رادیوفردا: درحالی که بحث حمله به تاسيسات هسته ای ايران تاکنون بارها از سوی مقام های رسمی ايالات متحده آمريکا رد شده است، هفته نامه دفاعی – نظامی جينز (Jane’s Intelligence) چاپ لندن، در تازه ترين شماره خود به ارزيابی توان دفاعی ايران در برابر حملات احتمالی پرداخته است.

تحليلگران معتقدند تنش در روابط ايران و آمريکا بر سر مساله پرونده اتمی جمهوری اسلامی، موقعيتی ايجاد کرده که هر لحظه می توان در انتظار وقوع يک حادثه بزرگ بود.

به نوشته نشريه Jane ، در پی حمله هوايی احتمالی به تاسيسات اتمی جمهوری اسلامی، بلافاصله تيمی از نيروهای آمريکايی که به نيروهای SEAD معروف هستند برای تخريب سيستم های دفاع موشکی ايران وارد عمل خواهند شد.

به عقيده تحليلگران مجله دفاعی جينز، واکنش متناسب ايران به حمله های هوايی احتمالی آمريکا بسيار دشوار خواهد بود زيرا به نوشته اين هفته نامه، توان دفاع هوايی ايران تا حد زيادی به سيستم هايی وابسته است که بر روی زمين مستقر هستند.

جينز می نويسد: «بر پايه يک سناريو برای انجام حمله احتمالی، نيروهای آمريکايی ابتدا کار خود را با شليک مداوم موشک های کروز به سوی تاسيسات دفاع هوايی ايران آغاز می کنند. اولويت آمريکا در اين مرحله تخريب توان راداری ايران است و در پی نخستين شليک ها، تيم هايی که در ارتش آمريکا نيروهای ويژه تخريب سيستم دفاع هوايی دشمن (يا به اختصار (SEAD) ) ناميده می شوند وارد ايران می شوند تا با فلج کردن کامل توان دفاع هوايی ايران، راه را برای بمباران هواپيماها هموار کنند.»

به نوشته نشريه دفاعی جينز نظاميان ايران کاملا از ضعف توان دفاع هوايی خود که بخش اعظم آن در نقاطی ثابت استقرار يافته آگاه هستند و می دانند که در همان چند ساعت اول حمله احتمالی، همه اين تاسيسات از بين می رودبه نوشته نشريه دفاعی جينز «نظاميان ايران کاملا از ضعف توان دفاع هوايی خود که بخش اعظم آن در نقاطی ثابت استقرار يافته آگاه هستند و می دانند که در همان چند ساعت اول حمله احتمالی، همه اين تاسيسات از بين می رود.»

اما جينز يادآوری می کند که جمهوری اسلامی ايران اخيرا سرمايه گذاری سنگينی برای توسعه واحدهای دفاع هوايی سيار و نامتمرکز در يک محل کرده است و نتيجه می گيرد که توانايی همين سيستم های دفاعی سيار ممکن است بر ميزان موفقيت حمله هوايی آمريکا تاثير بگذارد.
مجله دفاعی جينز در ادامه به نقش روسيه و بلاروس در تجهيز توان دفاع هوايی ايران می پردازد.

بهبود توان دفاع هوايی ايران تا حد زيادی به ۲۹ سيستم دفاع هوايی وابسته است که در ژانويه ۲۰۰۷ از روسيه به جمهوری اسلامی تحويل داده شد.

مقامات تهران اين سيستم های دفاع موشکی که Tor-M۱ نام دارند را در چارچوب يک قرارداد نظامی به ارزش ۷۰۰ ميليون دلار از روسيه خريداری کردند و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در اوايل ماه فوريه از آزمايش موفقيت آميز اين سيستم دفاع موشکی در يک مانور نظامی خبرداد.

سيستم های دفاع موشکی Tor-M۱ با توانايی رديابی، جا به جايی و شليک ۸ موشک به سوی اهداف حمله کننده، قابليت دفاعی ايران را تا حد زيادی بالا برده به ويژه که از دقت فراوانی برخوردار است.

اما به نوشته مجله جينز، مقام های جمهوری اسلامی سال ها بر روسيه فشار آوردند که سيستم موشک های دفاعی پيشرفته تری به نام S-۳۰۰ در اختيار آنها قرار دهد. اين موضوع همواره با مخالفت روسيه رو به رو شده است.

به نوشته جينز، قابليت سيستم های موشکی S-۳۰۰ نزديک به توانايی موشک های پاتريوت آمريکايی و در برخی موارد بهتر از آن است.

مانند موشک های پاتريوت، موشک های S-۳۰۰ می توانند طيف گسترده ای از هدف ها شامل هواپيماها، موشک های کروز و يا موشک های باليستيک را نابود کنند.

برخلاف سيستم های Tor-M۱ که تنها در يک حريم نزديک يعنی تا حد ۱۲ کيلومتر قابليت دفاع دارند، سيستم های S-۳۰۰ حتی می توانند اهدافی در فاصله ۳۰۰ کيلومتر و ارتفاع ۳۰ هزار متر را شناسايی کنند و از بين ببرند.

ميزان دقت، کارآيی و موفقيت سيستم های S-۳۰۰ بسيار بالا تا حد ۹۸ درصد ارزيابی می شود.

با اين همه روسيه تاکنون از فروش اين سيستم های دفاع موشکی به ايران خودداری کرده و به نظر می رسد که دليل اين خودداری، نگرانی از بدتر شدن رابطه مسکو با آمريکا و اسراييل باشد.

به نوشته مجله جينز نکته اينجا است که بلاروس در سال ۲۰۰۵ قراردادی برای تحويل گرفتن تعداد نامشخصی از نوع مدرن اين سيستم های موشکی با روسيه امضا کرد و شايد بتواند با موافقت برخی مقام های روسيه، تعدادی از اين سيستم ها را به ايران واگذار کند.

جينز، مذاکرات اخير مقام های وزارت دفاع ايران و بلاروس را در همين چارچوب می بيند.

هفته نامه جينز در پايان به قابليت ديگر انواع موشک های آمريکايی از جمله HARM می پردازد که در صورت حمله احتمالی می توانند همه توانايی دفاع هوايی ايران را از کار بياندازند.

علاوه بر اين ها جينز به اين نکته اشاره می کند که ناوگان دريايی ارتش آمريکا که اکنون با صدها موشک کروز Tomahawk در خليج فارس مستقر است و يا واحدهايی که در خاک افغانستان و عراق قرار دارند، در حال بررسی اين موضوع هستند که چگونه می توان با کمترين ميزان خسارت به هواپيماها يا موشک های آمريکايی، اهداف اتمی و نظامی ايران را از بين برد.