آفتاب: دولت بوش یک روز با تحریم ایران در شورای امنیت، افزایش فشارهای اقتصادی، دستگیری دیپلمات‌ها و فرستادن کشتی‌های جنگی به منطقه تهران را می‌ترساند و یک روز دیگر کاندولیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا وجود طرح‌هایی برای دیدار دیپلمات‌های آمریکا و ایران به منظور کاهش خشونت‌ها در عراق را اعلام می‌کند. این پیغامی پیچیده نیست؟ البته که اینطور هست ولی نکته اینجاست که چنین چیزی اتفاقی نیست و این برداشتی جدید از استراتژی کلاسیک چماق و هویج است که در تناقض با استراتژی آمریکا در قبال ایران است.

در همین خصوص هفته‌نامه آمریکایی تایم در تحلیلی پیرامون رفتارهای دوگانه واشنگتن در قبال تهران به نقل از یک مقام عالی‌رتبه آمریکایی می‌نویسد: این پیغام فشار و احتمال است، ما تلاش می‌کنیم که فشار بر ایران را حفظ کنیم اما در عین حال در صورتی که آنها شرایط را بپذیرند احتمال برقراری ‌گفت‌وگوهای سازنده را نیز از بین نمی‌بریم.

تایم در ادامه تحلیل خود با اشاره به احتمال حضور «زلمای خلیل‌زاد» سفیر آمریکا در عراق و یا «رایان کراکر» جانشین وی برای شرکت در کنفرانس امنیتی عراق که دیپلمات‌های ایرانی نیز در آن حضور دارند می‌نویسد: در حقیقت این ایده جدیدی نیست، در پائیز سال 2005 کاخ سفید و کاندولیزا رایس به خلیل‌زاد اجازه دادند با مقامات ایرانی درباره خشونت‌های عراق دیدار کند، این دیدار اتفاق نیافتد و بهار بعد نیز با افزایش جنگ لفظی میان واشنگتن و تهران این ایده بتدریج از بین رفت. اما خبر داغ‌‌تر این خواهد که رایس در کنفرانس امنیتی دوم عراق که مایل به شرکت در آن است با وجودی که وی ایران و سوریه را متهم به ایجاد بی‌ثباتی در عراق می‌کند بر سر همان میزی بنشیند که وزرای خارجه ایران و سوریه نیز بر روی آن می‌نشینند.

یک مقام آمریکایی در این خصوص می‌گوید: در جریان کنفرانس امنیتی دوم عراق که در ماه آوریل برگزار می‌شود رایس قصد ندارد در گوشه‌ای مخفی شود و اگر این فرصت را بیابد می‌خواهد اتهامات ارتش آمریکا علیه ایران مبنی بر ارسال بمب‌های انفجاری نفوذ کننده (EFPs)را مطرح نماید.

بنابر این گزارش یکی از دلایلی که رایس شرکت آمریکا در اجلاس عراق را فریاد می‌زند پاسخ دادن به انتقادات در خصوص عدم توجه دولت آمریکا به پیشنهاد گروه مطالعاتی عراق به سرپرستی جیمزبیکر و درخواست رهبران اعراب و اتحادیه‌اروپا است که خواستار مذاکره مستقیم واشنگتن با تهران شده‌اند.

در حین حال دولت آمریکا همچنان بر این موضوع پافشاری می‌کند که در کنفرانس امنیتی عراق تنها به مسائل این کشور می‌پردازد و قصد ندارد که در خصوص مساله هسته‌ای ایران تا تعلیق غنی‌سازی اورانیوم گفت‌وگو کند. دلیل دیگر رایس از شرکت در این کنفرانس لکه‌دار کردن اعتبار تهران است. اگر نمایندگان آمریکا در این کنفرانس شرکت کنند و نمایندگان ایرانی حضور نیابند آمریکا باور می‌کند که می‌تواند در شورای امنیت فشار بر ایران را با این ادعا که نمی‌توان به ایران اعتماد کرد افزایش دهد.

در مقابل این نگاه تعدادی از تحلیلگران بر این باورند که چنین ادعاهایی صحت ندارد و دولت آمریکا در آستانه تغییر کامل سیاست‌های خود است زیرا متوجه شده که سیاست انزوای ایران تنها باعث بدتر شدن اوضاع شده است. در همین خصوص «ری تکیه» کارشناس شورای روابط خارجی و نویسنده کتاب «ایران پنهان: پارادوکس قدرت در جمهوری اسلامی» می‌گوید: رایس آماده دست ‌برداشتن از موضع خود است، منظورم این است که او آماده مذاکره بدون پیش‌شرط است و بدنبال فرصتی برای عملی کردن آن می‌گردد.

وی تصریح می‌کند: اگر رایس قصد ندارد شرایط را برای گفت‌وگو با ایران و سوریه بوجود بیاورد چرا باید به خود زحمت شرکت در کنفرانس بغداد را بدهد؟