سرود چهارشنبه سوری
بار دگر از دل خاکسترم / غرش غمهایم و چشم ِ تَرَم
آزر مزدایی پراکنده نور/ قبلهگه ماه و ستاره و هور
شنبهی سوم ز پسین هفت روز/ خیز ز جای و همه دیوان بسوز
آتش پرشور بگوید سخن/ از جم و هوشنگ و شهان کهن
آنکه فریدون ز افسون خویش/ بسته همی پیکر آن مارکیش
کاوه ی آهنگرِ فریادخواه/ آتشی افروخت ز سینه چو آه
سوخت همی نامه ی بیدادگر/ دوخت به چرمینه، رهایی گهر
بابکِ دین خرم ِخونین کفن/ آزری ِسرخ به جامه و تن
باقر و ستار ز آزرگشسپ/ بهر وطن، تافته با تیر و اسپ
بشنو تو اکنون سخنان امید/ تا که ز آتش چه برآرد پدید
ادامه را در وبلاگ امید عطایی فرد بخوانید
پیام برای این مطلب مسدود شده.