گویا من: حضرت آیت الله مکارم شیرازی

در خبری به نقل از سایت رسمی جنابعالی در واکنش به اظهارات آقای مشایی که گفته بود: بعضی ها موسیقی را درک نمی کنند و نمی فهمند و می گویند حرام است، جنابعالی موضعگیری نموده و فرموده اید که :

” این سخن نسنجیده توهین به فقها، علما، امام باقر و امام صادق است” و سپس در ادامه فرموده اید که ” در حال حاضر شرایط کشور خاص است و کشور نیاز به آرامش دارد و گرنه با این مساله برخورد می کردیم و وظیفه خود را انجام می دادیم و هزینه آن را هم می پرداختیم.”

حضرت آیت الله مکارم

این خبر کوتاه سلسله پرسش هایی را یکی پس از دیگری در ذهن من ردیف کرده است که ذیلا مطرح می سازم. ایتدا چند ملاحظه:

1- پرسشم از جنایعالی این نیست که چرا به دلیل اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها، اوضاع را اوضاعی خاص تشخیص داده اید تا از انجام وظیفه تان خوداری نمایید و حال آنکه آن سخنان را توهین به امامان شعیه دانسته اید؟

2- پرسشم این نیست که اگر این اوضاع خاص مدت های مدید ادامه یافت و فرد مزبور افاضاتی دوباره ایراد کرد که از نظر شما اهانت به ساحت دین است، باز هم از انجام وظیفه تان خودداری خواهید کرد؟

2- نمی پرسم که اگر در همین شرایط پاسخی به فراخور مقام مرجعیت خود اظهار می داشتید مگر قرار است چه اتفاقی بیافتد که دفاع نکردن از ساخت فقها و امامان را بر آن ترجیح داده اید؟

3- نمی پرسم که مگر مشایی چه کسی جز رییس دفتر رییس دولت است- من احمدی نژاد را به دلیل تقلب در انتخابات، رییس جمهور نمی دانم- که اگر شما در دفاع از امامان شیعه به او تذکر دهید، باید آرامش جامعه برهم خورد که اگر شود مگر چه می شود؟

4- نمی پرسم که اگر شما در مقام مرجع از کیان دین و ائمه، دفاع نکنید، چه کس باید دفاع کند؟

حضرت آیت الله

پرسش من، نه از جنس پرسش های مقلدانه است که پرسشی محققانه است و آن این که آیا نظام جمهوری اسلامی ایران را می توان، نظامی مقدس دانست یا نه؟

پر واضح است که در نظر بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر کنونی آن، این نظام ادامه راه انبیا و اولیا است از اینرو باید نظامی مقدس باشد حال آنکه در حدیث معتبر از پیامبر اسلام آمده است : لاقدست امة لایاخذ الضعیف فیها حقه غیرمتعتع . ترجمان این سخن گهربار را حضرتتان بهتر می دانید که در آن ییامبر اکرم، ملاک و معیارتشخیص جامعه نیکو و ستودنی –مقدس- از جامعه غیر نیکو و غیر ستودنی -غیرمقدس- را آن دانسته است که “هیچ امتی مورد تقدیس و ستایش قرار نمی گیرد که در آن ضعیقان حق خود را بدون لکنت زبان از ظالم نتوانند بگیرند”.

اینک پرسش من، این است که این نظام مقدس چگونه نظام مقدسی است که مرجع یلند آوازه ای بسان شما که صد البته نزدیک به حکومت نیز هست – به دلیل دیدارتان با رهبر ایران در سفر اخیرشان به قم در حالی که ایات عظام وحید خراسانی، صانعی اردبیلی و .. استنکاف کردند- اگر بخواهد در دفاع از امامان شیعه پاسخ کسی را که نهایتا رییس دفتر رییس دولت است بدهد، به خوبی می داند که هزینه آن را هم باید پرداخت کند؟

حضرت آیت الله

1. می پرسم این هزینه ای که یک مرجع تقلید در نظام اسلامی باید برای دقاع از کیان اسلام و امامان پرداخت کند، در گمان شما کدام هزینه است؟ آیا هزینه ای از قبیل حبس خانگی است؟ از قبیل حمله به خانه و دفتر است؟ ممنوع الملاقات شدن است؟ یا ….
2. می پرسم در نظام مقدس اسلامی، اساسا چرا یک مرجع تقلید باید هزینه پرداخت کند؟
3. می پرسم آیا از خود پرسیده اید چرا این همه تذکر مراجع و تذکرهای شخص رهبر به فرد مورد نظر یدین گونه بی بها و بی مقدار بشمار می رود؟
4. می پرسم آیا نظامی که در آن مرجع تقلید باید برای ادای وظیفه خود نگران پرداخت هزینه باشد، به استناد فرمایش پیامبر نظامی مقدس است؟

حضرت آیت الله

روزی که از شغل خود در وزارت خارجه استعفا دادم در ااستعفانامه خود نوشتم که:

نظام جمهوری اسلام ایران در گمان من به نظامی ناجمهوری، نااسلامی و ناایرانی استحاله یافته است. امیدوارم حضرتتان به صرافت یافته باشید که این نظام که یک مرجع – نه یک آدم عادی- نمی تواند بی هزینه تذکر ساده ای به دولتمردی بدهد به استناد حدبث شریف هرگز مقدس نیست.

سخن آخر اینکه

ای کاش حضرتتان اولا وظیفه می دانستید در دفاع از کیان اسلام، پیش از پرداختن به حلیت و حرمت موسیقی ، به خون ها ریخته شده اعتراض کرده و هزینه آن را پرداخت می کردید همانگونه که اگر برای فردای مرجعیت آبرویی باقی بماند از سر دفاع جانانه حضرت آیت الله العظمی منتظری از حقوق ملت خواهد بود و ثانیا اگر وظیفه خود را در همین حد حرمت موسیقی تشخیص داده اید، ای کاش امروز که قداست دین بر باد رفته است مصلحت اندیشی نمی کردید و وظیفه خود را ادا می کردید.

راستی حضرت آیت الله نظرتان درباره جمهوریت، اسلامیت و ایرانیت نظام چیست؟