رادیوفردا: هفته نامه نيوزويک در تحليل مفصلی ضمن بررسی مشخصات و جزييات ترور دو دانشمند هسته ای ايران و همينطور حمله کرم رايانه ای «استاکس نت» به سيستم های کنترل مراکز هسته ای ايران، می نويسد که اين دو مورد ترور شايد جلوه ای خشونت آميزتر از جنگ پنهان عليه برنامه هسته ای ايران را به نمايش بگذارند. ولی حقيقت اين است که کرم «استاکس نت» تهديدی خطرناک تر است.

نيوزويک با مرور جزييات دو مورد ترور دانشوران هسته ای ايران آنها را عملياتی بسيار دقيق توصيف کرده که جزييات آن با شيوه کار دستگاه های جاسوسی با سابقه ای مثل «موساد»، شباهت فراوانی دارد. در اين ترورها «مجيد شهرياری» به قتل رسيد اما «فريدون عباسی دوانی» با آگاهی از حرکت مشکوک موتور سواری که بسته انفجاری را به اتومبيل او نصب کرده بود، توانست جان سالم به در ببرد.

در تل آويو واکنش ها جای مکث داشت. هيچ منبع رسمی اين ترورها را تاييد و يا تکذيب نکرد. ولی درست در همان روز دوران رياست مئير داگان، رييس سابق موساد به پايان رسيد که به مدت هشت سال فعاليت های جاسوسی و خرابکارانه اسراييل عليه ايران را برعهده داشت. يکی از روزنامه های اسراييلی زير عکسی از صحنه ترورها در تهران چنين تيتر زده بود:« آيا اين آخرين تير در ترکش داگان بود؟»

نيوزويک سپس می افزايد که در بعد از ظهر همان روز مصاحبه مطبوعاتی محمود احمدی نژاد با دو ساعت تاخير برگزار شد. او صهيونيست ها و غرب را مسئول ترور دو دانشمند ايرانی دانست. اما شايد مهم تر از آن وی برای نخستین بار پس از چند ماه که از شيوع «استاکس نت» در سيستم کنترل کامپيوتری مراکز هسته ای ايران می گذشت به وجود اين مسئله اعتراف کرد. او اين اقدام را به دشمنان ايران ، بدون ذکر نام دولتی خاص نسبت داد و ادعا کرد که اين مشکل
برطرف شده و ديگر بروز نخواهد کرد.

کارزار پنهانی تا به اين حد ملموس و علنی تاکنون سابقه نداشته و حقايق مربور به آن هنوز هم در ابهام است. طبق معمول پس از وقوع چنين حملات خرابکارانه و پنهانی انواع گمانه زنی ها و فرضيه های توطئه گرانه شايع می شوند. يکی از اهداف سازمان های جاسوسی با سابقه دقيقا ايجاد يک چنين فضايی است. آن ها معمولا مسئوليت اقداماتی را که خود انجام داده اند برعهده نمی گيرند ولی اگر موردی که کار آنها نبوده به آنان نسبت داده شود آنرا تکذيب نمی کنند. جنگ روانی و ايجاد سردرگمی بخشی از اين نوع جنگ های پنهان است.

نيوزويک يادآوری می کند که برخی از محافل اصلاح طلب و مخالف حکومت ايران ترور دو دانشمند هسته ای همچون ترور سال گذشته يک استاد فيزيک در شهر تهران را به دستگاه های اطلاعاتی رژيم نسبت داده و می گويند که اين افراد مورد سوء ظن مسئولان اطلاعاتی کشور بوده و تصميم گرفته شده که آنها را از بين ببرند. اين طور گفته می شود که «مجيد شهرياری» و «فريدون عباسی دوانی» تا حدی به جريان های اصلاح طلب و يا ميانه رو در محافل حکومتی ايران تمايل داشته اند.

هفته نامه نيوزويک از قول کارشناسان امنيتی مستقل می نويسد که احتمالا دولت يکی از کشورهای متخاصم با ايران، عمليات ترور دانشمندان را اجرا کرده و دولت ديگری هم مجری حمله سايبری «استاکس نت» بوده، ولی لزوما اين دو اقدام در هماهنگی با يکديگر نبوده اند. بسياری از کارشناسان معتقدند که ترورها احتمالا کار دولت اسرائيل و حمله سايبری کار دولت آمريکا بوده است. برخی ديگر می گويند حملات سايبری می توانسته از بريتانيا، فرانسه و حتی آلمان هدايت شده باشد.

هفته نامه نيوزويک در ادامه مطلب خود تاکيد می کند که از بين دو روش جنگ پنهان عليه برنامه های هسته ای ايران، حمله سايبری با کرم «استاکس نت» به مراتب خطرناک تر است. به اعتقاد کارشناسان امنيتی اين مورد را بايد آغاز گر دوران جديدی از جنگ های مدرن دانست چون نتيجه حمله «استاکس نت» به مراکز حساس هسته ای ايران بيشتر از حملات متعارف با تسليحات نظامی مثل بمب و يا موشک بود.

ديويد آلبرايت يکی از کارشناسان ارشد سلاح های کشتار جمعی معتقد است که به احتمال زياد، ناتوانی ايران در به کار انداختن چندين هزار سانتريفوژ جديد خود در پايان سال ۲۰۰۸ و اوايل سال ۲۰۰۹ همزمان با شروع حمله سايبری « استاکس نت» بوده و بعيد نيست که دليل اين اختلال همين حمله بوده باشد.

مقامات هسته ای اسرائيل نيز در گذشته در محافل خصوصی به وجود برنامه هايی برای اخلال و تخريب در مراکز کنترل برنامه هسته ای ايران اشاره کرده بودند. به نظر می رسد از چند سال پيش عمليات خرابکارانه و پنهانی در دستور کار قرار گرفته تا با تاخير در پيشرفت هسته ای ايران فرصت بيشتری برای فشارهای ديپلماتيک و اقتصادی فراهم شود.

هفته نامه نيوزويک سپس با تشريح مختصات «استاکس نت» می نويسد که کارشناسان امنيتی و ايمنی کامپيوتر معتقدند که اين کرم اینترنتی محصول هزاران ساعت کار دقيق و با پشتوانه مالی و لجستيکی فراوان توليد شده است. چون شبکه کامپيوتری مراکز هسته ای ايران به اينترنت متصل نيستند اين کرم از طرق « يو اس بی» يا حافظه سيار به ايران منتقل شده است. طراحان اين کرم اینترنتی حتما دستگاههای مشابهی با آن چه که در ايران به کار برده می شود در اختيار داشته اند تا بتوانند عملکرد اين کرم را دقيقا برنامه ريزی کنند.

مختصات کار اين بدافزار طوری تنظيم شده که از اول ماه ژوئن سال ۲۰۱۱ ديگر قادر نخواهد بود از نقطه ضعف های موجود در سيستم عامل مايکروسافت بهره برداری کند و عمر مفيد اين کرم در ماه ژوئن سال ۲۰۱۲ به پايان خواهد رسيد. طراحان و يا دولت مسئول اين حمله سايبری به اين وسيله خواسته اند از برملا شدن منشا شيوع و ارسال اين کرم پرهيز کرده و يا اميدوار بوده اند که قبل از کشف آن اين بدافزار خود را نابود کند.

هفته نامه نيوزويک در پايان يادآوری می کند که اگر چنين حملاتی در آينده ادامه يافته و يا تکرار شود ممکن است هدف گيری آن به دقت و تمرکز مورد «استاکس نت» نباشد. يک احتمال اين است که در آينده ديگران با به کارگيری برخی از عناصر «استاکس نت» و يا الهام گرفتن از آن حملات سايبری مشابهی را عليه اهداف ديگری به اجرا گذارند. درست مثل ساير جنگ افزارهايی که در طول قرن بيستم اختراع و به کار گرفته شدند ممکن است در اين مورد نيز دامنه استفاده از جنگ افزارهای سايبری آنقدر گسترس يابد که دامن طراحان و سازندگان آن را نيز بگيرد.