دویچه وله: اسرائیلی‌ها می‌گویند با نگرانی شاهد آن‌اند که ایران به‌طور موفقیت‌آمیز بر روی راکت حامل کلاهک هسته‌ای کار می‌کند. به‌نظر آنان، اگر ایالات متحده‌ی آمریکا و اروپا نمی‌تواند کاری کند، آنها خود به تنهایی به حل مسئله اقدام خواهند کرد.

پایگاه خبری “اشپیگل آن‌لاین” در مقاله‌ای نوشته است، اسرائیلی‌ها تمجید اروپایی‌ها از محمد البرادعی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را نمی‌توانند درک کنند. نه سه سال پیش، که آکادمی استکهلم به وی جایزه‌ی صلح نوبل اعطا کرد و نه حالا، که علناً پیشنهاد “معامله” میان غرب و ایران داده است. زيو بويم، وزير مسکن اسرائيل در نامه‌ای به اهود اولمرت، نخست‌وزیر اسرائیل نوشته است، «البرادعی جاسوس ایران در سازمان ملل متحد است.» به نوشته‌ی اشپیگل آنلاین، این سخن وزیر مسکن اسرائیل، حرف دل بسیاری از هموطن‌های اوست.

در ادامه‌ی این مقاله آمده است، در واقع البرادعی در گفتار و کردار خود همان چیزهایی را به نمایش می‌گذارد که اسرائیل در ارتباط با مسئله‌ی ایران، غرب را بدان‌ها متهم می‌کند: «بی‌خیالی، خوش‌باوری و اعتقادی تزلزل‌‌ناپذیر به راه‌کار دیپلماتیک.» در اسرائیل به‌طور فزاینده، این فکر تقویت می‌شود که این کشور باید به تنهایی علیه برنامه‌ی اتمی ایران اقدام کند.

کریستف شولت، نویسنده مقاله‌ی اشپیگل آنلاین می‌گوید، جامعه جهانی سیاست تحریم علیه ایران در پیش گرفته است، اما اسرائیلی‌ها نمی‌توانند درک کنند که چرا شرکت‌های اروپایی هم‌چنان به تجارت با ایران مشغول‌اند. حتی اگر تحریم‌های شورای امنیت شامل بخش کوچکی از تجارت با ایران است، چرا کشورهای اروپایی خود راساً به تحریم‌ بیشتر ایران اقدام نمی‌کنند؟

ناتانیاهو، برنده‌ی انتخابات آتی اسرائیل

انتقادها متوجه آلمان نیز هست. آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در سفرش به اسرائیل در آغاز سال جاری در کنست، پارلمان آن کشور آن کشور گفت: «امنیت اسرائیل چون‌وچرا برنمی‌دارد.» اما مدت‌هاست که سخن او از نظر اسرائیلی‌ها وعده‌ای توخالی است. یک عضو کابینه اسرائیل می‌گوید، «من از صدراعظم آلمان سرخورده شده‌ام» و این نظر خود را تاییدشده می‌پندارد که «اسرائیل باید به تنهایی مسئله‌ی ایران را حل کند.»

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: تظاهرات ضد اسرائیلی در تهران در ادامه‌ی مقاله‌ی اشپیگل آن‌لاین آمده است، بسیاری از نشانه‌ها در تایید آن است که کشاکش میان اسرائیل و ایران در سال ۲۰۰۹ بالا خواهد گرفت. جورج بوش، رئیس‌جمهور آمریکا به زودی پست خود را ترک خواهد کرد. او کسی بود که اسرائیلی‌ها می‌توانستند روی او اعتماد کنند که اجازه‌ دهد در صورت لزوم به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله شود. اما باراک اوباما، جانشین او در ریاست جمهوری آمریکا، یکشنبه‌ی گذشته از آمادگی خود برای گفت‌وگوی مستقیم با تهران خبر داد.

بواز بیسموت، مفسر اسرائيلی این امر را “یک اشتباه” می‌داند. به اعتقاد او، ایالات متحده‌ی آمریکا بار مهمی از دوش حکومت شیعی در ایران برداشته است: نخست، رژیم سنی طالبان و مورد نفرت ایران و سپس در عراق صدام حسین را از میان برداشت، حال می‌خواهد با مذاکره‌ی مستقیم، به تهران پاداش دهد.

کریستف شولت در مقاله‌ی خود نوشته است، در ارتباط با مسئله‌ی ایران در حالی که در باراک اوباما مایل است شانس دیگری به دیپلماسی بدهد، در اسرائیل پیش‌بینی‌ها درباره‌ی نتایج انتخابات آتی نشان از آن دارد که منطقه در آستانه‌ی جنگ دیگری قرار دارد. همه‌ی نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که حزب دست‌راستی لیکود، به رهبری بنیامین ناتانیاهو، برنده‌ی انتخابات اسرائیل در دهم فوریه سال آینده است. ناتانیاهو شخصا محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران را با آدولف هیتلر مقایسه کرده است. کسانی چون موشه یالون، رئیس ستاد سابق ارتش اسرائیل، از جمله نامزدهای حزب لیکود در انتخابات آتی است. وی اخیراً از ترور احمدی‌نژاد به عنوان یک گزینه، یاد کرده بود.

اینکه اسرائیل در خاور نزدیک هیچ کشور مجهز به سلاح اتمی را تحمل نمی‌کند، در سپتامبر ۲۰۰۷ به نمایش گذاشته شد. در یک عملیات به دقت طراحی‌شده‌ی شبانه، اسرائیل تاسیساتی را در شمال سوریه منهدم کرد که احتمال داده می‌شد راکتور هسته‌ای است. اسرائیل مدعی است که این راکتور با پول ایران و تکنولوژی کره‌ی شمالی ساخته شده بود. اینکه تاسیسات اتمی خود ایران در مکان‌های مختلفی پخش شده و بخش‌هایی از آن نیز در زیرزمین قرار دارند، برای نیروی هوایی اسرائیل چندان مشکل‌ساز نیست. ایدو نهوشتان، فرمانده نیروی هوایی اسرائیل می‌گوید: «این موضوع نه یک مسئله‌ی فنی و نه مشکلی لجستیکی است.»

یک خبر خوب و یک خبر بد

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: تظاهرات یهودی‌ها علیه محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران در ادامه‌ی مقاله‌ی اشپیگل آن‌لاین آمده است، در این میان دو خبر از سازمان امنیت اسرائیل رسیده که یکی از آنها را می‌توان “خوب” و دیگری را “بد” توصیف کرد. خبر “بد” آن است که ایرانی‌ها در توسعه‌ی یک راکت حامل کلاهک هسته‌ای، پیشرفت بزرگی کرده‌اند. اما خبر “خوب” این است که در کار ساخت بمب اتمی دچار تاخیر شده‌اند.

دلایل این تاخیر را نباید در اسرائیل جستجو کرد. اشکالات کامپیوتری و دیگر پیشامدها می‌توانند در این امر موثر باشند، اما به دشواری قابل اثبات است که این مشکلات ناشی از خرابکاری عمدی از سوی اسرائیلی‌ها باشد. رونن برگمن، کارشناس امور امنیتی در اسرائیل در کتاب خود با عنوان “جنگ پنهان با ایران” گزارش داده است که در انفجار کارخانه‌ی گاز شیمیایی “السفیر” سوریه، در تاریخ ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۷، ۱۵ نفر سوری و ۱۰ نفر ایرانی کشته شدند. شماری نیز بعدها در اثر مسمومیت جان خود را از دست دادند. یک وزیر اسرائیلی به طعنه این حادثه را “یک بدبیاری عالی” خوانده است.

در ایران اما حادثه انفجار در کارخانه‌ی شیمیایی “السفیر” به حساب “خرابکاری” گذاشته شد. اواخر ماه گذشته (نوامبر) دولت ایران فردی به نام علی اشتری را به اتهام جاسوسی اعدام کرد. تهران این کارشناس الکترونیک را متهم کرد که دستگاه‌هایی را به نهادهای نظامی و تحقیقاتی ایران تحویل داده است که پیشتر از سوی موساد دستکاری شده و در آنها میکروفون جاسازی شده بود.

اسرائیل به طور رسمی در این باره اظهار نکرده است. اما برگمن، کارشناس امور جاسوسی تایید می‌کند که موساد در سال‌های گذشته فعالیت خود را بر روی ایران متمرکز کرده است. به گفته این کارشناس، شناسایی اشتری از سوی ایران “شکستی سنگین” است، اما هم‌زمان نشان می‌دهد که نفود موساد در داخل ایران تا کجا پیش رفته است.