وبلاگ بلوا: جناب کاوه آهنگر در وب‌لاگشان مطلبی نوشته‌اند تحت عنوان:«آیا حسین بن علی همان سردار سپاهیست که مردم گرگان را قتل و عام کرد؟» در این مطلب از تاریخ طبری نقل شده است که:«”سعید ابن عاص” لشگری راهی گرگان نمود . مردم آنجا از راه صلح آمدند . سپس ۱۰۰ هزار درهم خراج و گاه ۲۰۰ هزار درهم خراج به اعراب میدادند . لیکن قرارداد از طرف ایرانیان برهم خورد و آنان از دادن خراج به مدینه سرباز زدند و از اسلام گريزان شدند . یکی از شهرهای کرانه جنوب شرقی دریای خزر شهر “تمیشه” بود که به سختی با سپاه اسلام نبرد کرد . “سعید عاص” شهر را محاصره کرد و آنگاه که آذوقه شهر به اتمام رسید مردم از گرسنگی زنهار (امان) خواستند . به آن شرط که سپاه “سعید ابن عاص” مردمان شهر را نکشد . لیکن بعد از عقد قرار داد سعید تمام مردمان شهر را به جز یک نفر را در دره ای گرد آورد و تمام افراد شهر را از لب تیغ گذراند . در این کشتار عبدالله پسر عمر – عبدالله پسر عباس – عبدالله پسر زیبر – حسن ابن علی (امام حسن) – حسین ابن علی (امام حسین) در راس لشگر اسلام قرار داشتند. ( تاریخ طبری(» انتشار این مطلب در بالاترین موجب بحث‌های زیادی شد و کتاب تاریخ طبری را بی‌اعتبار اعلام کردند. کسانی که با تاریخ اسلام آشنایی دارند و مطالعاتی در زمینه‌ی جنگ‌ها و نبردهای مسلمانان در گوشه و کنار دنیا دارند حتما بهتر می‌توانند در این زمینه ابراز نظر کنند اما به عنوان یک نمونه توجه علاقه‌مندان را به دعاهای علی بن حسین، مشهور به امام سجاد، فرزند حسین‌بن علی و چهارمین امام شیعیان جلب می‌کنم. در دعای بیست و هفتم که مربوط می‌شود به مرزداران اسلام و سپاهیان و لشکریانی که در کشورهای دیگر در حال جنگ بوده‌اند. ایشان برای این مرزداران دعا می‌کند. دعایی که نابودی دشمنان آن‌ها را می‌خواهد و به خشن‌ترین شکلی سرکوب دشمنان را تقاضا می‌کند.«بين دشمن و جنگ‏افزارشان جدايى افكن، و بندهاى دلشان را بگسل، و ميان آنان و زاد و توششان جدايى انداز، و در راهها سرگردانشان ساز، و از مقصد گمراهشان‏كن، وكمك و مدد را از آنان قطع فرما، و از تعدادشان بكاه، و دلشان را پر از رعب و وحشت كن، و دستشان را از فعاليت عليه مرزداران بازدار، و زبانشان را از سخن بر عليه آنان قطع فرما، و با شكست دشمن جمع پشت سر ايشان را متفرق كن، و به واسطه شكست اينان پيروانشان را از ادامه جنگ بازدار، و با خوارى و زبونى آنها طمع كسانى را كه پس از آنها آيند قطع ساز. بارخدايا، زنانشان را از باردارى عقيم كن، و صلب مردانشان را خشك فرما، و نسل چهارپايان و گاو و گوسفندشان را بگسل، به آسمانشان اجازه باريدن، و به زمينشان اذن روئيدن مده.»(صحیفه‌ی سجادیه ترجمه‌ی حسین انصاریان) این‌ها را در مورد چه کسانی می‌گوید. ما ایرانی‌ها! در ادامه‌ی این دعا می‌خوانیم:اَللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذلِكَ اَعْدآئَكَ فى‏اَقْطارِ الْبلادِ مِنَ‏الْهِنْدِ وَالرُّومِ وَالتُّرْكِ وَالْخَزَرِ وَالْحَبَشِ وَالنُّوبَةِ وَالزَّنْجِ وَالسَّقالِبَةِ وَالدَّيالِمَةِ وَ سآئِرِ اُمَمِ الشِّرْكِ، بارخدايا اين سرنوشت را بر همه دشمنانت در هر اقليم، – چه در هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سرزمين سقالبه و ديلمان و ديگر طوائف مشركين…(همان جا)
خزر را که همه می‌شناسیم و نام دیلمان را هم شنیده ایم. دیلمان سرزمین مرتفع و بسیار زیبایی در استان گیلان است. دیلمان در نزدیکی گرگان و سیاهکل است. زبان و گویش دیلمی در ناحیه گسترده‌ای هنوز رواج دارد.
به هر حال مسلما این هم بخشی از تاریخ ماست و امیدوارم تاریخ‌دانان در فضایی آزاد بتوانند کنکاش دقیق در این موارد بکنند و بخشی از تاریخ کشورمان که همیشه صحبت کردن در باره‌ی آن ممنوع بوده است مورد کنکاش دقیق‌تری قرار گیرد.