادعی از یك “معامله بزرگ” بین غرب و ایران جانبداری كرد كه بر اساس آن نقش تهران در منطقه به رسمیت شناخته شود و به آن “قدرت، حیثیت، و نفوذی” را كه مشتاق آن است داده شود.

البرادعی به عنوان یك مصری كه بیشتر دوران خدمت خود را به عنوان رییس آژانس هسته ای دست به گریبان جاه طلبی های هسته ای ایران، عراق، سوریه و لیبی بوده است ، گفت كه درك منحصر به فردی از “روان شناسی” اهالی خاورمیانه دارد.

وی افزود “می توانم به زبان خود آنها با آنها ارتباط برقرار كنم. برخی از داستان های آنها را مانند فرضیه های توطئه، احساس قربانی بودن” درك می كنم.

او استدلال برخی از تحلیلگران آمریكایی را رد كرد كه می گویند ایران به عنوان یك كشور معتقد به منجی باوری مصمم است تسلیحات هسته ای به دست آورد تا جنگی علیه دشمن اصلی خود اسراییل به راه اندازد.

البرادعی گفت “وقتی به ایران می روم می بینم كه همه رنگی در ایران وجود دارد، از سکولار گرفته تا متعصب های مذهبی. بنابراین ایران با هیچ كشور دیگری فرق ندارد، منظورم این است كه آنها به بقیه جهان متصل هستند”

وی معتقد است كه بهترین مسیر برای اجتناب ورزیدن از اشاعه تسلیحات هسته ای ایجاد اعتماد بین المللی است.

به گفته البرادعی “سیستم نباید بر اساس این باشد كه ُمن از نظر نظامی قوی هستمُ بلكه سیستم باید بر این اساس باشد كه ُچه كمكی به تمدن جهان می كنم؟ُ ”