خرداد: سالی که با بازداشت دانشجویان و خانواده‌های دانشجویان زندانی در لحظه‌ی تحویل سال آغاز شده بود، با نقض مکرر حقوق بشر روزهای نخست خود دست‌وپنجه نرم می‌کند.

امروز در ششمین روز فرودین 1388 ماموران امنیتی با هجوم به یک مراسم خصوصی ده تن از اعضای فعال کمپین یک میلیون امضا را بازداشت کرده‌اند.

تعداد بازداشت‌شدگان به بیش از 10 نفر می‌رسد و در خیابان سهروردی تهران از سوی ماموران نیروی انتظامی بازداشت شدند.

اعضای کمپین یک میلیون امضا و کمیته‌ی مادران صلح این کمپین قصد دیدار با خانواده‌ی دکتر “زهرا بنی‌یعقوب” را داشتند که یک سال و اندی پیش در بازداشت‌گاه نهاد امیر به معروف و نهی از منکر بسیج همدان در شرایطی بسیار مشکوک جان سپرد.
خانواده‌ی زهرا و وکلای وی، گمان دارند که این پزشک در خدمت اقشار محروم جامعه به «قتل» رسیده است. این پرونده هرگز از سوی نهادهای مسوول پیگیری نشد و تابه‌امروز مسببان مرگ دردناک زهرا بنی‌یعقوب پوشیده مانده‌اند.

اعضای کمپین زنان که از ابتدای این رونده تلخ هم‌راه با خانواده‌ی داغ‌دار بنی‌یعقوب بودند، امروز تنها قصد عرض تبریک سال نو و به جای آوردن سنتی دیرین را به این خانواده داشتند که با واکنش شگفت‌آور نیروهای امنیتی رو‌به‌رو شدند.

آن‌ها که از طرق غیرقانونی از محل قرار فعالان زن آگاهی یافته بودند کمی پیش از ساعت 2:30 دقیقه‌ی بعد از ظهر در خیابان سهروردی، جنب پل سیدخندان حاضر شدند و فعالان شناخته شده‌ی زن را در محل قرار خود بازداشت کردند.

به این ترتیب رسم دیرین ایرانیان که در نخستین عید به دیدار خانواده‌های داغ‌دار می‌روند ، انجام نگرفت. بازداشت‌شدگان زن پس از برخورد نیروی انتظامی به کلانتری نیلوفر منتقل شده‌اند و به خانواده‌های آنان پاسخ روشنی داده نشده است.
تاکنون بازداشت “خدیجه مقدم، فرخنده احتسابیان، دلارام علی، لیلا نظری، محبوبه کرمی، علی عبدی، امیر رشیدی، محمد شوراب و آرش نصیری اقبالی” تایید شده است.

بازداشت فعالان حقوق زن، یادآور بازداشت چند روز پیش فعالان جنبش دانشجویی به دلیل برپاکردن سفره‌ی هفت‌سین در برابر زندان اوین است. بیش‌تر بازداشت‌شدگان لحظه‌ی تحویل سال که اکنون آزاد شده‌اند، از «ضرب و شتم» خود خبر داده‌اند و گفته‌اند که ساعت‌ها به دستان آن‌ها دستبد زده شده بود.

نکته‌ی جالب توجه این‌جاست که بازداشت فعالان کمپین یک میلیون امضا درست چند روز پس از آن انجام شد که این کمپین توانست جایزه‌ی ارزنده‌ی مجوریتی را از آن خود کند. با وجود چنین تقدیرهای جهانی از زنان ایرانی، حاکمیت هم‌چنان نبت به حداقل حقوق زنان بی‌تفاوت است.